Donderdag 1 augustus
Route: Kern River campground => Sequioa Nat. Park
Wandeling: Meadows loop trail; Moro Rock
Overnachting: Stone Creek campground
Vanochtend gewoon om 6 uur opgestaan. Dat wordt voorlopig ons nieuwe tijdstip. Het is nog stil op de camping en je ziet dat de plaatsen aan het water (de mooiste) nauwelijks bezet zijn. Na het ontbijt gaan we direct op weg naar Sequoia National Park. Toch gauw een afstand van 280 km.
Omdat we goed uitgeslapen zijn, leggen we lange afstanden af alvorens te pauzeren. Ineke begint te rijden. Vlak buiten Bakersfield zien we waar de plaats zijn naam aan te danken heeft, dachten wij. Een olie veld met honderden ja-knikkers. Uit onderzoek achteraf blijkt de naam niet verbonden te zijn met de aardolie winning, maar is ontstaan omdat Thomas Baker zich hier vestigde in 1863 en hier luzerne verbouwde. Dus het veld van Baker: Baker’s field. Vanuit de auto maakt Johan een foto van de ja-knikkers, want stoppen mag je niet.
We rijden door Orange county. Overal langs de weg staan sinaasappelbomen, met aan enkele bomen nog wat oranje appeltjes. Dit blijft zo doorgaan tot aan Sussex, waar we gaan tanken. We hebben ontdekt dat je m.b.v. Google Maps, de prijs van de benzine te zien krijgt, als je internet verbinding hebt natuurlijk. We hebben een extra tussenstop ingelast naar een goedkoop benzine station. Nou ja goedkoop: Californische prijzen, iets van 3 dollar nog wat.
Daarna neemt Johan het stuur over. Nu komt het echte werk.
Bij Lake Kaweath nemen we koffiepauze, maar niet echt op een mooi uitzicht punt. De mooiere uitzichtpunten zien we pas later.
Vanaf nu is het gestaag omhoog rijden op een zeer kronkelige weg. We rijden eerst naar Crescent Meadow. Op het laatste stukje van de route zien we al de eerste Sequoia’s, maar we wachten met foto’s nemen. Dat kan net zo goed tijdens de wandeling. Hier boven in de bergen is een lekker temperatuurtje, iets van 73 graden. De eerste toeristische attractie die we letterlijk tegenkomen is de Tunnel log: een inmens grote Sequoia die omgevallen is en waardoor als een tunnel een weg is aangelegd. Wij kunnen er echter niet doorheen omdat onze camper te hoog is. Wij rijden over de 100 meter lange single track road die eromheen is aangelegd. Ondanks het feit dat het erg rustig is op de weg, komen we zowel op de heen – als op de terugweg op dit kleine stukje weg een tegenligger tegen en moet Johan achteruit terug rijden om de tegenligger, een busje van de gratis busverbinding, de ruimte te geven om door te rijden. Voor de rest van de route komen we geen auto’s tegen.
Op de parkeerplaats van de Meadows loop drinken we een tweede kopje koffie in de schaduw van een immens grote boom. We wandelen we de Meadows loop. Op sandalen gaat dat prima, alleen krijg je ontzettend smerige voeten (who cares). Je loopt rustig door het mooie landschap af en toe omhoogkijkend naar de prachtige sequoia’s. Een zeer mooie wandeling en dat midden op de dag. Het is net 12 uur als we gaan wandelen. We lopen niet alleen, maar je hebt geen last van de andere wandelaars. Iedereen is rustig en groet elkaar. Dat geeft wel aan dat het nog niet echt druk is. Ineke heeft deze wandeling mede uitgezocht omdat de kans bestaat dat je hier beren tegen kunt komen. Helaas hebben we geen beer gezien. Details van onze wandeling: Meadows loop (3,62 km; hoogteverschil 75 meter; 1 uur en 12 minuten).
Dan gaan we ons wagen aan Moro Rock. Een lekker klimmetje, maar vanwege de heerlijke temperatuur en het niet al te grote hoogteverschil valt deze klim best mee. Ook dit doen we zonder stokken en op sandalen. Prima te doen en lekker luchtig. Het is grotendeels een trap die je oploopt en vaak met een leuning aan de zijkant. Ineke heeft af en toe een beetje last van hoogtevrees, maar nergens is het te erg, vanwege de goede balustrade. Bovenaan en ook op weg naar boven, genieten we van het uitzicht. We zien zelfs nog restjes sneeuw op de bergen. Maar van boven af zie je vreemd genoeg geen Sequoia’s. Wel zijn hier veel meer andere toeristen. Af en toe moet je even wachten om een tegemoetkomende wandelaar voorrang te geven als het pad of de trap te smal is. Details van deze klim: Moro Rock (0,79 km; hoogteverschil 106 meter; 39 minuten).
Inmiddels is het tijd om onze overnachtingsplek op te zoeken. Bij de ingang van het park zagen we dat er op de Dorst Creek campground nog plek is en dat terwijl onze reservering een dag voor dat we op vakantie gingen was gecanceld. Het was oorspronkelijk de bedoeling om twee nachten op de Dorst Creek campground te bivakkeren. Bij de receptie van de Dorst Creek campground kregen we te horen dat er geen vrije plaatsen waren en dat er plekken gecanceld waren vanwege omgevallen bomen. We rijden nu 10 minuten verder naar de Stone Creek campground. Die had Ineke op het laatste moment nog kunnen reserveren. Maar hopen dat het een beetje een mooie campground is en we een leuk plekje hebben. Dat valt reuze mee. We hebben lekker schaduw. Eindelijk is het eens gelukt. Wij staan op plek 5 en dus vrij aan het begin van de campground. De rest van de dag bivakkeren we op de campground. Ineke maakt een wandelingetje over de campground en neemt de tijd om het verslag bij te werken. Het is hier lekker fris. We hebben de truien maar weer eens uit de tas gehaald.
Voor de zekerheid (omdat anderen dat ook doen) zetten we onze levensmiddelen in de berenkast. Maar later horen we van de camp host dat er dit jaar nog geen beren zijn geweest op deze campground. Omdat we dus geen beren gaan zien, fotograferen we maar wat eekhoorns en vogeltjes.