Maandag 9 augustus
Activiteiten: Victoria watervallen Zimbabwe; Victoria falls hotel
Afgelegde afstand: 0 (afgezien van de gereden kilometers door onze gids)
Einddoel: campsite van Chobe safari lodge
Om 20 over 7 moesten we klaar staan voor de bustocht naar Victoria Falls in Zimbabwe.
We bleken de reis samen te maken met een ander Amerikaans gezin (vader, moeder, zoon en dochter iets jonger dan Jonathan en Anita).
Bij de grensposten ging het erg voorspoedig, o.a. omdat we alle formulieren al van te voren hadden ingevuld. Voor het eerst ontdekten de vriendelijke dames van de douane van Botswana dat Anita in Botswana was geboren. Dat vonden ze erg interessant.
Onderweg in Zimbabwe hebben we één road block gehad, maar ook hier reden we weer gauw verder.
De chauffeur heeft ons afgezet bij de Falls en deelde mee dat hij om 11:30 uur ons weer kwam ophalen. Tot die tijd bij de Falls rondgelopen. Bij de brug over de river zien we nog mensen bungy jumpen.
Weer terug bij de bus vroeg hij ons waar we naar toe wilden. Dit was ideaal: we hadden met Kagiso (Botswaanse naam die ‘vrede’ betekent) een privé chauffeur. Hij bracht ons naar de souvenirstalletjes en het andere gezin naar de krokodillenfarm.
We zijn lang bezig geweest met onderhandelen en uitzoeken van souvenirs. Onderhandelen kunnen we niet zo goed. Waarschijnlijk hebben we dan ook teveel geld uitgegeven.
De chauffeur stond de hele tijd gewoon op ons te wachten. Hij was inmiddels allang terug van de krokodillenfarm. Daarna heeft hij ons naar het Victoria Falls hotel gebracht. Dat zag er nog prima onderhouden uit. De portier van 20 jaar geleden met al zijn buttons op zijn vest was er niet meer. We hoorden dat hij 4 jaar geleden is overleden. We hebben hier uitgebreid geluncht voor Z$ 350.000 (ongeveer 50 euro). Dat is het voordeel van een Visa pas. We hadden helemaal geen Zimbabwaans geld bij ons. Ik had hier ook niet op gerekend, want we hadden alles om te lunchen bij ons.
Na de lunch bleek het andere gezin ook net in het Victoria Falls hotel aangekomen en hebben we nog even gewacht in het hotel totdat de chauffeur ons weer op kwam halen. Je kan daar riant zitten. Met Anita nog even door de tuinen gelopen. Wij hadden hier 19 jaar geleden ook gegeten op het terras. Je kon er toen goed terecht voor een lopend buffet.
De terugweg verliep voorspoedig. Bij de grens kwamen we nog andere Nederlanders tegen (die we de laatste dagen steeds tegenkwamen en ook bij ons op de camping stonden). Zij waren met hun eigen auto naar Zimbabwe gegaan. Dat kon dus ook wel.
Maar ook omdat we onderweg in de bush een nummerplaat waren verloren, vond Johan het veiliger en prettiger om met zo’n georganiseerde tour te gaan.
’s Avonds een lopend buffet gehad in het hotel. Heerlijk gegeten: Kudu, en impala en Jonathan en Johan zelfs Mopane wormen.