Maandag 13 maart
Activiteiten: Te Papa museum, Cable Car & Botanische tuin Wellington
Temperatuur: 20°
Afgelegde afstand met de camper: 49 km (1 uur en 2 min (zonder files))
Overnachting: Ngati Toa Domain freedom campsite
Wat een dag: wij zijn duidelijk geen stads mensen. Johan gaf net aan dat hij nooit weer met een camper in Wellington wil rijden. Gelukkig waren we dat ook niet van plan. Het is nu 5 uur, en we zijn net op onze overnachtingsplek aangekomen. Zo’n 35 km ten noord westen van Wellington. Op een mooie freedom camping. Maar laat ik bij het begin beginnen.
Johan heeft onrustig geslapen. Het stormt en dan schud de camper heen en weer. Ineke vindt dat juist leuk en heeft heerlijk geslapen. Omdat we een druk programma hebben staan we gewoon om half 7 op. We rijden na het ontbijt weg en rijden langs de kust naar een plek waar Ineke voor een zeer moeilijke cache, nog weer wat zand gaat verzamelen. Maar dat was niet eenvoudig. We reden op de linkerbaan (logisch, want zo doen we dat hier), maar de kust was aan de rechterkant. En druk dat het was. Wellington is helemaal dichtgeslibd met auto’s. Een grote camper zet je niet even langs de kant van de weg. Dus ergens gedraaid en de camper langs de kust langs de weg geparkeerd. Daar wil nu toch niemand staan, omdat het gigantisch stormt. We stoppen op 2 plekken. Eén plek om vragen te beantwoorden en één plek om zand te verzamelen. Gelukkig was er nog een heel klein stukje strand over, waar Johan wat zand verzamelt (zie foto).
Nu moet Ineke thuis nog allerlei experimenten doen met dit zand. Spoiler: uiteindelijk heeft Ineke het zand gewoon achtergelaten op de laatste camping. Het leek Johan niet verstandig om het zand mee te nemen naar Nederland.
Daarna proberen we weer ergens te draaien, want we willen bij het Te Papa museum parkeren. Na lang doorrijden, we zijn bijna weer bij de freedom campsite, lukt het om te keren en rijden we naar het Te Papa museum. Bij het Te Papa museum in het centrum is een grote parkeerplaats waar je prima met de camper kunt parkeren. Helaas blijkt die parkeerplaats niet beschikbaar op dit moment. Ze zijn de parkeerplaats aan het omturnen voor één of ander evenement. Tja, waar moet je dan parkeren? Met zo’n grote camper lukt dat dus echt niet in Wellington. Wellington is tegen een heuvel opgebouwd en is echt propvol. Gelukkig had Ineke nog de alternatieve campingplek, voor als het niet zou zijn gelukt aan de kust. Dus wij rijden weer terug naar de Evans Bay Marina carpark. Daar waren we vanochtend al langs gekomen. Nu rijden we er via de SH1 naar toe. Daar is gelukkig wel plaats. Gezien het aantal campers wat er staat, kun je zien dat het hier gisteravond overvol geweest is. Er stonden hier (net als bij onze camperplek van vannacht) campers illegaal geparkeerd langs de weg. Dan riskeer je wel een boete als ze komen controleren.
Nu bekijken hoe we vanaf hier met de bus naar het centrum kunnen komen. Dat gaat eenvoudiger dan gedacht. Vlakbij is een bushalte van lijn 24 die naar het centrum gaat. We waren oorspronkelijk van plan om eerst naar de Cabel Car te gaan, om daar omhoog te gaan en dan via een mooie wandelroute door de botanische tuin naar beneden te lopen. Maar het regent inmiddels: hozen kun je beter zeggen. Samen met de storm is dat horizontale regen. We besluiten om eerst naar het Te Papa museum te gaan. Daar is het tenminste droog. Zo gezegd zo gedaan. Johan vraagt aan de buschauffeur bij welke halte we er uit moeten. Bleek dat we vlak voor de halte waren: we konden er direct uit. Toen we buiten stonden, zagen we het museum al. We hadden er vanochtend al eerder naast gestaan. Gelukkig was het even droog toen we de laatste paar honderd meter naar het museum liepen. En dan is er koffie. Het is onderhand al half 11.!! Dat word koffie met heerlijke Tiramisu gebak. Tenslotte is het museum gratis dus dat uitgespaarde geld besteden we aan iets lekkers. Omdat we beide verschillende dingen willen zien en graag ieder op ons eigen tempo door het museum willen lopen spreken we af om elkaar over een uur weer te ontmoeten bij de ingang. Beide zijn we van mening dat het een leuk en goed opgezet museum is. We hebben veel geleerd.
