Milford Road

16 en 17 februari

============================================================

Donderdag 16 februari
Activiteiten: Milford road; wandeling bij Marian cascade; Mirror lakes; Milford Sound
Afgelegde afstand met de auto: 138 km (2 uur 10 minuten)
Temperatuur: 18°
Overnachting: Cascade creek campsite

Vandaag de Milford road gereden. Volgens sommigen de mooiste weg van Nieuw Zeeland. Helaas vandaag maar 1 wandeling kunnen doen en een ommetje van 300 meter.

Maar laten we bij het begin beginnen. We slapen uit. Gisteravond zijn we al om 9 uur op bed gegaan omdat Ineke erg moe was. We rijden daarom pas rond half negen weg van deze prachtige camping. De eerste stop is bij de Mirror Lakes.

Hier gaan we een korte wandeling maken van zo’n 300 meter. Je loopt langs een meanderende rivier. Van bovenaf is het goed te zien dat het een meanderende rivier is. Op de grond zie je dat niet zo goed, maar mooi is het wel. Details van onze korte wandeling: Mirror Lakes loop walk (300 meter en 10 hoogtemeters)

Omdat we gewoon langs de weg geparkeerd staan, besluiten we te wachten met de koffie. Die krijgen we pas bij de wandelparkeerplaats van Lake Marian walkway. Na de koffie gaan wij een stukje van deze track lopen. Tot aan de Marian cascade. Volgens ons doen de meesten alleen dit eerste deel.

Overigens weer een prachtig landschap waar je door loopt. Volgens de borden een wandeling van 20 minuten. De wandeling begint weer met een swingende swing bridge en eindigt met een gevonden geocache. Bij de swingbridge waarschuwt een bezorgde jongeman ons voor de moeilijkheid van de track. Alleen tot de cascade zou het goed te doen zijn. Maar dat wisten we. Lake Marian walkway zouden we ook met 4 gezonde benen niet hebben gedaan. Maar toch aardig van deze bezorgde medemens. Details van onze wandeling (1,56 km met een hoogteverschil van 43 meter): Marian cascade.

Na een tweede kopje koffie gaan we op weg naar de volgende wandeling: de Chasm. Maar die is helaas afgesloten: pech dus. Op weg naar de Milford sound nog 2 keer moeten wachten in de file. 1 keer voor wegwerkzaamheden: ze leggen glasvezel aan. En voor een combi van wegwerkzaamheden en de 1,2 km lange Homer tunnel die maar 1 baans is.

Na de Homertunnel is het een zeer steile zigzag naar beneden. Volgens Johan remt de camper niet af op de motor. Hierdoor werden de remschijven en wieldoppen oververhit. Dit kon je ruiken in de auto. Na de tunnel zoeken we een plekje om de auto te laten afkoelen. We lunchen hier ook maar direct.

Johan gaat de boeken er weer bijhalen om te onderzoeken hoe hij de camper kan laten remmen via de motor: dat lukt uiteindelijk. Bij het stuur zitten knopjes om handmatig te schakelen. In onze auto thuis zitten die ook en daarmee kun je zelf de versnelling kiezen waarin je wilt rijden. Bij deze Mercedes zijn deze knoppen om in te stellen wat de hoogste versnelling moet zijn. Hiermee kun je dus instellen om in de derde versnelling de helling af te gaan en omdat dit tevens de hoogste versnelling is remt de camper nu wel af op de motor. Omdat de wegen in Nieuw Zeeland continue op en neer gaan ben je af en toe meer handmatig aan het schakelen dan dat de automaat het werk doet. Ineke is maar wat blij dat Johan dit allemaal kan.
Bij Milford Sound zijn de parkeerkosten exorbitant hoog. 25 dollar voor 5 uur en dat is tevens de minimum parkeertijd. Dus in plaats van de wandeling te maken naar de sound maken we wat foto’s bij de parkeerplaats, waar we zicht hebben op de Milford Sound.

Dan rijden we terug en maken nog enkele fotostops i.p.v. wandelingen. Dit keer hoeven we minder lang te wachten voor wegwerkzaamheden en tunnel. We komen om half 3 aan op de camping: Cascade Creek campsite (DOC).

Helaas vinden we geen plekje met schaduw. Maar het waait hard en het is “slechts” 23 graden. Hierdoor voelt het niet zo warm. We staan aan de Eglinton river en vlak bij een mini vliegveld, waar af en toe helikopters landen en stijgen. Dus genoeg te zien voor Johan. Ineke heeft nu tijd genoeg om het interieur van de camper eens te fotograferen (voor meer foto’s zie Tips Nieuw Zeeland.

