Zondag 5 maart
Activiteiten: wandeling naar schiereiland in de Wainui baai
Temperatuur: 18°
Afgelegde afstand met de camper: 14 km (34 minuten)
Overnachting: Totaranui campground
We doen super langzaam vandaag. Slapen uit, ontbijten en drinken koffie op onze privé campsite. De wandeling die we willen doen is het best te doen bij eb. Nu is het om 10:38 uur vloed. Dus we willen pas starten als het weer afnemend tij is. Volgens de eigenaresse van de campsite kun je de wandeling ook doen bij vloed. Ze doet dat dagelijks.
Om een uur of half 11 rijden we weg. Wel even goed controleren of we alles bij ons hebben, want binnen no time ligt je spul overal. We vergeten bijna het wijnglas van Johan. Die stond nog naast het bankje waar we gisteravond op gezeten hebben om te genieten van de warmte van het haardvuur. Het is bewolkt, wat we wel fijn vinden, anders was het een warme wandeling geworden. Helaas miezert het ook. Maar daar kun je je op kleden.
We maken een wandeling langs een klein deel van het Abel Tasman track en een wandeling langs het strand. Doel is om op een bepaald punt zand te verzamelen voor een geocache experiment. Voor een geocache met de hoogste moeilijkheidsgraad en terreinwaarde. Een leuke wandeling ondanks de regen. Details van onze wandeling van 3,3 km en 37 hoogtemeters: Abel Tasman track.
Wel merkte Ineke dat haar regenjas niet waterdicht is. Voor de vakantie zijn beide regenjassen nog gewassen en behandeld om ze goed water dicht te maken. Nu maar hopen dat we niet te veel regen krijgen de komende weken. Achteraf denken we dat de jas prima is. Door de krukken is de jas niet waterdicht op de onderarmen. En omdat ze met krukken loopt gebruikt ze een heuptasje. En door de druk hiervan is waarschijnlijk de jas op die plek niet waterdicht.
We lunchen in de camper en gaan dan op pad naar de volgende campsite: Totaranui, een DOC campsite midden in het Abel Tasman National Park. Hier blijven we 3 nachten. Dit is slechts 12 km op een dirtroad, maar je kunt niet harder rijden dan 25 km/uur. Het is één en al slingeren en opletten voor tegenliggers. We rijden dus echt met zijn 2-en. Want het is niet alleen een dirtroad. Hij is ook nog eens erg smal en langs een afgrond. Maar wel door een prachtig oerwoud. Omdat het zondagmiddag is, zijn er nog best veel mensen die pas in de middag de camping verlaten. We zijn heelhuids aangekomen op de camping. Zelfs als je geboekt hebt, moet je je eerst melden bij de receptie. Je krijgt dan een sticker op je auto, zodat ze kunnen zien tot hoe lang je mag staan. Het is niet druk, dus we vinden een ruime plek. Er zijn hier bijna 300 campingplaatsen.
Het was even droog toen we aankwamen, maar al snel regent het weer en het is ook frisjes. Helaas hebben we geen internet bereik. Onderweg op de steile weg hebben we nog even gestopt op een parkeerplaatsje. Niet gepland, maar er lag een geocache. Niet gevonden, maar we hebben ook niet echt ons best gedaan. Toen we weer wegreden reed Johan met de achterkant waarschijnlijk in de berm, want op de camping zagen we dat er een pluk zand met gras onderaan de camper hing. Geeft wel aan hoe smal de weg was.
Op een korte wandeling naar het strand na, blijven we de rest van de dag in de camper, want het blijft de rest van de dag regenen.
We zijn verplicht mee te doen aan een soort volkstelling van de Nieuw Zeelandse regering. Voor ons is het eenvoudig en na enkele vragen zijn wij klaar. De Nieuw Zeelanders moeten veel en naar ons idee privacy gevoelige vragen beantwoorden. Dat zou in Nederland niet mogen.