Even wat voorbeelden:
Johan heeft zich verdiept in de rol van Nieuw Zeelandse militairen in WO I en de geschiedenis van de Maori:
1. Boeiend museum waar ik nog uren door kan brengen
2. Tentoonstelling over de rol van Nieuw Zeelandse militairen in de WO I met levensechte wassen beelden.
3. Je kunt op Europese en Maori manier de slachtoffers gedenken. Europese manier: zet een klaproos (symbool van W.O. I) bij een militair. Maori manier: met water op een steen.
4. Nederlandse musea kunnen hier nog wat van leren.
5. Toen de Europeanen er nog niet waren hadden 100.000 Maori dit hele land voor zich alleen.
6. Maori hebben erg mooi gebeeldhouwde kano’s.
Ineke heeft zich verdiept in de Treaty of Whaurangi, de geschiedenis van de Maori, immigratie en natuurfenomenen als Tsunami en aardbeving:
1. In de Treaty of Waitangi is de samenwerking vast gelegd tussen de Engelse kroon (lees; de Europeanen) en de Maori. O.a. over de verkoop van land. Toen waren er 100.000 Maori en 200 Europeanen. Omdat het verdrag in het Engels en het Maori is opgesteld zijn er grote interpretatie verschillen. Tot op de dag van vandaag wordt daar over gesteggeld.
2. Maori kunst: prachtig houtsnijwerk in huizen en boten.
3. Het verhaal over de immigranten. Het was bv zo dat de Nederlandse regering de overtocht betaalde voor gezinnen die wilden emigreren.
4. Ineke heeft ervaren hoe een aardbeving voelt. Langer dan verwacht. Ineke schrok zich wild toen het gebeurde. Er stond gelukkig een tafel waar ze zich aan vast kon houden.
5. Er loopt een breuk lijn dwars door het Zuider eiland van Nieuw Zeeland en een deel van het Noorder eiland.
6. Ze heeft een opgezette Kiwi en Albatros gezien, maar ook loopvogels die niet meer bestaan, maar nog veel groter zijn.
Kortom: we vinden dit een goed museum. Na bijna een uur kwamen we elkaar toevallig tegen bij de Maori boten en besloten om er nog een uurtje bij aan te plakken.
Ineke is nog wel even naar buiten gelopen om een foto te maken voor een virtuele geocache en een fysieke geocache te zoeken. Die was net achter de hekken gezet. Toen ze vroeg of ze even een geocache kon zoeken, maakte de monteur even het hek voor haar los: dat was nog eens aardig. Gelukkig vond ze de geocache en gelukkig werd het weer droog toen ze terug liep naar het museum.
Rond 1 uur ontmoeten we elkaar weer bij de ingang van het museum en gaan lopend op weg naar de Cabel Car. Onderweg lunchen we met koffie en een broodje. Onderwijl regent het nog steeds af en toe behoorlijk hard, maar we hebben geluk dat de stoepen van de straat allemaal overdekt zijn. Vaak hebben Nieuw Zeelanders niet eens een jas aan. We kopen een retourtje voor de Cable Car. Een kort en stijl ritje brengt ons naar boven, waar we eerst het gratis museum in duiken. Hier staan 2 oude wagons. Leuk detail zijn de stoeltjes: de mensen zaten horizontaal als ze naar boven reden en er was een aparte coupé voor rijke mensen.
Daarna wandelen we door de botanische tuin. Johan demonstreert (zie foto waar hij met de handen omhoog staat) hoe de zonnewijzer werkt als de zon schijnt. We lopen een pad op en neer, want er zijn geen echte rondwandelingen en het pad is erg stijl.
Na een kort bezoek aan de botanische tuin gaan we met de Cable Car naar beneden en lopen dan naar de bushalte van lijn 24 die hier gelukkig langs loopt. Voordat we met de bus terug gaan naar de camper maakt Johan nog een foto van Ineke bij een kunst object. Dat alles voor een geocache. Dat kan net nog voordat de bus ons oppikt: perfecte timing.
Want onze bus gaat maar eens per half uur. Het valt ons op dat iedereen in de bus de buschauffeur vriendelijk groet bij het verlaten van de bus. Dat komt erg prettig over. Johan geeft haar complimenten over de muziek die wordt gedraaid: Pink Floyd! Als we bij de camper aankomen, gaan we direct op weg naar onze overnachtingsplek: Ngati Toa Domain freedom campsite. Een ritje van 30 km waar we een uur over doen: wat een files. Op onze campingplek is het rustig. Wederom een erg mooie camperplek (freedom campsite) aan de monding van de rivier.
Helaas regent het en is het koud (14 graden), dus zitten we binnen. Aan het eind van de middag zijn alle plekken rondom ons weer gevuld al staan we hier wat ruimer dan afgelopen nacht.