Vrijdag 17 februari
Activiteiten: wandeling Gunn Lake nature walk; Lake Mistletoe walk; Clifden suspension bridge
Afgelegde afstand met de auto: 165 km (2 uur 1 minuut)
Temperatuur: 19°
Overnachting: Freedom campsite bij de Clifden Suspension bridge

We waren vroeg vandaag. Voor achten waren we al aan de wandel. Hiervoor rijden we met de auto zo’n 800 meter naar het begin van de campsite. We hadden zelfs nog verder door kunnen rijden, want er is een aparte parkeerplaats voor deze wandeling. Hier starten we met de Gunn Lake nature walk.

Weer een prachtige omgeving. Het hele bos is begroeit met mossen en varens. Zowel op staande bomen als liggende. Het mos dempt alle geluid. Het is er doodstil. Details van onze route (2,0 km en een hoogteverschil van 40 meter): Gunn Lake nature walk.

Daarna rijden we naar de wandelparkeerplaats bij Lake Mistletoe. Maar voordat we aan de wandeling beginnen drinken we koffie en lezen de mails en apps. We zitten hier vlak bij een zendmast: prima 4G signaal. Ineke download WhatsApp ook op de computer, zodat ze de foto’s van de camera eenvoudiger op haar mobiel kan zetten. Er komt ook een melding binnen van Spark, dat we 2,5 Gb verbruikt hebben. Dat is mooi, we hebben 50 Gb ter beschikking. We kunnen dus nog wel even voort. Daarna lopen we naar het meer.

Een korte wandeling heen en weer. De totale loop loopt voor een deel langs de weg, zag Ineke nu, en daar wil je echt niet lopen. Weer een ander soort vegetatie. Hoge varens en bomen met erg kleine blaadjes. Het pad is dan ook bezaaid met deze kleine blaadjes. Details van deze wandeling: Lake Mistletoe (1,1 km, 22 meter hoogteverschil). Het eindpunt van de wandeling was ook een prima locatie geweest voor koffie of lunch.

In te Anau gieten we de tank vol met diesel. Daarna gaan we kilometers maken. Hier starten we met de Southwest Scenic route. Deze gaan we helemaal volgen tot aan Dunedin. We stoppen pas weer bij de oude historische suspension bridge in Clifden, waar we ook koffie drinken.

Omdat we tijd genoeg hebben wil Ineke nog een kijkje nemen bij de Clifden cave. Op weg daar naar toe ligt nog een geocache, maar helaas moet je daar voor klimmen, wat Johan even gaat doen. Hij vind dan ook de geocache. Omdat hij geen pen bij zich heeft wordt het een fotolog.

Als we weer weg willen rijden maken de remmen veel lawaai en op het dashboard lichten lampjes op plus verontrustende meldingen op het display. Er is iets aan de hand. We rijden langzaam terug naar de parkeerplaats van de Clifden bridge. Volgens Johan is er iets mis met de rem en de motor. We bellen met het noodnummer van het verhuurbedrijf. Ze melden dat ze iemand langs zullen sturen om te kijken wat er aan de hand is. Ze verwachten dat er binnen een uur iemand langs zal komen. En dan begint het wachten. Het is inmiddels bijna 2 uur. Om kwart voor 3 komt er een automonteur van een lokale garage aan rijden.  Al snel constateerde hij dat de remblokjes tot op de draad versleten zijn en waarschijnlijk ook de remschijven niet goed werken. Hij was ook verbaasd over de laatste controle datum: sept. 2022. Volgens hem krijgen we waarschijnlijk een nieuwe camper. Daarna vertrekt hij weer om rapport uit brengen aan Britz en laat ons in spanning achter. Om 4 uur worden we teruggebeld door het verhuurbedrijf. Ze brengen morgen een nieuwe camper van hetzelfde type. Balen dus. Maar toevallig staan we op een prima plek die tevens een freedom camping plek is.

Freedom campsites zijn het 3^de type overnachtingsplek waar we deze vakantie gebruik van willen maken. Freedom campsites zijn plekken waar je mag overnachten zonder dat het een campsite is. In het wild kamperen dus. Hier mag je alleen staan als je in het bezit bent van een self-contained camper. Eigenlijk is dit een prima freedom campsite. Een zeer grote parkeerplaats, waar ruimte genoeg is voor iedereen die er gebruik van wil maken. Er is ook een toiletgebouw en een grasveld met een picknick tafel. We vermaken ons zoals elke middag, maar maken ons wel zorgen over de goede afloop van dit akkefietje .

Aan het eind van de dag spreken we nog mede campsite gebruikers die naar de Clifden cave zijn geweest. Ze hebben hier enkele uren rond gelopen. Het pad was erg moeilijk en lastig en in de cave donker natuurlijk. Dus dat was zeker niet iets voor ons geweest.