Maandag 21 juli
Afgelegde afstand: ± 150 km
Activiteiten: camper ophalen bij Apollo – Boodschappen Palmerton – Fogg dam – Boot cruise Corroboree Billabong
Overnachting: bush camp 100 meter van de aanlegplaats van de Corroboree Billabong boot cruise.
Om kwart over 4 in de ochtend landt het vliegtuig op het vliegveld in Darwin. We hebben weinig geslapen. De tijd hiervoor was ook erg kort. Voor dat je door de douane gaat, loop je langs de drankwinkel. Kan niet missen want personeel roept voortdurend, dat dit de laatste kans is om nog tax free drank te kopen. Daar kopen we twee kleine flesjes wodka. In onze reistas hebben we 2 maal 2 literdozen wijn van de Albert Heijn meegenomen, omdat we vandaag voordat de drankwinkels open zijn, Darwin al weer hebben verlaten. We mochten samen nog een halve liter drank invoeren.
Bij Immigration hadden ze nog wat problemen met het herkennen van ons nieuwe paspoort. We moeten apart gaan zitten terwijl ze ergens anders ons paspoort controleren. Het paspoort is zo nieuw dat ze die nog niet goed kunnen verwerken. Dan lopen we naar beneden waar de koffers al langs komen. Dat is weer een zorg minder. Bij Customs geven we aan dat we nasi -en bamikruiden bij ons hebben (in de voorvakjes van onze reistassen) en die laten we dan ook even zien. Dit was geen probleem en we konden daarna direct doorlopen.
Omdat het vroeg is hebben we in de vertrek- en ontvangsthal bij het restaurant een kop koffie gedronken met een broodje. In het vliegtuig hadden we al een hoofdmaaltijd gehad.
Om een uur of half 7 gaan we naar de taxi standplaats. De afstanden zijn kort. Misschien zo’n 50 meter lopen vanaf het restaurant. Hier werkt Ineke nog even op de lachspieren van de wachtende taxi chauffeurs als ze achter het stuur wil gaan plaats nemen.
Uiteindelijk wordt het achterin plaatsnemen, dat kan niet fout gaan. De vriendelijke en spraakzame taxi chauffeur weet feilloos de route naar Apollo. Onderweg hebben we een geanimeerd gesprek met deze gepensioneerde politieagent uit Engeland. Taxi chauffeur geworden omdat hij zich thuis verveelde. Natuurlijk gaan de gesprekken ook over de vliegramp. Maar ook over zichzelf. Hij werkt eigenlijk alleen voor zijn plezier op prettige tijden. Al snel worden we afgezet bij Apollo. De rit is 19+3 dollar. 3 dollar is de heffing van het vliegveld voor taxi’s. Omdat we nog geen kleingeld hebben, maakt hij er 20 dollar van. Inmiddels is het al licht en nemen we plaats bij de bushalte vlak naast het Apollo terrein. Ineke gaat nog even de tijd verdrijven door op zoek te gaan naar twee geocaches: 1 gevonden (RAAF Base Siding) en 1 niet gevonden (Abridged #2, terwijl ze hier helemaal onder een brug gekropen is). Om half 8 komt er al iemand van Apollo aan (manager) en kunnen we naar binnen om daar verder te wachten totdat ze om 8 uur beginnen.
Het lijkt een goed opgezet systeem. Je moet eerst een formulier invullen. Dan wordt iedereen op zijn beurt geholpen. Wel lastig dat ze ons dat formulier pas ruim na achten gaf.
Misschien is het een Australische gewoonte waar we nog niet aan gewend zijn, maar er werd ons geen koffie, water of thee aangeboden. Later zagen we dat iedereen zich gewoon zelf van koffie voorzag. Wij hebben dus geen koffie gehad. Ook verwelkomen ze je niet echt. En gaven ze je bv. geen hand. Dit komt op ons een beetje onvriendelijk en onpersoonlijk over.
Gelukkig waren wij het eerst aan de beurt. Een ander echtpaar dat bij ons in het vliegtuig zat kwam pas om een uur of half 9 binnen. Waarschijnlijk hebben zij tot die tijd in het restaurant op het vliegveld gezeten. Toen wij weggingen om ongeveer half 10 waren zij nog niet eens aan de beurt. Het loont dus om vroeg aanwezig te zijn. Het is echt druk die ochtend.
Verder waren we erg ontevreden over Apollo. De camper, een Adventure, ziet er prima uit. Maar we mogen nu alsnog niet naar de Mitchell Falls. We hebben zelfs nog Ineke’s mailwisseling met Apollo hierover geopend en geprint en aan de persoon gemaild die ons hielp. Hij heeft twee keer hierover met het hoofdkantoor van Apollo gebeld. Uiteindelijk mogen we wel met de camper naar Mitchell Falls maar dan op eigen risico. Ja, en daar betaal je dan zo’n dure verzekering voor. We vinden het beleid over het rijden op de wegen met een 4WD in Australië (alleen Apollo?) wel erg raar.
