Maandag 21 april
Dagactiviteit: Vlucht Amsterdam – Funchal; wandeling Ponta de Sao Lourenco
Tweede paasdag en in plaats van uitslapen staan we goddeloos vroeg op.
Om half vier gaat de wekker. Binnen een half uur vertrekken we met Anita, onze dochter die thuis heeft geslapen, naar het vliegveld. Keurig 2 uur voor vertrek van het vliegtuig komen we aan op Schiphol. Gisterochtend hebben we al ingecheckt. Stoel 5A en B, dus lekker vooraan en bij het raam.
Al snel is ook de eerste tegenslag. Op internet stond bij handbagage twee maten vermeld. Er stond alleen niet bij dat als je handbagage de grote maat is, je die niet mee mag nemen de cabine in maar dat die gratis mee gaat als ruim bagage. Dus ter plekke hebben we de bagage opnieuw verdeeld, zodat de handbagagekoffer in het ruim mee kan. De sauna tas, ideaal voor reizen en goed te gebruiken als handbagage, wordt nu even laptoptas. De jassen gaan in de koffer voor het ruim. Ook weer opgelost. Denken we net te weten hoe het werkt (geen vloeistoffen etc. en handbagage van de juiste maten) en dan heeft men het weer veranderd.
We lopen door naar de gate waar nog iemand van Transavia Ineke aanspreekt over het feit dat ze maar 1 stuk handbagage mee mag nemen het vliegtuig in, terwijl ze er met twee zit. Gelukkig kan ze hem geruststellen door de ene tas in de andere te doen. We waren door deze snelle wissel truc wel ons lege flesje voor water kwijt geraakt. Die was nu in de ruimbagage verdwenen. We kopen een nieuw flesje water voor onderweg als Johan ineens een hoestbui krijgt. De prijs van een flesje water is op het vliegveld en in het vliegtuig even duur ± 2,50 euro.
De vlucht verloopt rustig. We doezelen nog wat om het tekort aan slaap in te halen en om half 10 arriveren we op het vliegveld bij Funchal. Helemaal geen enge landing of zien we dat niet, omdat we aan de linkerkant van het vliegtuig zitten?
Er is geen douane controle (we zijn nog steeds in de EU) en we lopen direct naar de bagage waar al snel onze tassen langs komen. Op weg naar de autoverhuurbalies loop je nog langs een prachtige maquette van het eiland. Hierop kun je goed zien hoe stijl de bergen zijn en hoe diep de dalen.
Helaas nemen we er te weinig tijd voor.
Bij de autobalies begint het wachten. Meer dan een uur staan we in de rij voor de balie van Hertz . Per klant nemen ze zeker 10 minuten de tijd. Daar proberen ze ons natuurlijk weer een duurdere auto met krachtiger motor aan te smeren. Mooi niet. We houden voet bij stuk. Toch krijgen we een upgrade naar een Renault Clio i.p.v. een Peugeot 107. Overigens met gelijkblijvende motorcapaciteit. Op de parkeerplaats wordt ons de sleutel van de auto overhandigd. Eindelijk zijn we dan op weg in Madeira.
We rijden eerst naar Machico, waar we eigenlijk koffie willen drinken. Lunch hadden we voor het gemak mee genomen uit Nederland. Na 2 keer op en neer rijden zonder een parkeerplaats te zien geven we het op en rijden naar onze eerste wandeling: Ponta de Sao Lourenco (Sunflower wandeling 13) . Omdat we slechts 2 kleine flesjes drinken bij ons hebben kopen we nog een flesje water bij een kraampje op de parkeerplaats.
Dan kan het echte werk beginnen. De wandeling door de “woestijn” van Madeira. Nou niet echt een woestijn, maar wel prachtige vergezichten. Een mooie route, maar niet een typische Madeira wandeling. Nauwelijks begroeiing maar wel veel wandelaars.
Na een half uurtje lopen begint het te regenen. We zagen de bui al van over zee aankomen. We hebben de regenjassen in de auto gelaten, dus we proberen de kleine regenponcho’s aan te trekken. Maar het waait erg hard en door die harde wind klappert het erg. Poncho’s en harde wind gaan niet samen! De regen stopt gelukkig als we de poncho’s aan hebben. Wel blijft het koud en het waait zo hard dat je soms bijna van het pad af waait. Een mooie route. De track van de route is te vinden op wikiloc: Ponta de Sao Lourenco (hoogteverschil 349 meter; afstand 6,9 km; onze tijd 3:19 uur). We maken overigens niet de extra track aan het eind van de lus. Dat blijkt een beklimming van een berg te zijn. Dat is voor vandaag iets te veel van het goede.
Terug bij de auto zijn we via een toeristische route (ER 207 via Santo Antonio Da Serra) naar de supermarkt in Camacha gereden, waar we de nodige levensmiddelen inslaan. Overigens worden de wegnummers niet aangegeven. Je moet dus rijden op de plaatsnamen. Wij gebruiken daarnaast nog een Nüvi GPS voor de auto routes. Een Oregon 450 GPS voor de wandelingen. Het bevalt goed om dit gescheiden te houden. De één staat ingesteld op auto gebruik, de ander voor wandelen. Zo probeert de auto GPS je niet langs wandelpaden te leiden.
De laatste etappe voor vandaag brengt ons naar ons huisje (Casas Valleparaizo). In eerste instantie moeilijk te vinden. Ineke had de documentatie niet goed gelezen! We zijn het weggetje opgereden waar volgens Ineke de huisjes aan lagen, maar hier zien we nergens een bordje met de naam of een verwijzing van het huisjes complex. We rijden tot (bijna) bovenaan het weggetje en zijn toen maar terug gereden want het werd wel heel erg onherbergzaam. Na 2 maal vragen leren we dat we naar rechts moeten, één weggetje verder. Toen was het eenvoudig. Wij namen de weg tussen de roze muur en de bushalte. Je moet na de bushalte pas naar rechts. Hier zijn we goed en komt Eleonor ons al tegemoet (er staat ook een briefje met onze namen). Na een glaasje Madeira wijn en een kopie van ons paspoort brengt Eleonor ons naar ons prachtige huisje: Casa da Pinhas. Wat een pracht plek! Eleonor laat ons de details zien. Ze heeft zelfs een prachtig boeket van witte aronskelken op de schoorsteenmantel gezet. Die groeien in de tuin van Casas Valleparaizo. Het hout staat al klaar naast de open haard voor een vuurtje.
Om de auto te parkeren moeten we inderdaad via het weggetje rijden waar we net al op geweest waren. Dus zo gek was onze veronderstelling niet om hier naar toe te rijden. Johan gaat eten koken maar Ineke voelt zich niet lekker. Na 2 happen eten gaat ze naar bed. Johan volgt snel na het eten. Beide zijn we doodmoe. De afwas blijft staan.