Maandag 20 februari
Activiteiten: wandeling Cathedral Caves; wandeling Macleans falls
Temperatuur: 22°
Afgelegde afstand met de camper: 86 km (1 uur 38 minuten)
Overnachting: Purakaunui campsite (DOC campsite)
Vanochtend om 20 over 6 opgestaan. Snel ontbeten en op weg naar de Cathedral Caves. Je kunt deze wandeling alleen maken rond eb: vandaag is dat 9:15 uur. Het is nog dik een half uur rijden, maar dat wil niet vlotten: de ramen beslaan steeds. De handdoek moet er meerdere keren bijgehaald worden om de binnenkant weer helder te krijgen. Onderweg ontdekt Ineke dat ze de DOC camping voor vannacht nog niet heeft geboekt, wat verplicht is als je een camping pass hebt. We stoppen we onderweg, zodat ze de camping kan boeken. We hebben nu nog mobiel bereik, straks zeker niet meer. Als uiteindelijk de ramen goed schoon blijven, schijnt de zon pal in ons gezicht. Dan zie je dus echt niets. En dat op een kronkelige weg. Maar we zijn veilig aangekomen.
De wandeling van 2,6 km naar het strand en de Cathedral caves is weer erg mooi. Dit keer zien we veel boomvarens en af en toe prachtig vergroeide bomen. Eén boom lijkt wel een kangoeroe. Het pad gaat behoorlijk stijl naar beneden.
Aan het eind lopen we nog een stuk over het strand naar de cave. Eerst liep Ineke de kortste route naar de cave, maar al snel luistert ze naar Johan die zegt dat ze dichter langs de waterlijn moet lopen. Daar loopt het net wat eenvoudiger. In het mulle zand, zakken de stokken wel 5 centimeter het zand in. Dat loopt dus lastig. Bij de machtige caves aangekomen, horen we dat er diep in de cave een pinguïn zit. Wij dus kijken, maar we krijgen hem niet te zien. De zaklamp van de mobiele telefoon geeft ook niet echt veel licht.
Als we weer buiten de cave staan gaat Johan zelf nog wat verder lopen. Ineke gaat op een rots zitten om uit te rusten, tenslotte moet ze nog weer terug. Er zijn nog meer kleine caves, die Johan bezoekt. Na een half uur wordt Ineke ongerust en gaat ook verder lopen om te kijken waar Johan blijft, maar gelukkig komt hij er net aan.
We gaan nogmaals de cave in, om er bij een andere uitgang weer uit te komen. Dan aanvaarden we de terugweg. Dat was behoorlijk zwaar. Gelukkig staat er halverwege een bankje waar we kunnen uitrusten. Onderweg spreken veel mensen Ineke aan. Ze vinden het dapper dat ze deze wandeling onderneem: ‘example for us all’. Ineke moet ook bekennen dat deze wandeling haar vies tegenvalt. Johan haalt dan ook de auto op, zodat ze op de parkeerplaats geen stap meer hoeft te verzetten. Ondanks het “no parking” bord mogen we hier blijven staan om bij de aanwezige picknick tafel koffie te drinken. De dame die de toegang regelt, begreep volkomen dat Ineke doodop was. Details van onze wandeling: Cathedral cave (3,2 km; hoogteverschil 110 meter).
Na de versterkende koffie met een koekje, gaan we op weg naar de Mclean falls (1,6 km; 71 hoogtemeters; moeilijkheidsgraad: gemiddeld).
Johan gaat die wandeling alleen maken, want we hadden al begrepen van andere wandelaars dat deze wandeling erg moeilijk voor Ineke zou worden. Nou Ineke was ook helemaal niet van plan om vandaag nog een voet te verzetten. Ze zit heerlijk in de schaduw van de auto een boek te lezen. De wandeling voor deze waterval is 40 minuten. Precies na 40 minuten is Johan weer terug. Onderweg vragen andere wandelaars nog belangstellend waar zijn vrouw is. We komen vaak dezelfde mensen tegen. Het is inmiddels half 12. We drinken samen nog een kopje koffie en gaan dan richting de camping. We stoppen nog 3 maal:
1) Bij de ingang van het pad naar de Cathedral caves om een geocache te vinden. We zien dat er nog veel toeristen stoppen, die denken dat ze nog wel naar de caves kunnen. Maar de wandeling is vanaf 10:15 uur al niet meer toegestaan, en het hek is gesloten.
Goede voorbereiding is het halve werk! Ineke wist precies wat het bezoek window was. Omdat we op het laatste moment het zuidelijke rondje hebben omgekeerd, kwam deze tijd ons prima uit. Door onze dag vertraging, werd de tijd zelfs later en ruimer.
2) Bij de Florence hill lookout, waar Ineke ongepland nog een geocache kon vinden, terwijl Johan foto’s maakt en leest over de geschiedenis van dit gebied. Nog maar bewoond sinds de 19de eeuw. In het begin door walvisvaarders. Net als bij Fortrose.
3)Bij het winkeltje dat we toevallig passeren. De bier en wijn is al enkele dagen op en Johan heeft toch wel zin in een glaasje. Hij koopt daar de goedkoopste fles wijn uit het Marlborough wijngebied voor 25 dollar, waar wij later op onze reis nog willen overnachten bij een wijnboer.
De laatste 6 km naar de camping gaan over een dirt road, maar is prima te doen. Dan komen we toch in een paradijsje. We vinden nog een vrije plek direct aan de zee en dat om 1 uur. We lunchen en Johan gaat een wandeling maken om ons plekje te verkennen, terwijl Ineke de blog schrijft. Ineke probeert zonder stokken naar de overkant van de riviermonding te lopen. Maar Johan roept haar al snel terug, omdat het hoog water wordt.
We genieten van de zee en de rust. Wel wordt het aan het eind van de dag kouder en eten we in de camper. Later op de avond, als de wind is gaan liggen, kunnen we weer buiten van de ondergaande zon genieten. Rond 9 uur zoeken we ons bed weer op. We slapen lang, maar hebben dat waarschijnlijk gewoon nodig: al die indrukken en we zijn de hele dag actief.