Dinsdag 21 augustus
Eindpunt van de dag: Thakadu Bush Camp Ghanzi
Eerst gewoon ontbeten. We verwachten toch niet veel te zien bij de waterhole. De laatste eieren opgemaakt. Je merkt dat het eind van de vakantie in zicht komt. We zeggen vaak: “de laatste keer”. Voor vertrek schept Johan alle as in het gat dat daarvoor is gemaakt achter het toilet. Zo kunnen we de campsite netjes achterlaten voor de volgende gasten.
Bij de waterhole is niets te beleven. We rijden wat rond en zien dan in eens aan de rand van de pan een kill, waarbij nu zes Black backed Jackals zijn. Nu weten we waarom we vannacht de Black backed Jackal hadden gehoord. Er is een kill geweest. Een jonge Gemsbok heeft dit niet overleefd en de Jackals vechten om een lekker stukje vlees.
Op weg naar D’kar zien we niet veel dieren en zeker geen nieuwe dieren. De weg was verbazingwekkend goed. Johan kan goed vaart maken.
Bij de fence zie je dat het wild zich niet laat belemmeren door de vet fence. Nog een aantal mooie foto’s kunnen nemen van een Kudu die tussen de twee fences in staat. We zijn eerder dan verwacht weer bij de tar road.
D’kar valt wat tegen. De winkel voor contemperary art heeft veel kleurrijke schilderijen in de verkoop voor hedendaagse prijzen. Ineke vindt de schilderijen niet mooi. Zij had Bushmen craft verwacht maar dit is echte kunst. Voor liefhebbers de moeite waard.
We rijden nog wat rond in het dorp. Bij de clinic zijn veel vrouwen. Het lijkt erop dat men daar voorlichting krijgt. We kijken bij de kerk en een soort school, maar daar is het doodstil. Navraag leert dat het een opleiding is voor pre-school leraren, die nu op vakantie zijn. Er is ook een pre-school en daar zijn wel leerlingen en een docent. Ineke loopt er nog even naar toe om de laatste pennen weg te geven.
Dan Ghanzi. We zijn op en neer gereden om ons een beeld te vormen van Ghanzi. Daar waren we nog nooit geweest. We zien veel overheidsinstanties. Best nog een groot dorp. We stoppen bij de Spar. Niet dat we iets nodig hebben, maar gewoon om even te kijken. We kopen uiteindelijk nog wat cakes en een scone, maar die blijken niet lekker te smaken. Het is net als de eierkoeken die bij ons in het dorp te koop zijn, daar zit ook een soort spiritus geur aan. We kopen Cobra wax voor onze Zimbabwaanse beelden van Soap Stone.
Gister bij de koffie hebben we ontdekt dat ons drinkwater (vat van 75 liter) niet schoon is. Er zitten haartjes in en lichtgevende groene vlokjes. Dus maken we koffie en thee van flessenwater. Vandaar dat we flessen water kopen en van die lekkere sappige sinaasappels.
Workshop sieraden maken van Struisvogeleieren in Ghanzi
Tegenover de Spar is een souvenir winkel waar we gaan kijken. De deur is op slot, maar al snel komt er iemand aan. Er is een workshop achter de souvenirshop waar ze leren hoe ze van de schaal van struisvogel eieren mooie kettingen kunnen maken. We kopen een soort koeienstaart (fly whip). Een deel van de shop is een museum. Daar zien we alle souvenirs die we in het verleden hebben gekocht en nu bij ons in de kamer staan. Dergelijke souvenirs kun je tegenwoordig niet meer kopen, zoals een echte Bushman set of een kruidentasje van een schildpadschild. Vanuit het raam van de shop hebben we goed zicht op de workshop en Ineke vraagt of ze daar een kijkje mag nemen. We mogen foto’s maken en dat levert leuke plaatjes op. Tussen de werkende moeders liggen diverse baby’s te slapen.
Aan het eind zei één van de vrouwen iets over hoe slecht ze het hadden in Ghanzi. Dat was voor mij het teken om even met haar naar de auto te lopen voor wat kleren. De meeste kleren en handdoeken etc. laten we achter. Onderweg hebben we al het een en ander weggegeven, maar nu weten we wat we nog nodig hebben voor de laatste dag en de terugreis. Alle T-shirts van Ineke gaan mee met die mevrouw. Er komen kinderen en een meneer bij staan. Die krijgt alle kleren van Johan die we niet meer nodig hebben.
Daarna de laatste kilometers naar Thakadu Bush Camp. Die is goed aangegeven en weldra zijn we op de camping. Een mooi plekje bij een natuurlijke pan. We laten hier onze handdoek achter van een oud 10 Pula biljet. Een 10 Pula biljet met nog een afbeelding van Quett Masire, die in de jaren 90 president was van Botswana. Ze hebben hier diverse items aan de wand hangen en deze handdoek past daar mooi bij. Ze wist direct al een plekje waar hij kon hangen.
De middag gebruiken we om de kleren uit te zoeken. We moeten wel wat aanhebben op de terugreis. Zoveel mogelijk kleding en handdoeken laten we achter.
Smaken verschillen: Ineke vindt dit een fantastische campsite en maakt een wandeling om te kijken wat voor diverse soorten lodges en vaste tenten ze hier hebben staan. Johan ziet alleen wat er nog allemaal aan opgeknapt kan worden. Leidingen die niet onder de grond liggen en natuurlijk vindt hij dat men alle gloeilampen moet vervangen. Overal liggen stenen, maar dat is hier het landschap. Geen zand, maar overal stenen. Ook de weg ernaar toe, die gelukkig maar 3 km is, is één en al stenen. Hier wordt geen gebruik gemaakt van zonne-energie, maar nog steeds van hout gestookte boilers. Maar er is heerlijk warm water dus we nemen beide nog een douche. We kunnen pas thuis weer douchen. Het toiletgebouw is leuk beschilderd van binnen. Er is een leuk verhoogd zwembad, maar dat is te koud om te gebruiken. Je hebt hier ook Wi-Fi op de campsite. Iedereen, behalve wij, zitten op het terras met een laptop.
Aan het eind van de middag gaan we bij de waterhole zitten op het terras van het restaurant waar we ook eten. Johan neemt Warthog linzen soep en Ineke als voorgerecht Eland carpaccio. Beide nemen we als hoofdgerecht Eland filet met patat. Geserveerd met een klein beetje kool salade.
Helaas komt er weinig wild bij de waterhole. Eén kudu en na zevenen, als het al donker is, nog een tweetal elanden. Je kunt ze, ondanks de verlichting, niet goed zien.