Zaterdag 28 april
activiteiten: autorit Zakros; wandeling Dal der doden
Afgelegde afstand met de auto: ± 200 km
Overnachting: Panorama villas Agios Nikolaos
We ontbijten vandaag op het balkon aan de voorkant van het appartement. De zon is al weer aardig heet aan de achterkant.
We proberen het: een lange dag rijden naar het oostelijkste punt van het eiland met als einddoel Zakros. We vertrekken vandaag iets eerder. We zitten om 8 uur in de auto en hebben de gehele weg bijna alleen. De Kretenzers staan volgens ons niet echt vroeg op op een zaterdag. Voor de rit naar het oosten gebruiken we gewoon Googlemaps. Op de heenreis via de noordkant en de terugreis via de zuid kant.
Op de heenreis rijden we over een mooie weg met verbazingwekkend veel groen en kleur langs de kant van de weg. Veel kleurrijke oleanders en een soort gele brem struiken. Pas naar Sitea wordt het kaler langs de weg en zien we meer olijfbomen. In Sitia raken we de weg kwijt, maar Google leidt ons al snel weer over de juiste wegen. Toch handig dat we Google gewoon kunnen gebruiken als navigatie systeem. In Palekastro merken we voor het eerst dat de mensen wakker beginnen te worden en zich op straat begeven. in Zakros zien we de eerste mensen op terrasjes zitten. Deze rit is best te doen in dik twee uur. We pauzeren na Sitia ergens langs de weg aan de kust om koffie te drinken.
De wandeling start op de wandelparkeerplaats tussen Zakros en Kato Zakros. De wandeling die we gaan doen is een deel van de in de Rother wandelgids Kreta beschreven wandeling 57: 6,3 km 2 uur 15 min; afdaling van 220 meter. Ons doel is om alleen de afdaling te doen en aan het strand een taxi terug te vinden. In de wandelgids staat dat het een kleine parkeerplaats is, met ruimte voor 4 auto’s. In de loop der jaren is de parkeerplaats vergroot en kunnen er wel 10 auto’s staan. Gelukkig voor ons was er nog maar 1 andere auto geparkeerd. We starten de wandeling door eerst 5 minuten terug te lopen langs de weg. We hebben deze parkeerplaats uitgekozen, omdat we dan eventueel als we geen bus of taxi kunnen bemachtigen, we terug kunnen lopen.
Langzaam dalen we af naar het Dal van de doden. Echt een schitterende wandeling. Erg afwisselend. Soms moet je over rotsen klimmen maar meestal zijn het kleine steentjes. Of loop je onder de mooie bloeiende Oleanders. Of over de Levada’s die niet meer worden gebruikt. Onderweg spotten we nog een bijzondere plant. Af en toe even naar boven kijkend of je nog ergens een grot vindt waar men de doden had begraven. Dan praat je wel over 3500 jaar geleden. Omdat we alleen afdalen, valt de wandeling eigenlijk wel mee. De vorige twee dagen waren echt zwaarder. Dat merkten we ook aan de waterconsumptie en het aantal keren dat we gaan rusten.
De eerste rustpauze is in een mooie grot. Nergens anders konden we op dat moment schaduw vinden. Helaas stoot Ineke haar hoofd: niet zo slim. Later wordt het pad steeds gemakkelijker en staan er zelfs picknick tafels waar we ook nog even kort uitrusten. Nadat we door de gorge gelopen zijn gaan we een bezoek brengen aan de Minoïsche opgravingen. Toch wel passend als je eerst de graven hebt bekeken. We sluiten de wandeling af met een bezoek aan het strand.
Onze wandeling is te vinden op wikiloc: Dal der doden. Inclusief het bezoek aan de Minoïsche opgravingen een afdaling van 7,5 km en 500 hoogtemeters (dit getal is vanwege de bergen waarschijnlijk niet betrouwbaar), die we in zo’n 3,5 uur hebben afgelegd.
We zoeken al snel een lekker terrasje uit en voordat we bestellen, vragen we eerst of zij ook een taxi kunnen regelen voor onze terugreis. Als we terug moeten lopen, kunnen we natuurlijk niet uitgebreid gaan eten en drinken.
Gelukkig kunnen zij wel een taxi voor ons bestellen als we klaar zijn met eten. We gaan hier dus lekker lunchen. Om te beginnen, kregen we direct al een fles water om even bij te komen.
We eten een Caesar salade en een pizza die we beide delen. Johan neemt een biertje. Na het heerlijke eten neemt Ineke nog een duik in het verfrissende water. Eigenlijk valt de temperatuur best mee. Helemaal niet koud. Helaas had Ineke de waterschoenen in de auto laten liggen (bewust), want die moet je ook maar weer meenemen. Maar die waren toch handig geweest. Na het eten en de zwempartij, gaan we met de taxi terug naar de auto, voor het schappelijke bedrag van 12 euro. En dat terwijl we van te voren helemaal niets handden afgesproken. Een meevaller.
We rijden terug via Ierapetra. Dat betekend dat je eerst hoog over de bergen rijdt. Een mooie maar wat moeilijker weg. Uiteindelijk komen we weer uit op de grote weg aan het zuiden van het eiland. Om kwart over 6 zijn we weer thuis. Dus ook de terugreis hebben we in ongeveer 2 uur gedaan (inclusief het zoeken naar een 3tal geocaches waarvan we er maar 1 hebben gevonden.
Omdat we al gegeten hebben nemen we ’s avonds alleen wat drinken en borrelhapjes. Op nieuw genieten we van de heerlijke avond. Al word het wel wat teniet gedaan door wat disco muziek uit het nabij gelegen grote hotel onder aan de heuvel.