Zondag 27 april
Dagactiviteit: wandeling Rabacal; autorit noord -en west Madeira
Voordat we op pad gaan, vullen we eerst de tank wat bij. We willen nog een heel eind rijden vandaag en willen geen risico lopen dat we langs de kant van de weg of op een steile helling komen te staan met een lege benzine tank. Dus tanken we nog voor zo’n 20 euro in Camacha.
In de herhaling: Wederom proberen we bij Rabacal te komen.
Nu via een alternatieve route. We rijden tot aan Calheta en gaan daar via een kleine en smalle weg richting het noorden. Dit is een steile en rustige weg. Maar we komen er op deze manier wel. Overigens blijkt uit de auto’s die we zien rijden dat de normale weg waarschijnlijk ook weer open is. Maar zeker weten we dat niet. We hebben nergens op internet kunnen vinden dat er een wegafsluiting is en Eleonor wist het ook niet.
We komen om 10 voor 10 aan bij de parkeerplaats waar het busje stopt dat je naar Rabacal brengt. Maar we zien nergens een busje, Terwijl we dachten dat die al om half 10 zou rijden. Maar gelukkig komt hij al snel aan gereden. Klaarblijkelijk begint hij pas om 10 uur. We zijn dan ook de eerste rit van de bus naar beneden.
Daar beginnen we met de wandeling naar de Risco waterval. Het is nog behoorlijk rustig. Pas later op de dag zien we steeds meer mensen. Na de mooie Risco waterval lopen we een eindje terug om dan naar beneden via de trappen naar de Levada Das 25 Fontes af te dalen. Die we volgen tot aan de 25 Fontes. Leuk om te zien, alhoewel we ze echt niet hebben geteld. Hier rusten we even uit, samen met een 10 tal andere wandelaars.
Na onze rustpauze lopen we een klein stukje terug langs de levada tot op het punt dat de GPS aangeeft dat we naar rechts kunnen.
Hier staat wel een bord, maar niet dat je hier langs naar beneden kan. Ondanks dat volgen we het pad naar beneden. Af en toe hebben we uitzicht op het dal. Uiteindelijk komen we uit op de Levada Da Rocha Vermelha. Hier loopt ook een klein pad verder naar beneden naar een huisje. Daar lopen we even naar toe om van het uitzicht te genieten. We lopen weer terug naar de levada en gaan dan de levada verder lopen (vanaf het huisje dus naar links) vanaf de bergpad naar rechts. Totdat we uitkomen bij een waterval. Hier stoppen we en lopen het laatste deel tot aan het huisje terug en vervolgen daarna de levada verder. We zien aan de overkant van het dal een tunnel. Moeten we daar langs?
Dan komen we bij een brug die we over steken. Volgens de beschrijving en de GPS track moeten we we hier de levada verlaten en dus niet door de tunnel gaan, maar omhoog tegen de berg op. Eerst lopen we nog even een stukje naar links en lopen dan de berg op. Maar dit wordt wel erg link. Nauwelijks een pad. Je kunt wel zien dat hier vaker mensen hebben gelopen, maar dat waren zeker mannen met lange benen. Ineke kan met veel moeite omhoog komen, op een gegeven moment zelfs op de knieën. Uiteindelijk geven we het op. Dit is niet leuk meer. We gaan dezelfde route weer naar beneden. Ineke ziet niet hoe Johan het doet, maar zelf gaat ze meer glijdend dan lopend op haar achterwerk naar beneden. Gelukkig kome we uiteindelijk weer veilig beneden. Vanaf het punt dat we de Levada Das 25 Fontes hadden verlaten, waren we geen mens meer tegengekomen. Nu echter zien we toevallig twee mensen aankomen. En ja, dat zijn natuurlijk Nederlanders, zonder GPS weliswaar, maar wel met een beschrijving van SNP. We praten even en gaan dan ieder weer zijns weegs. Wij proberen nu een ander pad naar boven. Het andere koppel gaat nog verder naar links waar wij net geprobeerd hadden om naar boven te lopen. We hebben ze niet meer gezien, ook niet toen we later een tijdje op de bus hebben gewacht. Dus maar hopen dat ze veilig boven zijn gekomen.
Wij klauteren nu op een andere plek naar boven, die beter in lijn ligt met het GPS track. Je kunt zien dat dit inderdaad het pad was, dat deels is weggevaagd door een landslide. Op de delen die zijn weggevaagd is het moeilijk om over te steken naar de andere kant. Maar het lukt net. Eén geluk van een landslide: Hoe hoger je komt, hoe minder erg de land slide is en uiteindelijk komen we op een goed te belopen pad naar boven. Na niet eens zo’n lange klim (zo’n 125 meter) komen we weer op het pad waar ook de andere wandelaars op lopen. Ineke is blij dat we nu het moeilijkste deel van de wandeling hebben gehad.
Ineke heeft wel af en toe bekijks. Haar been en arm onder de modder en ook haar trui en broek zijn niet meer brand schoon. Maar het maakt niet uit. We hebben het heelhuids gehaald.
Nog een laatste paar zigzaggen en trappen en dan komen we weer aan op de bus stop. De track van de route is te vinden op wikiloc: Rabacal (afstand 9,3 km, hoogteverschil 294 m, onze tijd 4 uur 37 min.). Een prachtige wandeling, die ik alleen zou adviseren als het stuk met de landslide weer is hersteld.
Helaas staan er veel mensen en kunnen er zo weinig in één keer mee met de bus (niet meer dan ongeveer 11 man) dat we de eerste bus moeten laten vertrekken zonder ons.
Als we bij de auto aankomen (kosten heen en terug 5 euro p.p.) rijden we direct weg en stoppen een korte afstand later in de buurt van Fonte Do Bispo om koffie te drinken.
Via Porto Moniz en Sao Vicente rijden we weer naar huis. We stoppen nog een keer bij een de Miradoura bij Port Moniz en in Seixal.
We gaan langs de winkel waar Johan een fles Madeira van 10 jaar oud koopt en wat heerlijk zwarte olijven met pit. Beide om mee naar huis te nemen.
Thuis nemen we een douche om het zweet en het zand weg te spoelen en gaan ’s avonds weer uit eten bij restaurant Abrigo do pastor. We eten ongeveer het zelfde als de vorige keer, alleen wisselen we nu van gerecht. Het was weer heerlijk. We gebruiken dit keer ook de 10% korting bon die we vanuit het huisje hebben meegenomen. We blijven Nederlanders, ook al zijn we ver weg van huis.