Ook zit er weinig materieel in de camper. We kunnen alleen nog 2 lepels extra erbij krijgen. We hebben uiteindelijk 4 lepels, 2 vorken en twee messen. Overigens wel goede andere items zoals messen en opscheplepels (link naar de paklijst van de camper).
Omdat we onze eigen slaapzakken bij ons hebben, vroegen we om een extra deken. In plaats daarvan kregen we een dekbed. Wat eigenlijk veel beter is. Veel hygiënischer omdat hier een hoes om heen zit. De elektrische waterkoker, de elektrische broodrooster, het extra gasstel op speciale gastank geven we terug. En natuurlijk de slaapzakken. Die gaan we niet gebruiken want we hebben onze eigen slaapzakken meegenomen, dus willen we ze ook niet als ballast meenemen. We hadden extra betaald voor 2 stoelen, een tafel en een gevulde gasfles.
Van de 2 stoelen die we krijgen (en controleren) valt er al 1 af omdat deze kapot is. Het zijn die typische relatiegeschenkstoelen, waar je niet lekker in zit en die zeer snel kapot gaan. Dus goed controleren is een must. Zeker als je ons verslag verder lees. Tip: maak van iedere zijde van de auto foto’s, zodat je later goed kan zien hoe de begintoestand was.
Dan eindelijk, een beetje gefrustreerd, op weg. De stemming is wel wat gedaald. We concluderen dat ze bij Apollo in Darwin niet echt servicegericht zijn. De Apollo medewerker is niet prettig in de omgang. Hij vond ons vast erg lastig. Hij was een typische vakantiewerker uit Europa (dit keer Frankrijk), die onderweg geld verdienen om hun reis te bekostigen. Later komen we veel meer van dit soort werknemers tegen. Volgens ons heeft deze jongeman nog nooit zelf gekampeerd en/of met een 4WD rondgereden. Later horen we van anderen, die ook over hem klagen, dat hij na 4 maanden nu weg is.
In Palmerton gaan we de twee jerrycans vullen met diesel en de Coles supermarkt verblijden met een bezoek. Helaas hebben ze geen dozen. Ze gooien alles direct weg. Voor de rest kunnen we alle producten van onze boodschappenlijst vinden, zelfs een aansteker.
Daarna gaat Johan bier (Gold XXXX) kopen bij de drankwinkel.
Dan kunnen we eindelijk echt op pad en rijden richting Fogg dam.
Daar aangekomen rijden we helemaal tot het eind en kijken daar even rond. Er is een uitzicht platform. Rijden dan langzaam terug naar de parkeerplaats. Hier lunchen we en gaan even een middagdutje doen. We vinden het te warm voor een wandeling. We hebben daar ook geen puf voor. Het is erg heet en we zijn moe.
Daarna leggen we de laatste etappe af. Bij de Corroboree Tavern proberen we ons te melden voor de Corroboree bootcruise (www.wetlandcruises.com) Het blijkt echter dat dat niet meer hiervandaan mogelijk is. We moeten bellen. Maar daar hebben we geen zin in. We gaan op goed geluk naar het beginpunt. Vanaf de Arnhem Highway eerst 10 km asfalt en daarna nog 10 km dirt road. Onderweg komen we nog een bush fire tegen. Het lijkt Afrika wel.
Bij het opstappunt is net een eerdere cruise aangekomen. Bij de leidster boeken we voor de sunset cruise. Ze belt even met Darwin (daar heb je dus bereik) en regelt onze boeking.
Daarna wachten we in de schaduw van de camper. Rond een uur of half 5 komen er steeds meer mensen aan. Uiteindelijk zijn er voldoende mensen om 2 boten te vullen. Het is een mooie tocht langs de billabong. Gelukkig is er een lekker briesje. We zien niet veel vogels en een enkele krokodil. Na de zonsondergang gaan we weer terug naar de start plek waar we ongeveer om 7 uur aankomen. We rijden de camper nog even zo’n 100 meter verder landinwaarts op een grote vlakte. We hebben zicht op een aantal kleine brandhaarden. Maar het meisje van de bootcruise hebben we gevraagd of het veilig was om hier te overnachten.
Volgens haar kon dat wel. Het waaide niet hard en het vuur ging de andere kant uit. Johan maakt kipkarbonades met rijst. Met behulp van de nasikruiden die we mee genomen hebben uit Nederland. Hij moest snel koken. We werden opgevreten door de muggen en het koken was een race tegen de muggenbeten. Het is laat als we uiteindelijk ons bed opzoeken. Nadat we alle muggen in de camper hebben uitgeroeid slapen we als roosjes. Het is doodstil. Wel hoort Johan nog een klap gedurende de nacht. Later bleek dat een omvallende boom te zijn geweest, geveld door het vuur.