Donderdag 23 februari
Activiteiten: wandeling Sutton Salt lake loop walk
Temperatuur: 13°
Afgelegde afstand met de camper: 175 km (2 uur 21 minuten)
Overnachting: Trotters Gorge campsite
Vannacht is het aardig droog gebleven, maar toen we om half 7 wakker werden begon het weer te regenen. Ineke komt ‘s ochtends vaak niet eens buiten de camper, dus nu helemaal niet. Johan gaat vaak naar het toiletgebouw en moet het gas afsluiten voordat we kunnen wegrijden. Om 8 uur vertrekken we. We rijden eerst Dunedin een klein stukje in om de tank vol te gooien. Daarna pakken we zo snel mogelijk de route naar de SH 87. Het is druk op de weg. In files rijdt men naar Dunedin. Als wij Dunedin verlaten stopt de regen. We zien Dunedin nog bedekt met een dik wolkendek. Het is erg rustig op de SH 87. We kunnen eindelijk eens kilometers maken zonder af en toe aan de kant te gaan om anderen te laten passeren. Na bijna een uur rijden, we zijn nog maar 10 km verwijdert van onze wandeltocht, stelt Johan voor om te pauzeren omdat er een reststop wordt aangeven op de weg. Daar gaan we naar toe. Als we stilstaan ziet Ineke dat we slechts enkele meters van een geocache zitten, die we na een warm kopje koffie natuurlijk zoeken en vinden. Het is erg koud vanochtend: zo’n 9 graden. In plaats van koelen, hebben we vandaag de verwarming aan in de camper. In combinatie met de airco, om het beslaan van de ramen te voorkomen.
Voordat we op de wandelparkeerplaats zijn, moet Johan eerst een hek open maken: het lijkt Afrika wel. De parkeerplaats is een mega groot weiland. Er staat 1 camper als we daar om 10 uur aankomen. Maar die camper is bezig om weg te rijden. Inderdaad een super kampeerplek. Omdat we net koffie hebben gedronken, starten we direct met de wandeling. Eigenlijk is het de bedoeling om maar een klein stukje te gaan lopen. Deze wandeling rond Sutton Salt Lake had Ineke geschrapt van het wandel lijstje omdat hij te zwaar zou zijn. Vandaar dat ze niet precies meer wist wat de afstand en de hoogtemeters waren. De hele wandeling is waarschijnlijk te lang met om en nabij 100 hoogtemeters. We gaan eerst op zoek naar 1 van de oudste geocaches. GC153 uit december 2000. Lang niet alle oude geocaches zijn nog actief. Deze hoort echt tot de oudste nog actieve caches.
Nadat we deze grote container in een rotsspleet hebben gevonden, lopen we nog even door in de hoop dat we na de eerste heuvel het meer kunnen zien liggen. Ineke had gedacht dat dat wel het geval zou zijn bij de tweede geocache, die we overigens ter plekke konden oplossen en vinden. Johan wil graag het hele rondje lopen. Omdat het lopen op zich hier wel meevalt en er geen hoge bergen in beeld zijn gaan we door. We hebben uiteindelijk het gehele rondje gelopen. Echt weer zo’n Lord of the rings landschap waar in de film draken overheen vliegen.
Johan gaat bij het meer nog testen of het water van het meer zout is. Volgens hem is het minder zout dan zeewater en kun je er prima je aardappels in koken. Ineke blij dat we niet naast dit meer kamperen. Hij had het nog gedaan ook. Op onze wandeling lagen een aantal geocaches. Dat zorgt ervoor dat Ineke steeds een korte termijn doel heeft: bv. over 500 meter ligt een geocache. Dat maakt dat de wandeling korter lijkt. We hebben de wandeling afgelegd in 2,5 uur. Trek daar een half uur vanaf voor het zoeken naar de geocaches. Blijft over een wandeling van 2 uur. Volgens het bord aan het begin van de wandeling, kun je deze wandeling in 1 uur afleggen. Tijdens de wandeling hebben we geluk met het weer. We hebben hooguit 3 druppels regen gehad. Details van onze prachtige wandeling van 4,3 km en 113 hoogtemeters: Sutton Salt lake.
En dan is er koffie. Zodra we wegrijden van de parkeerplaats begint het weer te hozen. Helaas blijft dat de rest van de rit het geval. Af en toe is het nog wel even droog. We willen lunchen bij een mooie oude brug, waar ook een geocache ligt. Johan heeft de picknick plek even gecontroleerd, en het hek daarvoor open gemaakt, als het weer gaat hozen. We lunchen dus in de camper en gaan niet meer op zoek naar de geocache. Helaas moet Johan nog wel even naar buiten om het hek te sluiten. Onderweg passeren we een mijn bij het dorpje Macraes. Volgens Johan is het een goudmijn. En inderdaad, toen we het later op Google uitzochten bleek het inderdaad een open pit goudmijn te zijn.
Sommige Nieuw Zeelanders vinden het leuk om dingen aan een hek te hangen. We hebben al een hek met BH’s gezien, waar we niet voor zijn gestopt en een hek vol met oude schoenen die we ook zo voorbijgereden zijn. Maar nu zien we een hek met dode geitenhuiden, soms inclusief de kop. Zoiets hebben we nog nooit gezien. Hoe verzin je het.
Om 3 uur arriveren we op onze camping plek in het Trotters gorge reserve. Dit is weer een camping zoals we ze graag zien. Hij ligt ergens achteraf ver van de snelweg. Er staat 1 auto, maar die is van wandelaars die al snel weer weg zijn. We voelen ons net Adam en Eva. Helemaal alleen in dit paradijs, samen met 7 konijnen en melodieus fluitende vogels, die we helaas niet te zien krijgen. Gelukkig hebben we wel een toilet en internet en het zonnetje schijnt. We hebben voor het eerst heuse bomen met schaduw, maar om warm te blijven is het wel lekker om in het zonnetje te zitten. We hangen de was te drogen, want de droger heeft niet alles goed droog gekregen.
Om 5 uur moeten we de was weer snel binnen halen, want het gaat weer regenen. We gaan dan ook binnen zitten, want het is echt koud buiten. De rest van de dag blijven we binnen met dikke truien aan. Het is erg koud. Johan maakt het bed nog even anders op, zodat we onder twee dekbedden liggen. Op die manier weten we het aardig warm te houden vannacht.