Zondag 14 juli
Vlucht van Amsterdam naar Las Vegas met KLM
Activiteit: wandeling Freemont street
Overnachting: Golden Nugget Las Vegas
Om half 8 vertrekken we van huis. We wonen inmiddels 1,5 uur van Schiphol i.p.v. het halve uurtje van vroeger. Daar moet je dus rekening mee houden. Gelukkig is het zondagmorgen en hebben we op de Nederlandse wegen geen files. Onze dochter Anita heeft wel vertraging met de trein vanuit Voorburg. Met als gevolg dat er geen tijd is om samen een kopje thee & koffie te drinken op Schiphol. We zeggen elkaar gedag en wij gaan direct door naar de incheckbalie. Anita neemt onze auto mee naar huis en komt ons over 4 weken weer ophalen.
Het inchecken gaat prima. Natuurlijk hadden we gisteren al online ingecheckt en hoeven nu alleen de bagage af te geven. Daarbij moeten we wel aansluiten in de rij, want we zijn niet de enige die op reis gaan.
Maar alles gaat voorspoedig. Bij de douane gaat het redelijk. Natuurlijk wordt Ineke haar bagage er wederom uitgehaald en moet er toch door de beambte een graai gedaan worden in de handbagage. Hij plukt uiteindelijk het fototoestel eruit, waarvan zijn collega heeft gezegd dat Ineke die er niet uit hoefde te halen.
Al met al weer oponthoud. Daarna vinden we het echt tijd voor koffie. We lopen alvast een eindje in de richting van onze gate waar het, weten we uit ervaring, wat minder druk is. We hebben zelfs luxe loungebanken om op te zitten en om te genieten van een Hollands bakje koffie. Om kwart voor twaalf begeven we ons naar de gate en als we daar aankomen hoeven we niet eens zo lang te wachten. Men is al begonnen met boarden van het vliegtuig. We kunnen rustig achter in de rij aansluiten. We zitten helemaal linksachter in het vliegtuig en Johan zit zelfs bij het raam. Geen achterburen.
De vlucht verloopt redelijk. Af en toe bumpy, maar we worden goed van eten en drinken voorzien en er is genoeg te zien aan films. Ineke doet nog wat online games zoals veel eenvoudige sudoku’s: goed voor ’t moraal. De e-reader en laptop worden niet eens geopend.
Keurig op tijd landen we in Las Vegas. De laatste paar kilometers worden we flink door elkaar geschud vanwege de hete woestijnlucht. Eenmaal op de grond begint het lange wachten. We hebben wel 1,5 uur in de rij gestaan om door immigratie te kunnen. Zonder problemen komen we door de douane.
De bagage lag al die tijd op ons te wachten. Ook altijd een spannend moment: is die er of niet. Ineke had de bagage evenredig verdeeld over de twee tassen.
Buiten slaat de hitte toe. We nemen een taxi die ons naar ons hotel brengt: Golden Nugget in het oude centrum van Las Vegas aan Fremont Street.
Daar staat een lange wachtrij bij het inchecken. Gelukkig is die minder dan een half uur. Zo langzamerhand willen we wel eens rustig ergens zitten.
Dat doen we zodra we op onze kamer zijn. Warme kleren uit, badkleding aan en op naar de pool. Waar het overigens hartstikke druk is. Maar een schaduwplekje is niet geliefd en daar willen wij nu juist zitten. We vinden snel een plekje om uit te rusten. Natuurlijk wat plaatjes geschoten van de haaien (3) en ander vissen waar je naast zwemt.
Aan het eind van de middag gaan we Fremont Street verkennen. Dat is echt heel anders dan we hadden verwacht. Mensen drinken op straat bier in plastic glazen. We dachten dat dat niet mocht in Amerika. In de media zie je vaak dat men de drank in een papieren zak verbergt? De volgende dag verteld de taxichauffeur ons dat alleen Down Town het geoorloofd is om drank uit plastic bekers op straat te nuttigen.
We zien half naakte mensen en je ruikt hasj (zegt Johan). Het ruikt inderdaad een beetje apart. Twee schaars geklede dames met duivelshoorntjes, zwarte laarzen en een zweep roepen naar Johan “Sir, do you want a spank”? De bedoeling is dat je met deze dames op de foto gaat. Tegen een vergoeding uiteraard! Opeens trekt midden op straat een man al z’n kleren uit en gaat met een bord omhoog staan met “Make America naked again”. Bij het zien van beveiligingsmannen bergt ie het bord snel weer op, kleren aan en weg is hij. Kortom Sodom en Gomorra. En dat in het moralistische Amerika?
Daarnaast veel invalide veteranen, die op een bord hun ellendige levensverhaal hebben staan en bedelen om geld. We zijn benieuwd of dat op de Strip ook zo is. Johan maakt wat foto’s om dit andere Amerika te laten zien.
We eten een stuk pizza bij één van de restaurantjes en zoeken daarna ons bed op. We zijn inmiddels dood op.