Zondag 10 augustus
Afgelegde km: ± 250 km
Activiteiten: Carr Boyd Ranges lookout – Kununurra – Boot cruise Lake Archyle
Overnachting: Zebra Rock campsite
We doen het vandaag rustig aan. Een wandelloze dag. Om dat te compenseren gaan we (herstel: gaat Ineke) af en toe op zoek naar een geocache. Vandaag gaan we ook de tijd weer terug zetten. Voor het gemak houdt Ineke de oude tijd aan en Johan zet zijn horloge alvast op de nieuwe tijd.
Eerst doen we (zie voorgaande correctie) de geocache (Dont-get-bitten-by-a-marchfly). Hierdoor zien we nog een mooie uitgeholde Baobab.
Op eens hebben we een road train voor ons. Om die niet in te hoeven halen, gaan we even kijken of hier een geocache vlak bij is. Alle caches die langs de route liggen heeft Ineke in de GPS gezet.
En ja hoor, bij de Jailhouse Creek over 3 km is een geocache met de toepasselijke naam: Lets dance to Jailhouse rock. Een eenvoudige geocache, die we vrijwel direct vinden. We schieten er niet echt mee op, want vlak voor we weer de weg op willen rijden, passeert ons weer een road train. Maar ze rijden best hard, ongeveer 90-100 km/uur, dus blijven we er gewoon achter rijden. Bij Doon Doon roadhouse maken we gebruik van het toilet (even sleutel vragen) en kopen we een pak koekjes voor meer dan 5 dollar. Die zullen we dus goed laten smaken.
Hier ligt ook een geocache vlak naast de plek waar we de camper hebben geparkeerd. Maar we vinden hem niet snel genoeg. Er komt een bus aan die al zijn passagiers uitlaat op de geocache locatie. We houden het dus voor gezien.
Al snel komt de geocache die we zo wie zo wilden doen. En eigenlijk als overnachtingsplek hadden bedacht: Carr Boyd Ranges lookout (Carr-boyd-ranges). Als je geen geocacher bent, had je dit mooie plekje niet gevonden. Het staat niet aangegeven op de hoofdweg. Op de kaart staat de weg als asfalt, maar er is nog maar 1 slechte rijbaan over. Maar al snel komen we bij de prachtige viewpoint. Dit was zeker een mooie overnachtingsplek geweest, maar ook goed voor een koffie break. Natuurlijk zoekt en vindt Ineke de geocache die hier ligt.
Om de tijd te doden, zoeken we de geocache bij de Cockburn rest area (Three-ways). Dit is een erg leuke cache. Het duurde wel even voordat we die gevonden hadden. Johan zag hem liggen en kon hem eenvoudig pakken. Het was een grote magnetische bout, die je vervolgens weer uit elkaar kon schroeven. Heel origineel. Een jong stel, dat met verbazing onze speurtocht gadeslaat, zoekt na onze uitleg het woord geocache op op internet en ik denk dat we weer nieuwe volgelingen aan het geocachersbestand hebben toegevoegd.
Bij de supermarkt in Kununurra slaan we verse levensmiddelen in. We zijn ondertussen goed bekend in Kununurra. Het is al de derde keer dat we hier zijn. De drankwinkel is nog niet open omdat het net na 10 uur is. Maar we hebben ook niets nodig.
Dan rijden we de laatste kilometers naar de Duncan road, waar we de 5de en laatste geocache van vandaag vinden.
Een erg leuke cache. Deze blijkt van de Zebra Rock mine campsite te zijn, dus een mooie opwarmer. Na deze cache opgevist te hebben, rijden we over de Duncan road nog 5 km voor de afslag van de campsite. We zijn om ongeveer 1 uur op de campsite. Een sobere maar leuke campsite. We willen de sunset cruise doen, maar hadden ons niet gerealiseerd dat dit 90 dollar + 10 dollar kamperen per persoon zou kosten pp. We hebben niet meer genoeg contant geld op zak en kunnen op deze campsite niet betalen met Visa. We hadden net in Kununurra besloten niet te pinnen, wat we achteraf gezien beter wel hadden kunnen doen. Maar geen probleem. Ineke krijgt het bankrekeningnummer en kan bij de lookout of thuis het geld over maken. Dat wordt dus thuis, want we hebben geen laptop bij ons. Ze was blij dat we de cruise deden. Anders hadden ze te weinig deelnemers. Hoewel na ons nog een echtpaar zich aanmeldde. We waren in totaal met 4 koppels. Wij en de rest grey nomads. Wij waren duidelijk de jongsten. Ook bestellen we Fish en Chips voor vanavond à 14 dollar pp. Om 3 uur doet Ineke mee met de 20 minuten durende (gratis) rondleiding door de shop. We krijgen uitleg over de stenen die hier zijn gevonden. Geologen zijn er tot op heden nog niet uit hoe deze steen wordt gevormd. Je had natuurlijk ook gewoon zelf even de shop kunnen bekijken. Een rondleiding is niet echt nodig.
