Zondag 19 juli
Afgelegde km: ± 158 km
Activiteiten: Wandeling Brennisteinsalda bij Landmannalaugar
Overnachting: Sandártunga/ Þjórsárdalur campsite
Vandaag een spannende dag. Zou het ons lukken om bij Landmannalaugar te komen?
We staan dus vroeg op. Na het eten alle belangrijke zaken meenemen voor een wandeling (zoals extra kleren voor het geval we nat worden) en op weg naar Landmannalaugar. Een probeersel. We rijden eerst verder op weg 32, daarna links af op weg 26 om dan Landmannalaugar te benaderen via de 208 en F224. De eerste 50 km is gewoon op asfalt. Daarna nog 24 km op gravel.
Aan het begin wordt aangegeven dat de weg alleen geschikt is voor 4×4 auto’s. Maar Ineke had ergens gelezen dat je Landmannalaugar ook met een gewone auto kon benaderen via het noorden. We hadden afgesproken dat Johan zou stoppen als hij het niet meer vertrouwt. MAAR HET GING. Wel langzaam en voorzichtig, maar we hebben het gehaald. Het eerste stuk van de weg was echt slecht. Daarna een heel eind goed (vanaf de grens van het nationale park) en de laatste km was ook weer slecht, maar dat was dan ook een F-weg.
Maar dan ben je ook ergens. We parkeren voor de rivierdoorsteek en gaan eerst een kopje koffie drinken. Daarna maken we ons gereed voor de wandeling. Vooraf heel lang gedubd welke wandeling we zouden gaan doen. Op het IJsland forum hierover nog vragen gesteld. Uiteindelijk besloten om naar de Bláhnúkur te lopen. Maar we zagen geen bordje met de afslag en dachten dus dat de route veranderd was. We zijn nog een eindje doorgelopen en toen maar teruggekeerd. Gelukkig was het een vlak terrein waar we over liepen. Toen zagen we wel de plek waar we omhoog moesten. Dat hebben we 100 meter gevolgd en zijn toen terug gegaan. Dit wordt niks.
Langs een steile afgrond en dan nog 400 meter om hoog. En we zien niemand die dit pad volgt. Dus besluiten we om toch maar het andere alternatief te lopen: de wandeling naar de Brennisteinsalda. Daar zijn we achteraf heel blij om. We vervolgen het pad langs Grænagil waar alle andere toeristen ook langs gaan. Vaak wil je alleen zijn tijdens een wandeling, maar op dit soort wandelingen vind ik af en toe iemand tegenkomen totaal geen ramp. Dit is wandeling 8 naar Brettislaug. En dat is echt een pracht wandeling. Volgens ons veel mooier en afwisselender. Steeds weer een ander type landschap. En fraaie kleuren. We hebben ook geluk met het weer. Het is wel koud. En we dragen handschoenen, mutsen en sjaals, maar de zon schijnt en het is heerlijk weer.
Op weg naar de top is er één stuk erg stijl, dwars door een sneeuwveld. Maar gelukkig hebben we allebei onze stokken mee.
Op de top is het echt koud en een stevige wind, daar blijven we dan ook niet lang. Je kan er ook niet ergens zitten. Dit is volgens de kwalificaties van Rother een rode route. Deze route is prima te doen. Nergens langs een afgrond of erg eng. Wel de laatste paar meter bij de afdaling, maar dat is ook zo beschreven. Het leuke is dat het erg afwisselend is.
Aan het eind van de wandeling bij het visitor centre zoekt Ineke een geocache. Die kun je niet laten liggen. Omdat Ineke geen pen bij zich heeft wordt het even een fotolog. Net als de andere geocacher die net voor Ineke de cache al had gevonden. Dus Ineke hoefde niet eens te zoeken.
Moe maar voldaan komen we weer bij de auto. Het is al 4 uur. We hebben er dus veel langer over gedaan dan beschreven. Je maakt dan ook veel foto’s en we zijn in het begin veel tijd kwijt geraakt met het lopen van verkeerde routes. Onze route is terug te vinden op wikiloc: Brennisteinsalda . Uiteindelijk hebben we 11,3 km gelopen in bijna 5 uur. Met een hoogteverschil van 295 meter. Hierbij de door ons gelopen route (alleen de echte wandeling. Het deel dat we verkeerd gelopen hebben is niet toegevoegd): Dan blijft er over een wandeling van 8,8 km en een hoogteverschil van 348 meter.
Bij de auto zijn we, na even gepauzeerd te hebben, vrij snel weggereden. We rijden in één keer naar huis. Op de campsite is de rust hersteld. Vannacht waren onze overburen tot 3 uur bezig geweest met feesten. Maar nu is iedereen weer vertrokken. Het waait hard, maar daar merk je niet veel van tussen de struiken. Wel zitten we binnen.
‘s Avonds om een uur of half 10 hebben we nog een korte avond wandeling gemaakt over de bijna lege campsite.