Vrijdag 31 juli
Afgelegde km: ± 86 km
Activiteiten: wandelingen bij Àsbyrgi en Hljódaklettar & Rauðhólar
Overnachting: Campsite Àsbyrgi
We slapen vandaag uit. En dan gaat alles ook echt langzaam. Als we eindelijk op pad zijn rijden we naar het eindpunt van de Àsbyrgi kloof waar we om kwart over 11 beginnen aan een korte eenvoudige wandeling door een berkenbos met bloemen die leidt naar een leuk meertje.
Onze route op Wikiloc: Àsbyrgi kloof. Een korte wandeling van 2,2 km die we in 50 minuten hebben afgelegd. Omdat er nauwelijks hoogteverschil is het een erg eenvoudige wandeling.
Daarna rijden we terug naar het infocentrum wat tevens de receptie is van de campsite. Hier bekijken we een tentoonstelling. En zien hier ook Angelica jam. Maar we vergeten het te kopen. Onze schoonzus heet Angelica, dus dan is dat een leuk cadeautje.
We betalen hier onze overnachting en gaan een plekje zoeken op de campsite. De campsite is immens groot, maar er zijn maar 4 veldjes waar je elektra hebt. Maar hier is nog ruimte genoeg. Dan is er eindelijk tijd voor een kopje koffie. Wat kan een mens het toch druk hebben in de vakantie.
Na de koffie gaat Ineke een was draaien. Johans hulp is nodig om de machine aan de gang te krijgen. Daarna hangt Ineke de was te drogen in een droogkast. Een erg kleine kast. Heel wat anders dan we wel eens in Schotland zijn tegengekomen. Gelukkig zijn we bijna de enigen die hier de was te drogen hangen.
Dan gaan we op pad voor de echte wandeling van vandaag. Hiervoor moeten we nog wel weg 286 trotseren. De eerste 2 kilometers zijn geasfalteerd. Je ziet dat men bezig is nog verder te asfalteren. Dan volgt een 10 kilometer lange goede single track dirt road. Na de afslag van de camping ter plaatse wordt de weg slechter. Maar dat is gelukkig niet erg ver.
Een prachtige wandeling langs mooie rotsen, grotten en bergen. Wandeling 27 Rother: Hljódaklettar – Rauðhólar (1:45 uur; 5,6 km en een hoogteverschil van 200 meter). Erg afwisselend. Omdat alle echte attracties en de moeilijkste weg over rotsen op het eerste deel van de wandeling is, denken we dat we er vele malen langer over gaan doen dan vermeld. Eerst loop je over een vriendelijk beekje richting de Hljódaklettar. Een mooie rotsformatie met rozetten van basalt. Daarna klim en daal je over rotsen naar de Kirkja, veel groter en landschappelijk mooier dan degene die we gister gezien hebben bij Myvatn. Maar de vorm is wel het zelfde: een holte in gestold lava. Hier ligt zelfs een heuse cache, die we natuurlijk even moeten loggen.
Daarna gaat de route via mooie doorkijkjes op de Jokulsa a Fjollum naar de Rode berg (Rauðhólar). Volgens de wandelroute hoeven we die niet meer te beklimmen, wat we ook maar niet hebben gedaan. Nadat we bij de Rode berg zijn aangekomen, lopen we via een mooie maar super snelle route door het landschap terug. Onze route op wikiloc: Hljódaklettar – Rauðhólar. Wij doen over deze wandeling van 5,9 km 2 uur en een kwartier. Hoogteverschil is slechts164 meter.
We zijn om half 6 weer bij de parkeerplaats. Dus we moeten ons nog haasten. Ineke heeft de wasmachine gereserveerd voor 6 uur. Precies 2 minuten voor 6 zijn we op de campsite. Ook nu moet Johan weer hulp verlenen om de wasmachine aan de gang te krijgen.
We bellen nog even met de whale watching toer operator en reserveren een tocht voor morgen middag om 13:15 uur.
Gister heeft Johan voor twee dagen gekookt, wat nu wel erg gemakkelijk en snel is. Na het eten gaat Ineke nog een cache loggen, die ligt 5 km verder aan weg 284 precies op 66 graden noorderbreedte. Een makkie dus. De locatie is snel gevonden.
Omdat je nauwelijks ergens kunt parkeren en er bijna niemand meer op de weg is, maar even op de weg geparkeerd. De cache was nog sneller gevonden. Maar daar op de weg keren was niet zo’n goed idee. Iets verder op zijn mensen bezig met de weg. Dus doorrijden en verder op de weg maar even draaien. Ze zijn met de weg bezig en daardoor zijn de zijkanten van de weg helemaal weggehaald. Dus draaien is moeilijk, maar het gaat. Dan terug via de plek waar de mannen met de weg bezig waren. Mooi niet. Er ligt ondertussen een hoop zand op de weg en die is nu geblokkeerd. Het miezert en is voor IJslandse begrippen erg donker. Maar gelukkig komt één van de mannen naar Ineke toe. Ze willen even een drainage buis leggen. Binnen 10 minuten zijn ze weer klaar. Die 10 minuten worden er 20, maar dan kan Ineke verder. Ze kan nog wel even vanaf weg 482 een foto nemen van de brug over de Jokulsa a Fjollum. En een foto van één van de borden die overal bij de weg staan met de windsnelheden.
