Dinsdag 4 augustus
Afgelegde km: ± 171 km
Activiteiten: Vatsnes; Ánastaðarstapi; zeehondenkolonie Illugastaðir; Hvitserkur; Borgarvirki;
Overnachting: Langs weg 59
Terwijl ik dit schrijf zitten we op een hoogvlakte langs weg 59. Af en toe komt er nog een auto langs terwijl het al 10 uur is. We horen deze auto’s niet omdat het erg hard waait. Het voelt als windkracht 10. We hebben dan ook het dak van de caravan niet omhoog gedaan, de openingen van de caravan(roosters) dicht geplakt of er een winterjas voor gestopt. Om de kachel aan te kunnen houden, hebben we aan de buitenkant de luchtinlaat van de kachel afgeschermd door de koelbox er voor te zetten. Kortom zwaar weer. Heel af en toe valt er een drup regen. Maar dat heeft niet veel om het lijf.
We zijn de dag gestart met een rondje Vatsnes via weg 711. De caravan hebben we op de campsite laten staan. Om 9 uur starten we richting het noorden. Ineke heeft alle belangrijke stopplekken genoteerd en de coördinaten bepaald op basis van gegevens op de kaart of van geocaches, reisverslagen en de reisgids.
Via een geocache die niet veel voorstelt, gaan we naar Ánastaðarstapi view point. Een korte wandeling door de weilanden naar de kust. In het water, maar alleen zichtbaar als je echt aan de kust staat, is een rots in zee. Vergelijkbaar met Hvitserkur, maar dan vele malen minder interessant.
De twee volgende stopplaatsen zijn beide gericht op zeehonden. Natuurlijk weet je dan nooit wat je tegenkomt, maar in ons geval was de tweede zeehondenkolonie Illugastaðir echt een topper.
Je wandelt in ongeveer 900 meter langs de prachtige kust over een mooi pad naar een beschutte uitkijkpost, waar notabene twee verrekijkers aan een ketting liggen. En het zijn nog prima exemplaren, zodat je de vele zeehonden, echt tientallen, goed kunt bestuderen. We zijn hier dan ook niet alleen, maar het is zeker niet druk. Je kan hier zelfs kamperen op een kleine camping bij de parkeerplaats. Onze wandeling van 2 km en 3 kwartier op wikiloc naar de zeehonden van Illugastaðir: Illugastaðir seal colony.
Dan rijden we om de kaap heen naar Hvitserkur. Ook hier is een rots in zee, maar deze is wel de moeite waard. We zetten de auto onderaan op de parkeerplaats. Om op deze parkeerplaats te komen moet je wel een erg steile afdaling trotseren. Je ziet dan ook veel van de campers die dat niet aandurven en lekker boven bij de weg blijven staan en de afstand naar de parkeerplaats te voet ondernemen. Maar wij zijn zonder caravan, dus voor Johan is dit een fluitje van een cent. op de parkeerplaats drinken we de meegenomen koffie. Zittend in de auto, want het is en blijft koud. Aangesterkt door de koffie met natuurlijk iets lekkers erbij, lopen we via een mooi pad naar een houten platvorm vanwaar je de rots, met de vorm van een soort van beest, kunt bekijken. Om de vragen voor de geocache te beantwoorden moet je eigenlijk naar het strand. En voor Ineke is een geocache scoren voldoende reden om deze steile afdaling te trotseren. Dat valt vies tegen. Een zeer steile en lastige afdaling. Dat was overigens ook duidelijk bij de geocache beschrijving aangegeven. Maar uiteindelijk komen we heelhuids op het strand. Johan glijdt nog wel uit, maar gelukkig heeft hij zich niet bezeerd.
Op het strand heb je een nog beter zicht op de rots. Inderdaad een beeld waar je vrijelijk over kan fantaseren. Is het een neushoorn? Of….
De klim naar boven is ook niet eenvoudig, maar klimmen gaat nog net iets eenvoudiger dan afdalen. Onze wandeling op wikiloc naar Hvitserkur: Hvitserkur. Zo op papier dus een kleine afdaling van slechts 40 meter, maar erg steil. Al met al een wandeling van 1 km en 30 minuten.
De volgende stop is Borgarvirki. Hiervoor nemen we de afslag naar weg 717.eze stop is tweevoudig interessant. Het zijn de resten van vulkanische activiteiten en een soort vesting waarvan de muur nog aanwezig is. Vanaf de parkeerplaats eerst een klim omhoog. Maar dan heb je wel een fantastisch uitzicht. We wandelen hier wat rond alvorens weer af te dalen naar de auto. De details van dit kleine wandelingetje op Wikiloc: Borgarvirki.
Al met al hebben we vandaag geen wandeling gedaan, maar zo stukje bij beetje is het toch ook een hele tocht geworden. Voor de laatste stop, de prachtige canyon en waterval Kolugljufur (Kolufossar) steken we weg 1 over. Aan de andere kant langs weg 715 / 7175 ligt deze waterval vlak langs de weg. Sterker nog. Het zicht op de waterval wordt vaak gehinderd door de brug die over de canyon loop.
Al met al is het al weer kwart over 2 als we in Hvammstangi terug zijn. We tanken, doen nog wat boodschappen, nemen op de lege campsite een douche en pakken in om nog een stukje te rijden richting de Westfjorden.
Onderweg gaat het wat regenen, maar daar hebben we geen last van. Ten slotte zijn we tot nog toe wel erg verwend. We kunnen ons zelfs niet meer herinneren wanneer het voor het laatst heeft geregend.
Halverwege weg 59 zoeken we een overnachtingsplek. Heerlijk rustig. Nou ja, de wind giert om de caravan. Het waait zo hard, dat we het dak van de caravan niet omhoog doen. Ineke kan dan nog wel rechtop staan, maar voor Johan is het toch lastig koken. Johan moet gebogen voor het aanrecht staan. Maar het eten was zoals gewoonlijk weer geweldig. We blijven de gehele avond in de caravan en gaan vroeg op bed.