Zaterdag 11 februari
Activiteiten: Dorothy falls; wandeling Hokitika gorge; Ross; Gillespie Beach
temperatuur: 19°
Afgelegde afstand met de camper: 246 km (3 uur 57 minuten)
Overnachting: Gillespie Beach DOC campsite
We worden al vroeg wakker. Mooi, dan kunnen we vroeg starten. Om 10 voor 8 rijden we de camping af, die nog in alle rust is. Het is een campsite die voornamelijk bewoond wordt door locals, die nu genieten van hun weekend. Deze campsite ligt wat verder af van de standaard toeristen routes.
We rijden vanaf de camping langs het meer naar het zuiden. De route begint direct met een dirt road. Ineke had dit gister al gezien, omdat ze deze kant uitgelopen was om een geocache te scoren. De eerste 10 km zijn dirtroad, soms zo smal, dat je hoopt geen tegenligger te ontmoeten, daarna is het gelukkig asfalt.
We rijden een deel van een route die Ineke heeft gevonden in de reisgids van de ANWB (ANWB Navigator Nieuw Zeeland). Deze route leidt ons langs de Dorothy falls, waar we even voor uit de auto gaan, alhoewel hij bijna naast de weg ligt.
De route leidt ons door het boeren landschap van Nieuw Zeeland. Kleine boerderijen en veel vee. Schapen, koeien en geiten. Wat ons opvalt is dat de koeien allemaal op één gepakt op 1 weiland bij elkaar staan. Het ziet soms zwart van de koeien en wit van de schapen. Na een 30 tal kilometers komen we bij de Hokitika gorge, waar we een wandeling maken. Volgens de trail info van Alltrails: 2,1 km met 77 meters hoogteverschil. Moet te doen zijn. We starten nog met de vesten aan, maar Ineke’s vest gaat al snel uit. Het wordt weer lekker warm vandaag.
Een prachtige wandeling, met mooi blauw grijs water (net als bij de Soča rivier in Slovenië). Je loopt door een prachtige jungle. Onderweg vinden we als bonus nog wat geocaches. Zelfs een aantal labcaches, maar het mobiel bereik is niet voldoende om alle labcaches te kunnen vinden. Misschien wel met een andere internet provider? Onze route (2,54 km en 81 hoogtemeters): Hokitika gorge loop walk.
Toen we aankwamen op de parkeerplaats stonden er nog maar 3 auto’s. Als we terug komen na de wandeling is de parkeerplaats vol en als we later terugrijden naar Hokitika komen we erg veel auto’s tegen. We weten natuurlijk niet of ze allemaal naar de Hokitika gorge gaan, want er is ook een paardenrace aan de gang in een dorpje er vlak bij. Maar we zijn blij dat we zo vroeg zijn gegaan.
Als we (Ineke moe, maar voldaan) weer bij de auto zijn aangekomen, gaan we koffie drinken. We verbazen ons dat we tijdens de wandeling niet meer mensen tegen gekomen zijn onderweg. Wij zijn niet snel, dus iedereen haalt ons in.
Bij de volgende stop in Ross gaan we historie opsnuiven. Hier is ook een leuke wandeling, maar dat wordt een beetje te veel van het goede. Ross is een oud gouddelversstadje geweest. Een welvarende stad van zo’n 3000 inwoners. Nu zijn daar alleen nog wat historische gebouwen en apparaten van over. Hier drinken we nogmaals koffie en lopen wat rond. Je kunt hier ook zelf je geluk beproeven, maar dat hebben we maar niet gedaan.
Daarna gaan we kilometers maken. We besluiten te lunchen bij Lake Lanthe. Het lijkt wel of iedereen op het zelfde idee is gekomen. Het is er erg druk. Terwijl er niet meer dan 10 parkeerplaatsen zijn. Wij weten met onze stoeltjes een schaduw plekje te bemachtigen. Het enige schaduwplekje op deze picknick plek annex DOC campsite. De foto die Johan van Ineke maakt op de stijger is een plaatje dat veel te zien is op internet als reclame voor Nieuw Zeeland: Ineke gooit niet alleen haar armen in de lucht: de stokken gaan zelfs mee de lucht in. De foto zou nog mooier zijn geweest als Johan even door de knieën was gegaan.
Dan gaan we op weg naar onze camping voor vannacht: DOC campsite Gillespie Beach. Die iets verder weg dan gedacht. Omdat Ineke een week voordat we weggegaan zijn de planning heeft omgegooid, is het aantal km van deze dag waarschijnlijk niet helemaal goed overgekomen in het planningsoverzicht. Het waren uiteindelijk 251 km (i.p.v. 193 km zoals op de planning staat).
Ineke had de planning van het zuidelijkste deel van de reis omgegooid om zodoende wat meer tijd te hebben om te oefenen met lopen. Ze wil graag de Hookervalley walk lopen. Een 10 km lange wandeling. Door de planning om te draaien zit de Hookervalley wandeling zo’n 10 dagen later in de planning.
Ook de laatste 10 km blijkt aan het eind van de dag 13 km dirt road te zijn en dan ook nog eens erg smal met tegenliggers van mensen die van het strand af komen.
Ineke verzamelt altijd veel info voor de vakantie op internet. Zo ook over deze campsite. Dit zou volgens iemand één van de mooiste DOC campings zijn. Volgens de App Rangers, die Ineke ook veelvuldig thuis heeft gebruikt in de voorbereiding is te lezen dat 89% van de bezoekers deze camping aanraad. Ineke is bij de keuze van campsites ook vaak uitgegaan van campsites met een hoog percentage in de Rangers app. Maar smaken verschillen. Wij vonden deze camping niet meer dan een veredelde parkeerplaats. OK: Je hebt een mooi zicht op de Fox Glacier en Mount Cook als je op het duin staat en je kunt er in zee zwemmen als je wilt. Maar wij zijn niet zulke zwemfanaten, ook al zwemmen we thuis 1 (en momenteel zelfs 2 keer per week).
Wel leuk is dat bijna alle bewoners van de campsite zich verzamelen op het strand om de zonsondergang te bewonderen. Voor de verandering hadden we eens geen mobiel bereik op deze campsite. Vandaar dat we niet konden zien wanneer de zon onder zou gaan. De batterij van de computer was inmiddels leeg, dus daar konden we het niet in opzoeken. Want het stond natuurlijk wel in het grote document waar Ineke alle details van deze vakantie in heeft staan. Een document van 68 bladzijden. De bladzijden niet meegeteld waar per dag op staat welke mogelijke geocaches we kunnen vinden op dat route deel. Die hadden we uitgeprint bij ons.
We waren dus veel te vroeg op het strand. Na zonsondergang moest Ineke nog de afwas doen. Gelukkig kon dat bij het toiletgebouw (met koud water).