Dinsdag 31 juli
Eindpunt: Maribib campsite
We slapen nog even uit tot 7 uur. Na het ontbijt en nog een fotoshoot van de prachtige omgeving gaan we pas om 9 uur op pad naar het start punt van de Rock sculpture trail, die we vanochtend willen wandelen.
Normaliter staan we tijdens deze vakantie steeds voor of om 6 uur op, maar omdat we moe waren van de reis hadden we besloten om rustig te starten vandaag. Ook het opbreken duurt langer dan anders. Het duurde vandaag 2 uur voordat we wegrijden. Meestal was dat 1 uur of hooguit 1 uur en een kwartier.
Om 9:30 uur zijn we bij het startpunt van de wandeling en gaan gauw op pad. Een prachtige wandeling die ik iedereen kan aanraden. Het is net of je door een surrealistisch landschap loopt. Overal rotsen die prachtig zijn uitgesleten.
Wij hebben 3 uur gedaan over deze wandeling en hebben niet de gehele trail gelopen. Op het routekaartje dat ook aan het begin van de trail wordt aangegeven lijkt het een circelvormige wandeling. Maar ik vraag mij af of het trail echt wel een cirkel is. Ook in T4A is alleen de heenweg als trail aangegeven. Zonder GPS is deze walking trail moeilijk, zo niet onmogelijk, te volgen. Maar gelukkig werkt de Nuvi uitstekend. Wat een uitvinding! Als we enkele meters uit de route lopen, geeft hij dat direct aan. Dankzij het feit dat deze track (als een rechte lijn) nu ook in T4A staat, was de route voor ons dus prima te volgen. We zijn doorgelopen tot de rivier, dus het laatste stuk zijn we niet meer de berg opgelopen. Het zicht was niet erg goed en anders zou het nog later en heter geworden zijn. Je maakt veel foto’s onderweg, omdat er veel mooie plaatjes te schieten zijn. Helaas was de accu van de camera halverwege leeg en hadden we de nieuwe accu in de auto laten liggen. Jammer, maar een goede reden om nog eens terug te komen. In de rivier zijn we een eind naar links gelopen tot het punt dat de rivier naar rechts gaat. Vandaar zijn wij linea recta teruggelopen met de Nuvi als leidraad. Je ziet daar overigens Bloedkopje niet liggen. Pas als je een bergje kunt beklimmen op je route, kun je Bloedkopje zien, en weet je ongeveer waar de auto staat. Maar dat kun je ook zien op de Nuvi. We hebben op de terugweg nergens meer markeringen gezien.
De markeringen zijn uitstekend, maar af en toe toch moeilijk te zien en te vinden. Bv. een steentje dat op de grond ligt en wit geverfd is. Ik ben benieuwd hoe dat er over een half jaar uitziet na het regenseizoen. Dus zonder GPS zou ik deze wandeling zeker niet doen. Het is niet nodig om de gehele route te lopen. Halverwege staat ergens een mooie cactus en vlak daarbij is nog een heel mooie rots. Daar zagen we zelfs nog een schildpad schild (zonder schildpad dus). Als je vandaar weer terug loopt heb je inmiddels een goed beeld van het landschap. Ineke werd aan het eind van de wandeling misselijk en kreeg hoofdpijn. Waarschijnlijk van de hitte. Mijn advies is om deze wandeling vroeg te starten.
Bij de auto aangekomen zijn we doorgereden naar de campsite van Bloedkopje. Deze weg is weer prima te rijden. Bij campingplaats 11 (of 12) hebben we koffiegedronken en geluncht. Ook daar zijn nog weer prachtige rotsformaties.
We beklimmen niet meer de berg om in één van de holen te kijken. Ineke voelt zich nog steeds niet erg lekker. Om half 2 gaan we verder. Onderweg komen we nauwelijks hout tegen. Als we bijna bij Maribib zijn lukt het gelukkig toch nog om bij een groepje bomen en struiken wat hout te verzamelen. Samen met het hout dat we in Windhoek hadden gekocht, hebben we nog precies genoeg voor een vuurtje. Als we het hout verzamelen staat een kudde zebra’s onze werkzaamheden gade te slaan. We hebben geen foto gemaakt. Ineke was inmiddels goed misselijk en had al overgegeven. Helaas, want achteraf blijkt dat deze zebra’s het eenvoudigst en best te fotograferen waren van deze reis. We hebben later nog wel een bergzebra gezien en gewone zebra’s, maar alleen veraf of achter struiken.
Bij Maribib vinden we een mooie plek, met uitzicht over de vlakte. We zoeken een plaats waar we optimaal te kunnen profiteren van het licht van de volle maan.
We zijn dit keer niet alleen, maar dat geeft niet. De campsite, of te wel de Maribib rots, is erg groot. We denken dat er nog 2 andere kampeerders staan, maar we hebben ze niet gezien. Zelfs om 6 uur, als het al donker is, horen en zien we nog een auto aankomen die op zoek gaat naar een kampeerplekje.
Vandaag hebben we veel struisvogels gezien en whartog, zebras en impala.
Johan maakt wortel en aardappel in folie en een stukje lamsvlees klaar op de barbecue.
’s Avonds hebben we nog een korte wandeling gemaakt in het licht van de volle maan. Het zicht is echt fantastisch. We lopen nog even een verhoging op met uitzicht over de vlakte.