Om 10 minuten voor 4 verzamelen we voor de bootcruise. Eerst met een bus (zo’n 4WD bus waar je vaak gezelschappen mee ziet reizen) rijden we een afstand van “a 3 songs distance”. Dan stappen we (inderdaad na 3 liedjes) in een uitloper van Lake Archyle op de boot. Eerst varen we heeeel rustig (geen type fout) deze rivier arm af zodat ieder mooie plaatjes kan schieten van de vogels. Daarna geeft Max, onze gastheer tijdens de cruise, vol gas en stuiven we langs de dode boomtakken naar het midden van het meer. Daar houden we rust om zo een goed idee te krijgen van de omvang en de stilte van het meer.
Toen we daarvan hadden genoten kwam de drank uit de koelboxen. Volop bier en diverse soorten wijn. Zelfs Ineke gaat aan de wijn. Mousserende erg lekkere licht roze wijn van 8,4%. Ze vroeg eerst om frisdrank maar dat werd afgeserveerd door de anderen met: ”We zijn hier in de Nothern Territory”. Met ons glas (=plastic) of blik in de hand gaan we in volle vaart weer een andere rivierarm, Higgs Creek, in. Eerst snel, later heel langzaam om zo te genieten van de omgeving. Aan het eind varen we weer een eindje terug naar een leuk eilandje met groen zacht gras waar we aan land gaan. Er staan zelfs stoeltjes en een tafel klaar op dit eiland. Hier komt ook een bak met crackers, kaas, vlees, olijven, zongedroogde tomaatjes en stukjes augurk tevoorschijn. Te veel om op te eten. Hier komt het gesprek tussen de deelnemers goed op gang. De sfeer is erg prettig en ontspannen.
Na ongeveer een half uur gaan we weer aan boord. Door de vele drank die is genuttigd, is ieder erg vrolijk. Dan heeft Max nog een stunt met 2 zeearenden. Met een naald pompt hij lucht in een dode vis, die hij dan overboord gooit. Wij allemaal klaar met de camera voor foto’s of filmpjes om te zien en vast te leggen hoe de arend de vis oppikt. Dat herhaalt hij nog een keer voor de andere arend. Later zien we de arend hoog op een dode boomtak genieten van zijn maal.
Dan is het tijd voor zonsondergangfoto’s. Een prachtige zonsondergang door de boomtakken in het water.
En als we ons omdraaien ook nog mooie foto’s van de opkomende volle maan. Volle maan volgens een van de mede-inzittenden maar volgens Johan is het nog niet echt volle maan omdat de hoek tussen de ondergaande zon en de maan nog geen 180 graden is. Dit bracht een schok teweeg omdat men dacht dat het volle maan is als de maan vol is. De werkelijkheid is toch iets complexer. Eén iemand vatte het als volgt samen: “ik heb vandaag 2 dingen geleerd: als de champagne over je glas dreigt te gaan dan (vette) vinger op de rand van je glas en volle maan is lang niet altijd volle maan”
Daarna varen we met neus omhoog en kont diep in het water in vliegende vaart terug. Gelukkig is het huis van, waarschijnlijk, de campingeigenaar op een heuvel achter de campsite goed te zien vanaf het water. Daar staan heel grote schijnwerpers opgesteld. Aan het eind glijdt de boot heel kalm naar de oever en kunnen we prachtige foto’s maken van de mooie luchten en de wel of niet volle maan. Daar was nog steeds discussie over. Maar ja, Johan is de expert, dus die zal het wel weten.
Onze boottocht: Cruise Lake Archyle.
Na dezelfde rit met de bus terug halen we de fish en chips op bij de receptie, die we bij de camper opeten. Heerlijk en knapperig en beslist niet te vet. Echt een aanrader. Daarna drinken we in ontspannen sfeer nog een kopje thee bij het kampvuur. Thee en koffie wordt gratis aangeboden bij de receptie. Bij het kampvuur zijn ook andere campinggasten. Als je deze campsite bezoekt aan het begin van je Gibb River avontuur kun je nog veel tips opvangen. Johan leert nog wat over het knipperlicht rechts. Dat was bij ons vandaag bijna verkeerd gegaan. Roadtrains geven met hun knipperlicht vaak aan dat je ze kunt inhalen. Wij deden dat ook om aan te geven dat we naar rechts wilden gaan. Vervolgens werden we door een busje ingehaald. Het ging in ons geval overigens goed. Ineke zag het direct in de spiegel dat ze werd ingehaald en wachtte even tot de bus voorbij was. Ook hoorde Johan dat iedere Australiër 300 dollar ontvangt ongeacht of hij/zij werkt of niet. Een soort van basisinkomen. Als je daarvan kunt leven hoef je dus niet te werken en volgens een van onze gespreksgenoten zat daar ook de oorzaak van het drankprobleem van veel Aboriginals.
Voordat we op bed gaan, gaat Ineke een douche nemen. Niet echt warm meer, maar je wordt er wel lekker schoon van. Voor ons doen gaan we laat op bed.