Zondag 12 maart
Activiteiten: Overtocht Cook strait; Gumloop
Temperatuur: 22°
Afgelegde afstand met de camper: 84 km (1 uur en 52 minuten (zonder files))
Overnachting: Te Kopahou reserve freedom campsite
Laat ik vandaag eens vroeg beginnen met schrijven. We hebben vandaag een druk programma en weten nu nog niet waar we vandaag zullen eindigen. Wel weten we dat we erg vroeg zijn opgestaan. De wekker stond op kwart voor 6, maar we waren beide al veel eerder wakker. We zijn al om kwart over 5 opgestaan. We maken koffiewater klaar en rijden weg in het donker. Voor het grootste deel van de rit met groot licht aan. Hoe dichter we bij Picton komen, hoe meer vrachtauto’s er op de weg zijn: er is klaarblijkelijk een nachtboot aangekomen. We zijn dus veel te vroeg in de haven, maar dat is wel prettig.
Bij het inchecken melden we dat Ineke mindervalide is. Dat zorgde ervoor dat we in een andere rij geplaatst worden. Al om kwart voor 7 worden we gevraagd om de alarmlichten aan te zetten en te rijden. Zo reden we als bijna de eersten de boot op. De alarmlichten zijn waarschijnlijk voor de bemanning een afgesproken teken voor het feit dat er in dat voertuig een mindervalide zit. Want de man die ons op de plek dirigeerde, meldde ons direct waar we de lift konden vinden: we stonden pal naast de lift. Op het bovendek aangekomen hebben we de eerste keus qua zitplaatsen: vooraan onder de stuurhut met prachtig zicht vooruit. Ineke hoeft dus helemaal niet naar buiten.
Er zijn 2 maatschappijen waarmee je deze overtocht kan maken: Interislander en Bluebridge. Wij hadden gekozen voor Bluebridge omdat we daar een kortingscode van hadden, verkregen via de facebooksite waar Ineke veel gebruik van heeft gemaakt. Achteraf een geluk, want we horen van iedereen dat de boten van Interislander steeds kapot gaan en men dan niet kan varen. Van andere Nederlanders die vanochtend ook zouden varen, hadden we al gehoord dat zij pas vanmiddag de overtocht kunnen maken.
Als we door de Cook Strait varen hebben we nog een foto genomen van Ineke (voor een heel eenvoudige geocache). Daar kan het erg spoken en menig schip is er vergaan. Maar wij hebben een kalme zee.
Omdat Ineke altijd last heeft van zeeziekte, heeft ze armbandjes gekocht bij de ANWB tegen zeeziekte. Soort acupunctuur armbanden. Inderdaad, ze heeft duidelijk minder last gehad van zeeziekte. Niet dat ze zich kip lekker voelde, maar het was redelijk te harden. Natuurlijk helpt het ook dat de zee redelijk rustig is en ze bijna continue naar de horizon heeft gekeken. Aan boord werd op bordjes aangegeven dat als je moest overgeven, je de kots zakjes moest gebruiken, maar ook dat een oordopje in één oor hielp tegen zeeziekte. Voldoende placebo’s voorhanden.
We mogen bijna als eerste de boot verlaten, wat erg prettig is. Daarna rijden we zo’n 30 km naar Lowerhut waar we de Gumloop van zo’n 3 km gaan lopen. Tijdens deze wandeling vinden we de oudste geocache van Nieuw Zeeland. Gemakkelijke vondst, want de cache was een grote witte container.
Weer een heel ander soort bos. Brede paden met eucalyptus bomen: exoten! Helaas ook een deel over asfaltweg en in de zon, maar wel zonder auto’s. Het was er druk met locals die hier hun zondagmiddag wandeling maken. Op het eind van de wandeling ging het nog bijna verkeerd. Ineke zei tegen Johan, dat hij alvast wel door kan lopen naar de camper, want die was vlakbij. Dan kan hij in zijn eigen tempo lopen. Maar toen kwam er een erg steile afdaling en Ineke keek dus goed naar de grond: afdalingen zijn het lastigst. Ze is toen naar de verkeerde parkeerplaats gelopen, waar Johan en de camper niet te zien zijn. Navraag leerde dat ze zo’n 100 meter terug de verkeerde afslag heeft genomen. Ineke dus terug. Gelukkig kwam Johan haar daar al tegemoet die haar richtingsgevoel ter discussie stelde. De details van deze wandeling van 3,4 km met een hoogteverschil van 50 meter: Gumloop. De loop heeft twee twee uitlopers. De oostelijke uitloper was voor ons nodig voor het vinden van de geocache. De linker uitloper was de route die Ineke extra heeft gelopen omdat ze verkeerd liep.
We zijn direct teruggereden naar Wellington. Er zijn weinig of geen mooie campings in Wellington. Ineke had 1 freedom camping op het oog, maar die is vrij populair, dus vroeg in de middag al vol. We zijn dus weer helemaal teruggereden naar de zuidkust van het Noorder eiland, dwars door het superdrukke Wellington. File op zondagmiddag, want bijna alle inwoners van Wellington zaten op de weg. Wat een drukte. Dat was erg lastig rijden voor Johan, want er is niet zo iets als een rondweg. Aangekomen bij de freedom camper plek, blijken we aan te lopen tegen een geheel andere uitdaging. Alle parkeerplaatsen waar we mogen overnachten staan vol met lokale mensen met gewone auto’s. Er is nauwelijks ruimte om ergens tijdelijk te parkeren. Ineke blijft op de camperplek staan en Johan gaat proberen de camper ergens te parkeren. Al snel geeft één van de camperbewoners aan dat zij over een uur weggaan. Maar dat is al niet meer nodig, ineens zijn er 2 plekken vrij, waarvan Ineke er 1 bewaakt door tegen potentiële parkeerders te zeggen dat de plek al bezet is. Even later komt Johan al terug met de campingstoelen in de veronderstelling dat er over een uur een plek vrij komt. Die plek is er dus al, dus hij gaat direct de camper ophalen.
Wij hebben vanavond een goede plek met een paar centimeters afstand tot de buren. Wel sta je hier op een gewone parkeerplaats. Wij zijn één van de weinigen die met een stoeltje buiten zitten. De meeste camperaars verdwijnen naar binnen in de camper. De rest van de middag vermaken wij ons door te kijken hoe andere camperaars hun plekje bemachtigen en hoe er een filmcrew aan het filmen is. Volgens ons iets gerelateerd aan Pasen. Er loopt een heuse Jezus rond en een soldaat. We eten in de camper met uitzicht op de zee.