Vrijdag 10 augustus
Eindpunt van de dag: Okongo community campsite
We vertrekken vroeg van de campsite. Voordat we Opuwo verlaten gaan we eerst geld pinnen. We hebben bij de Opuwo Country lodge geen VISA gebruikt. Onze VISA is hier 3 jaar geleden geskimmed.
Vandaag is een reisdag. We besluiten de snelste weg (volgens de NUVI) te nemen naar Oshakati. Volgens de GPS is dat via Ruacuna. We hadden verwacht dat dit een asfaltweg zou zijn, maar helaas is het een goede dirt road. Vanaf Ruacuna is het gelukkig wel asfalt. Maar vanaf Ruacuna is de weg ook ineens veel drukker. Het lijkt wel alsof alle inwoners van Namibië langs deze weg wonen. Als er geen dorpjes zijn waar je 80 tot 60 km moet rijden, dan zijn het wel koeien, ezels of geiten waar je voor moet afremmen of stoppen. Dat schiet dus niet erg op. Om 11 uur arriveren we in Oshakati en bellen de meneer van Millennium, waarvan ons is beloofd dat hij ons zou helpen met het vinden van een nieuwe kabel voor de koelbox. Deze meneer is echter niet zo hulpvaardig als zijn collega’s. Hij heeft het erg druk en laat ons gewoon wachten. Na een uur wachten in de bloedhete zon, bellen we hem nog maar eens. Dan is hij er binnen 5 minuten. Hij brengt ons naar een winkel pal achter de Spar waar we stonden. Daar laat hij ons weer alleen. Helaas hebben ze in die winkel ook geen snoer voor de koelbox, maar iemand verwijst ons naar Cymot. Die ligt weer een eindje verderop aan de hoofdweg. We rijden langs de markt waar we eigenlijk een kijkje hadden willen nemen, maar ons hoofd staat daar even niet naar. We willen nu eerst dat de koelbox wordt gerepareerd. Bij Cymot hebben ze gelukkig een snoer.
We rijden direct verder richting Rundu. Het is erg druk en chaotisch in Oshakati. Oshakati is eigenlijk één lange drukke straat, waar je file rijdt. Wij zoeken snel weer de rust op. Maar dat gaat moeilijker dan verwacht. De GPS lijdt ons de bush in. Dus de kaart er maar bij gehaald. Dat hadden we voor dit traject beter direct kunnen doen. We rijden nu wat om, maar uiteindelijk komen we op de goede weg. Al met al hebben we wel twee uur vertraging opgelopen in Oshakati en dat terwijl dit een lange reisdag zou worden. We weten dus dat we ons einddoel voor vandaag niet gaan halen. We willen niet later dan een uur of 4 op een campsite zijn. Gelukkig had Ineke één reserve campsite gevonden op dit grote traject: Okongo community campsite. Dat werd ons nieuwe doel. De weg is nog steeds erg druk en overal langs de weg wonen mensen. Pas na Eenhana wordt het wat stiller op de weg en kunnen we nog even 120 km per uur rijden.
We komen mooi rond 4 uur aan bij de Okongo community campsite, 63 km voorbij Okongo. Het was overigens wel twijfelachtig. Bij de hoofdweg staat wel Okongo forest reserve aangegeven, maar niet dat er een campsite is. Volgens de GPS moet je ongeveer 7 km landinwaarts rijden, maar na 7 km was er nog geen campsite te zien. Een halve km verder staat ineens een bord met een verwijzing naar de campsite. De campsite stelt echt niets voor. Een verwaarloosde en afgetakelde campsite, aan de rand van het dorp. Overal keutels, geen warm water, en vooral geen leuke omgeving. Ook gaat om 17:30 uur de generator aan die veel herrie produceert. Kortom: slapen en snel weer weg,
Johan gaat de koelbox repareren. Dat gaat niet volgens plan. De nieuwe stekker is kleine dan de oude. Ook nu weer blijkt hoe handig Johan is. Met veel improviseren en stukjes hout en tape krijgt Johan de koelbox weer aan de praat. We zijn moe en hebben geen zin om eten te koken. We hebben nog een restje macaroni van twee dagen geleden, wat wordt aangevuld met wat biltong en cereals. We gaan vroeg naar bed.