Maandag 30 juli
Eindpunt van de dag: Rock Arch campsite
Om 5:10 uur, Namibische tijd, dus voor ons gevoel 1 uur eerder, landen we op Hosea Kutako International airport, zo’n 45 km buiten Windhoek. Het is nog donker. Omdat je van het vliegtuig naar de aankomst/vertrek hal moet lopen kun je een leuke foto maken met het vliegtuig. Johan probeert dan ook om een foto te maken van Ineke met het vliegtuig, maar hem wordt verteld dat dat niet is toegestaan vanwege veiligheidsoverwegingen. De vorige keer lukte dit wel.
Een paar minuten lopen door de donkere en frisse ochtend naar de gebouwen en dan aansluiten in de enorme rijen voor immigration. Om 6 uur is Ineke door immigration (verkeerde rij gekozen). Johan was er al eerder door. De bagage laat lang op zich wachten. De band is erg vol en alleen als iemand er een tas/koffer af haalt, komt er bij de volgende ronde weer een tas bij. Ineke hoort bij toeval een medewerker zeggen tegen een andere toerist, die ook zijn bagage niet ziet verschijnen, dat hij even moet kijken op de bagageband van Air Berlin. Dus wij naar de bagageband van Air Berlin. De vlucht van Air Berlin is net na ons gearriveerd. En ja hoor: daar stonden onze tassen. De douane stelde niets voor en na enkele seconden staan we om 6:30 uur in de hal, met allemaal personen die iemand welkom heten met een naambordje. Eindelijk gaat het voor ons ook een keer goed en zien we een chauffeur met onze naam. Weliswaar fout geschreven (Inneke Neuteboom), maar dat is niet van belang. De chauffeur loodst ons tussen alle wachtende mensen en bagage door en gaat dan betalen voor zijn parkeerticket. We arriveren om 7:30 in Windhoek.
De mensen van het verhuurbedrijf zijn er al en dat terwijl office hours eigenlijk pas om 8 uur begint! Prima service dus. Alleen onze auto is er nog niet. Daarom eerst de administratie maar regelen. We wilden eigenlijk 30.000 NAD eigen risico, maar dat pikte de VISA niet. Waarschijnlijk omdat we net het restant betaald hebben van de autokosten. Dan maar 15.000 NAD eigen risico. Gelukkig lukt het om dit bedrag te blokken op de VISA.
Tip: zorg dat je voldoende credit op je Visa kaart hebt om zowel de auto als het eigen risico te kunnen betalen, als je geen volledige verzekering afsluit.
We krijgen uitleg over de auto en het opzetten van de tent. Weliswaar bij een andere auto, maar de principes zijn tenslotte gelijk. Omdat onze auto nog steeds niet is gearriveerd en elders nog wordt nagekeken, bracht men ons met een busje naar het centrum dat vlak bij was. Omdat we bij NWR langs willen voor het boeken van de kampeerplek in het Naukluft park voor die nacht werden we keurig voor de deur van het NWR hoofdkwartier afgezet aan de Independence road.
Men zou ons om 10:30 uur weer ophalen achter bij de uitgang van de parkeerplaats bij het Wernhill shopping center.
En dan begint de rondgang door het shopping center. We willen 3 dingen regelen: campsite in het Naukluft National park, geld pinnen en boodschappen doen.
