Woensdag 26 juli
Afstand: 0 km
Activiteit: wandeling Velika Paklenica
Einddoel: camping Plantanža bij Starigrad Paklenica
Goede voorbereiding is het halve werk: toen we op deze camping arriveerden had Ineke met de app van weeronline bekeken welke temperaturen werden voorspeld deze week en de regen. Op basis daarvan werd deze dag uitgekozen om te wandelen. Lage (alles is relatief) temperaturen en geen kans op regen vlak daarvoor, die zorgt dat paden moeilijker begaanbaar worden.
Vandaag gaan we de moeilijkste wandeling maken van de vakantie, dachten we. Maar dat viel reuze mee.
De wandeling Velika Paklenica staat vandaag op het programma. Een wandeling van 12,3 km met een hoogteverschil van 508 meter: Velika Paklenica. 12,3 km als je, zoals wij, kunt parkeren bij de start van de wandeling (het loket van het National Park).
We staan vroeg op. Om half 6 staan we al naast het bed en ontbijten met cornflakes, omdat de bakker pas om 7 uur open is.
We hebben de avond van te voren de auto buiten de camping geparkeerd bij de receptie. En de campinghouder weet er van. De nachtwaker houdt dus een oogje in het zeil, alhoewel we niemand zien als we er ’s morgens langs lopen.
Precies om 6 uur staan we voor de poort van Nationaal park Paklenica. Volgens ons als eerste bezoekers. Om kwart over 6 starten we met de wandeling. We lopen gestaag naar boven. Foto shoots doen we op de terugweg op een enkele foto na. Onderweg naar boven nemen we maar twee korte pauzes. Met als gevolg dat we om half negen op het eindpunt bij de berghut Ramića Dvori aan de koffie zitten. Makkie dus. Maar fantastisch mooi. Op de heenreis hebben we de weg nog geheel voor ons alleen, zoals we dat graag zien. Pas na drie kwartier komt iemand ons in halen en later nog eens een stel. Het eindpunt is een berghut waar men ook kan slapen. Niet echt een restaurant volgens ons. De koffie die we krijgen is meer Turkse koffie. Er ligt veel drab op de bodem. En als Johan probeert te betalen, tekent ze iets met haar vinger op tafel waarvan Johan denkt dat het 20 Kuna (bijna 3 euro) is. Dat zou wel erg veel zijn, dus waarschijnlijk heeft ze te veel gekregen, maar dat geeft niet. We genieten nog even van het uitzicht en de rust en beginnen dan langzaam aan de terugweg (dezelfde route dus).
Die duurt erg lang. We nemen er de tijd voor. We stoppen overal om foto’s te maken en te pauzeren. De eerste stop is al heel snel, bij wat waarschijnlijk wel een berghut/restaurant is: Paklenica Mountaineering Lodge. Daar is het nog druk met wandelaars die zich klaar maken voor vertrek.
Hoe later op de ochtend en hoe dichter bij de ingang hoe drukker het wordt. Maar wij hebben het zwaarste deel gehad. De tocht valt dus best mee als je maar vroeg genoeg begint. Vooral het eerste deel van de tocht is erg mooi. Maar juist ook het zwaarst omdat het daar stijl is en de weg niet altijd even geplaveid. Een prachtige wandeling. Ook hiervan heb ik geen route. Maar des te meer foto’s.
Ik weet het niet precies, maar pas tegen 1 uur arriveren we beneden. Op een overvolle parkeerplaats.
Natuurlijk rusten we ’s middags uit en nemen een verfrissende duik in de zee.
’s Avonds gaat Ineke op pad en bezoekt o.a. St. George Church.