Zondag 12 augustus
Eindpunt van de dag: Nambwa campsite
We zijn benieuwd hoe laat de zon hier zal opgaan. We staan om kwart over 6 op, maar pas om 7 uur verschijnt de zon boven de horizon. We willen niet te snel vertrekken. De afstand van vandaag is kort en we willen nog genieten van ons mooie plekje. Om 8:30 uur gaan we vertrekken. Na enkele kilometers rijden op de B8 zien we in een flits een mooi viewpoint over de Okavango rivier. We rijden zo hard dat we maar niet teruggaan.
Onderweg zien we veel veld fires. Typisch dat juist in de Caprivi zo veel veld fires voorkomen. Dat was vroeger ook al zo. We hebben veel foto’s uit b.v. 1984, allemaal genomen in augustus vanuit Chobe National park in Botswana, met zicht op veld fires in de Caprivi-strook. Onder weg komen we herhaaldelijk plaatsen tegen waar het nog brand of na smeult. We horen later dat dat soms dagenlang na smeult. Ook zie je de reactie van de natuur hierop. Ondanks dat er geen regen is, zie je groene grassprietjes boven komen. Voor vogels en kleine dieren zijn deze veld fires desastreus.
Bij Kongola begint het zoeken naar de plek waar we kunnen betalen voor dit nationale park. Ineke had hierover gelezen, maar wist niet precies waar we moesten zijn. Achteraf stond het wel in de voorbereidingsdocumenten, maar op de verkeerde plek en las Ineke het later op de dag als voorbereiding op de dag van morgen. De onduidelijkheid begon al bij bordjes die keurig aangaven waar de office zou moeten zijn. De parkeerplaats met de P was er al. De gebouwen moeten alleen nog gebouwd worden. We waren al doorgereden, maar volgens ons ging dat nergens naar toe. Die weg was uiteindelijk wel op de goede plaats uitgekomen, maar we draaien om en zoeken aan de overkant van de weg. Ook daar wel bouw activiteiten, borden en P’s, maar geen office. We rijden door naar de brug. Daar staat politie. Die zal het toch wel weten? Maar nee, hij kan ons niet helpen. Dan naar de souvenirshop, waar je mooie dingen kunt kopen. We hadden gepland om in Katima Mulilo naar de souvenir markt te gaan. Fout besluit want die was er niet meer. Advies: sla je slag in Kongola en koop daar je souvenirs. Bij de souvenirshop weten ze niet waar je de permit kan krijgen. Ze bellen zelfs nog even rond. Dan naar de petrol station. Ja hoor. Die verwijzen ons naar Susuwe. Dus weer terug over de brug en dan rechtsaf een track op. Na 3 km is een kantoortje waar we de permit kunnen bemachtigen.
Dan terug naar de weg. Recht oversteken en de weg op naar de Nambwa campsite. De weg is slecht. De weg tot aan de campsite is redelijk diep zand en je hebt je 4-wheel drive echt wel nodig. Men is in het noorden van Namibië wel bezig om de wildparken en bijbehorende campsites te ontwikkelen maar de wegen er naar toe en de wegen in de parken worden nog niet echt onderhouden. We zien niet veel wild onderweg. Bij de Nambwa campsite gekomen, krijgen we een mooie plek toegewezen. Volgens mij zijn alle plekken hier mooi. Ze liggen allemaal aan het water.
Vlak naast onze kampeerplek ligt een kleine Hippo te zonnen tussen het struikgewas. We zitten vlak bij een toiletgebouw. Een keurige gezamenlijk toiletgebouw in de zelfde stijl als we vaak zien bij andere community campsites. Het water wordt zowel met een hout gestookte boiler als met zonne-energie opgewarmd. We maken daar vandaag geen gebruik van.
Ineke gaat kleren uitwassen. Bij onze kampeerplek is al een waslijntje gespannen. De was droogt vaak binnen een paar uur.
Ineke gaat paar uur zitten lezen en kijken op het gemeenschappelijk viewing deck. Je hebt daar overzicht over wat water (niet de rivier) en een grasvlakte. Er zaten wat red letchwe en impala. En de nodige vogels.
Om een uur of vier gaan we met de auto naar de horseshoe lagoon. Ineke had gelezen dat je door een diepe rivier moet rijden, maar afgezien van een kuil in de weg, vlak bij de campsite, die Ineke al gezien had vanuit het viewpoint, hoefen we nergens door het water te waden. Wel was de weg af en toe erg zanderig. Dus oppassen geblazen. Je kunt niet overal even stoppen om wild te kijken. Alleen op een goede ondergrond stoppen we om te kijken. Bij de horseshoe lagoon zijn we niet alleen. Er staan zo verspreid nog 3 andere auto’s. We zien helaas geen geen wild. Na een half uurtje gaan we weer terug naar de campsite.
Ineke gaat de zonsondergang bekijken vanaf het viewing deck. Daar ontmoet ze het Duitse echtpaar dat we gister in Goaboca hebben ontmoet. Zij hebben een eindje voorbij de Horseshoe lagoon vanmiddag 3 uur lang vastgezeten en daarna een prachtige boottocht gemaakt vanaf de camping.
Dit is overigens een camping waar je prima twee nachten kunt verblijven. Overdag kun je af en toe vertoeven op het viewing deck, één middag maak je dan een boottocht en één middag reis je af naar de Horseshoe lagoon.