Dinsdag 7 augustus
Eindpunt van de dag: Purros campsite
We beginnen met een lekker ontbijtje. Het brood van afgelopen zaterdag wordt al wat ouder, dus bakken we een lekker eitje voor op brood. Om kwart over 7 zijn we weer op pad. Het afbreken van de tent en de ochtend routine gaat steeds sneller. Omdat het vaak ’s ochtend koud is ( ± 5 °C), staan we soms bij het ontbijt of lopen wat rond.
De Amspoort gorge is veel ruimer en wijder dan verwacht. De heuvels zijn niet zo hoog als verwacht. We zijn wel blij met onze overnachtingsplek. Die was bij de gorge echt niet mooier geweest. We zien hier op twee plaatsen al mensen kamperen. Deze route is dus best druk bereden. Nog een reden om niet in de gorge te kamperen. Halverwege de Amspoort gorge gaan we naar rechts het track op naar het noorden. De route die uiteindelijk uitkomt bij het Huarusib riverbed 4wd trail.
Onderweg tussen de twee rivieren zien we twee bat eared foxen, gemsbokken en diverse stokstaartje. Grappig om te zien hoe ze nieuwsgierig met hun kopje boven de rand van hun holletje uitsteken om de wereld te bekijken. Vandaag zien we geen olifanten. Gelukkig! Johan heeft het niet zo begrepen op deze woestijn olifanten.
Het landschap is hier heel erg kaal. Weer heel anders dan de vorige dagen.
Bij de Huarusib rijden we een groene oase in. Sterker nog, je moet met de auto door een oerwoud van struiken en stukken met stoffig diep zand en steil op en neergaande rotswegen. In Namibië krijg je alle variaties aangeboden in het landschap.
Hier is ook een lodge. Was in de rivier van gister nergens water te bekennen. In deze rivier staat water. Nou ja, er is een leuk en vriendelijk klein stroompje. En na elke 100 meter moet je zo ongeveer weer door dat stroompje naar de andere kant. De weg en de rivier slingeren dus door het dal.
Hier gaan we even genieten (Johan: bijkomen) van het landschap en koffie drinken. We komen nu ook diverse tegenliggers tegen. Het is druk te noemen. We zijn de tel kwijt geraakt. In dit rivierdal groeien, in tegenstelling tot het rivierdal van gister, bijna geen bomen. Heel vreemd. Aan het eind van de route zien we koeien en een duiker die de rotsen op klimt. De groene rivier trail eindigt bij Purros. Hier is het landschap ineens weer heel anders. We gaan Purros niet in. Het is inmiddels op het heetst van de dag en we hebben er ook niets te zoeken.
De plek ziet er erg kaal uit. Wat een troosteloze plek om te wonen. Het is alleen een verzameling hutjes op een troosteloze desolate vlakte. Om een uur of 1 komen we aan op de Puros community campsite. De campsite is vol. Alleen plaats 5 is nog vrij, maar die heeft geen warm water. We vinden de camping ook niet zo mooi als sommigen beschrijven. Je zit tussen de bomen en struiken en hebt dus geen goed zicht op wild of de omgeving. Maar we nemen genoegen met plaats 5 en omdat het vroeg is, is er nog tijd genoeg om in de solar douche warm water te maken en in deze hitte is een koude douche geen ramp. Ineke neemt aan het eind van de dag een heerlijke warme douche. Johan neemt genoegen met een heerlijke koude douche.
Ook op deze campsite is er keurig sanitair. Dit keer bestaande uit 3 losse delen: een wc unit, een douche/ wastafel unit en een keukenunit om af te wassen.
Aan het eind van de dag om een uur of half 5, als de temperaturen wat zijn gedaald, maken we een wandeling over de campsite. Inderdaad is alles bezet. Maar de plaatsen zijn zo ver van elkaar verwijderd, dat je de andere kampeerders niet eens tegenkomt. Je ziet aan de sporen wel dat er olifanten over de camping lopen. Maar ook zijn er leuke vogeltjes.
’s Nachts is het koud en en we horen dat er een woestijn olifant over de campsite loopt.