Zondag 26 juli
Autorit: Tsodilo Hills => Divundu
Overnachting: Ngepi camp
Na het ontbijt proberen we het nogmaals. Nu te voet op pad vanuit de campsite naar het uiterste punt van de Tsodilo Hills. Op zoek naar de zebra painting. Na een wandeling van een uur geven we het op. Het pad is niet te vinden. Niet alleen houden de autosporen hier op, ook het voetpad is niet te vinden. Alleen een bordje aan het begin, maar geen pad te herkennen. We gaan terug naar de auto. Toch een leuke ochtendwandeling gehad. Tip: als je de paintings in dit gebied wilt bezoeken, neem dan een gids. Alleen is het niet te doen.
Na de koffie gaan we langs bij de office om te betalen voor de campsite, maar dat blijkt niet nodig te zijn. Kamperen is gratis. Bij vertrek stond onze (onofficiële) gids er ook en hij herkende ons meteen. Met een brede glimlach groette hij ons. Overigens was de camping bij de office nu uitgestorven. Er was geen enkele bezoeker.
Dit keer rijden we langs de middelste route terug naar de hoofdweg. De van oudsher slechtst begaanbare weg blijkt nu een mooie gravelroad te zijn. Aangekomen op de asfaltweg gaan we richting het noorden. Onderweg komen we af en toe mensen tegen op weg naar de kerk of weer naar huis in mooie witte gewaden met blauwe of gele randen. Dat zijn leden van traditionele kerken. Hier in het noorden wonen de mensen voornamelijk in rieten huizen vanwege de nabijheid van veel water (en riet) uit de Okavango.
Bij de grens verloopt alles prima. We moeten, zoals we al hadden verwacht, nog wel de 110 Pula betalen voor de wegenbelasting voor de auto, die we bij de grensovergang met Namibië niet konden betalen omdat daar alleen maar “Immigration” was.
Na de grens begint direct het National park Muhungo. We zien hier Roan antilopen, die we nog nooit eerder hadden gezien. Dit park is een water georiënteerd park en je ziet andere dieren dan bv in Ethosha.
We zoeken een overnachtingsplek op Ngepi camp.
Op de camping proberen we direct de accu’s van het fototoestel op te laden (die waren inmiddels leeg), maar de generator van de camping werkt maar sporadisch. De rest van de dag nemen we rust. We zitten aan het water op onze grote campsite en horen af en toe in de verte de nijlpaarden.
’s Avond eten we in de lodge. Johan bestelt hierbij nog een glas wijn, maar dat wordt een hele fles. Kleiner verkopen ze niet. Geen probleem voor hem. Het eten is niet echt bijzonder. We worden al kieskeurig. Er zijn maar heel weinig mensen die gebruik maken van het restaurant.