Maandag 20 juli
Route: Dusseldorf => Windhoek
Overnachting: Waterbergplateau (Bernabé de la Bat campsite)
Uiteindelijk vertrekken we met de vlucht van Air Berlin. Een vliegtuig vol met Duitsers met 2 uur vertraging. Na een nacht zonder al te veel slaap landen we om 7 uur plaatselijke tijd in Windhoek. Een groot vliegveld qua uitgestrektheid, maar niet wat betreft drukte: er staat slechts één ander vliegtuig uit Cuba. In de aankomsthal werden we opgewacht door mensen met mondkapjes, die kaarten uitdelen met alle symptomen van de Mexicaanse griep en wat te doen als je binnen de komende 7 dagen deze symptomen zou krijgen. Probleemloos gaan we langs Immigration en Customs.
Met het verhuurbedrijf is afgesproken dat ze ons zouden ophalen van het vliegveld. Er stonden veel taxichauffeurs met bordjes met namen toen we de groene zone verlieten, maar onze naam stond op niet één van de vele bordjes. Maar een attente taxichauffeur (toevallig met een groot bord van Britz) vroeg ons welk verhuurbedrijf ons zou ophalen, en ja hoor hij was van Britz en hij nam ons graag mee.
Omdat de chauffeur nog moest wachtten op een andere passagier had Johan de tijd om Namibian dollar te bemachtigen. Dat lukte niet bij de ATM’s op de luchthaven. Zowel de ING als VISA pas werden niet geaccepteerd. In plaats daarvan heeft hij Euro’s gewisseld. Tip: neem altijd een paar honderd Euro mee voor onverwachte uitgaven.
De luchthaven is 45 km verwijderd van Windhoek. De taxirit duurde ongeveer 3 kwartier, waarbij nog een mevrouw bij haar hotel afgezet moest worden. Zij kwam uit Johannesburg om een cursus te geven en vervolgens aan het eind van de dag weer terug te vliegen naar Johannesburg. Onderweg kwamen we nog een stoet limousines tegen die onder zware politiebegeleiding en zwaailichten op weg was naar het vliegveld. De chauffeur verklaarde dat de Cubaanse president op staatsbezoek was geweest en dat hij nu weer weg ging. De taxichauffeur hoefde niet zo op zijn snelheid te letten omdat alle agenten de stad uit waren en druk bezig waren met dit staatsbezoek.
Uiteindelijk waren wij als eerste klanten bij Britz en konden direct geholpen worden. Er bleken meer mensen uit ons vliegtuig bij Britz /Maui te moeten zijn, die allemaal moesten wachten. Het duurt toch gauw een uur voordat alles is geregeld.
Tijdens het gesprek om allerlei zaken te kunnen regelen, wordt er vaak gebeld door mensen die pech of een ongeluk hebben gehad. Niet erg bemoedigend.
Daarna kunnen we onze Trax in ontvangst nemen. De benzinetank was ditmaal halfvol, dus we hoeven niet direct te tanken.
Eerst naar de binnenstad naar hetzelfde winkelcentrum waar we 2 jaar geleden ook zijn geweest. Net als de vorige keer hebben we koffie met gebak genomen in het restaurant naast de Pick & Pay.
Alle inkopen hebben we bij de Pick & Pay gedaan. Dit keer lukt het ons om een doos te bemachtigen. Altijd makkelijk. Ze hadden alleen een grote doos, maar die heeft goed dienst gedaan als lade in het kastje onder het aanrecht.
De tank volgegooid en geld gepind. Dit keer werd onze bankpas wel geaccepteerd.
Dan eindelijk op weg naar het noorden. Onderweg zien we erg veel Warthogs.
We arriveren pas om 16:30 uur op de Waterbergplateau camping, wat erg laat is voor ons doen. Maar gelukkig vinden we aan het einde van de camping direct een mooi plekje met uitzicht op de Waterberg.
De Waterberg heeft een vlakke bovenkant en reist op uit een oneindig uitgestrekte platte vlakte. De berg is dan ook al van verre te zien. Johan heeft gekookt op het houtvuur. We hebben nog geen tijd gehad om hout te verzamelen, maar er was volop brandhout te koop op de camping. Alle ingrediënten van het menu worden bereid op het vuur. De aardappels, mais (inclusief de bladeren eromheen) en wortel worden eerst in folie gewikkeld. Het lamsvlees gaat direct op het meegenomen rooster. Bij Britz kun je ook een rooster huren, maar ons rooster is wel wat degelijker.
Daarna “vroeg” op bed. Het was 20:30 uur. Voor ons gevoel is het 21:30 uur, omdat we bij aankomst in Namibië de tijd een uur terug hebben gezet.