Eerst naar NWR. In het hoofdkantoor verwees men ons direct naar het booking office 4 deuren verder, rechts van het hoofdkantoor. Daar is het druk. Voor ons nog 1 persoon en na ons nog 2. We boeken onze campsite in het Naukluft National park. Ze vragen ons of we al eerder zijn geweest, omdat in dat geval onze gegevens al in de computer staan. Wij waren 3 jaar geleden in Namibië en we stonden er niet meer in. Wel stond er een Neuteboom in. Dat was onze dochter Anita die in september een reis door Zuidelijk Afrika gaat maken. We konden met VISA betalen, maar dat had men liever niet, vandaar dat men ons verwees naar de FNB-bank die enkele deuren verder naar rechts was, op de hoek van de Post street mall. Daar hebben we geld gepind, en zijn weer terug gegaan naar NWR om de 110 NAD (voor twee nachten) te betalen. Men verteld ons dat we ook nog een permit nodig hebben voor het Naukluft National park. Ik kan me niet herinneren dat we voorheen voor twee zaken hebben betaald. In Sesriem en in Swakopmund was het in ieder geval in één office. We werden doorverwezen naar een kantorencomplex aan de Post street Mall (vlak bij de ingang van het Wernhill shopping center) om de permit voor het Naukluft Nat. park te kunnen betalen (op verdiepping M1). Na dit te hebben betaald kunnen we op weg naar de Pick en Pay in het Wernhill center. Alles van de boodschappenlijst, behalve de gasaansteker, kunnen we hier vinden. Maar dan heeft het voordelen dat je hier al vaker bent geweest. Ineke wist dat er op weg naar de parkeergarage, waar wij andere jaren ook parkeren, een zaak in huishoudelijke artikelen is. En ja hoor: daar hadden ze een aansteker. Alle boodschappen konden mooi in de twee kartonnen dozen die we hadden gevraagd en gekregen bij de Pick en Pay. Bij de uitgang van de parkeergarage zagen we net de chauffeur aankomen, die ons weer terugbracht naar het verhuurbedrijf.
Helaas was de auto nog steeds niet gearriveerd. Dus eerst een kopje koffie gedronken. Uiteindelijk kwam de auto. Iedereen van het verhuurbedrijf hielp ons om alle bagage in te laden en om 11:40 uur reden we eindelijk weg. Door de haast zijn we wel vergeten om alle items te controleren.
Tip: vraag vooraf wat het verhuurbedrijf kan leveren aan extra’s. Op de site van Africa4*4rentals stond niet expliciet vermeld dat er kussenslopen, lakens, handdoeken en een solar shower meegeleverd zouden worden. Die had ik dus zelf meegenomen. Wel hadden we gevraagd om een bijl en een schep. We kregen zelfs een nieuw braairooster mee. Dat was een schot in de roos. We zitten er nu aan te denken om zelf een dergelijk rooster te kopen.
De auto is pas nieuw en heeft nog maar 12.809 km gereden. De banden en de reserve banden zijn dus in prima conditie. De twee reserve banden liggen in de grote voorraad ruimte, de ruimte tussen de canopy en de cabine.
De eerste kilometers zijn nog asfalt, maar al snel gaat de weg over in een prima gravel weg. De C28 slingert zich door het landschap. Alleen de eerste km is er nog bewoning. Daarna gaan we op en neer en heen en weer op onze eerste gravelweg door een bergachtig en verlaten landschap. Ondanks het feit dat Johan het tempo er goed in heeft (soms rijdt hij wel 80 km per uur) komen we pas om 4 uur aan bij de Rock Arch campsite. Onder weg zijn we nog gestopt bij de Bosua pass. Om even wat van het landschap te kunnen genieten, wat te drinken en om hout te verzamelen.
De zakken die we hiervoor hebben meegenomen (oude tent zakken) komen dus direct goed van pas.
Het laatste stuk van de route bij Tinkas is erg slecht. Ook de laatste 8 km naar de Rock Arch campsite zijn moeilijk te rijden, maar dat hadden we al ergens gelezen, dus waren we voorbereid.
Maar dan krijg je ook wat: een prachtige plek helemaal alleen voor ons met uitzicht over de vlakte.
Onderweg hebben we het nodige wild gezien: impala, apen, kudus, struisvogels en black backed jackel. Voor ons al gewone dieren, waar we vandaag niet eens voor zijn gestopt. En een roofvogel met een zwart-wit gestreepte staart en een slangetje in zijn bek.
’s Avonds genoten van de mysterieuze omgeving. Het is volle maan, dus je kunt noch steeds van je af kijken. Het zand lijkt wel sneeuw. We gaan voor ons gevoel erg laat slapen. Het is al 9 uur voordat we ons bed opzoeken.