Zaterdag 13 augustus
Afgelegde km: ± 90 km
Activiteiten: Wandeling Clovelly Without the Crowds – Clovelly
Overnachting: Lynmouth holiday retreat
Vandaag gaan we proberen om ander toeristen te ontwijken. De naam van deze wandeling was voorheen “Clovelly without the crowds”, nieuwe naam: Clovelly and the coast. We starten vroeg en het regent en niet zo’n klein beetje. Daar laten wij ons niet door ontmoedigen.
Als we uiteindelijk in Clovelly aankomen is het er erg stil. Het beoogde restaurant voor ons kopje koffie is zelfs nog niet eens open. Gelukkig zijn er meerdere restaurants. Eigenlijk is het ook verstandiger om alvast omhoog te klimmen voordat we uit gaan rusten.
Maar even bij het begin beginnen: Het doel van deze wandeling, zo is te lezen in de beschrijving, is om Clovelly op een andere manier binnen te komen. Zonder files en parkeerplaatsen en… gratis! Klaarblijkelijk moet je betalen om Clovelly te kunnen zien. Wij hebben hier niets van gemerkt.
Je loopt zo via het Coast Path het stadje in en weer uit. We starten de wandeling op de wandelparkeerplaats bij Brownsham. Hier hoeven we voor de verandering niet eens te betalen om te mogen parkeren. Een meevaller. We verzamelen wel continue munten en hebben die bij ons in een zipper zak. Want je hebt wel erg veel munt geld nodig in Engeland. Even parkeren en je bent weer 5 à 7 pond aan munten kwijt. Douchen voor 20 pence. Wasmachines voor 3 pond. Droogtrommels voor een pond. Ga zo maar door. Maar hier hebben we ze even niet nodig. Tip: Het is handig om al voor je reis begint ergens wat muntgeld vandaan te halen. Bv. bij vrienden die al naar Engeland zijn geweest of van een vorige reis. Op dag 1 heb je direct munten nodig om te parkeren.
In Brownsham starten we met de wandelroute. Gelukkig voor Ineke is deze route een geocache trail. Als het even kan kijkt Ineke onderweg snel of de cache te vinden is. Het eerste deel van de route dalen we door het bos af naar een riviertje dat we oversteken. Vanaf daar een steile klim omhoog voornamelijk door het bos. We komen zelfs nog langs een oud prieeltje. Vlak voor Clovelly kom je op het asfalt. De officiële wandelroute gaat hiervandaan direct terug.
Via een trail van een andere wandelaar had Ineke gezien dat je gewoon de asfalt weg naar beneden kunt volgen. Wel oppassen! Af en toe komt er een auto langs: locals of mensen die een vergunning hebben. Er is dus wel een fatsoenlijke weg naar beneden. Je komt uiteindelijk uit in de pittoreske haven. Ondertussen regent het behoorlijk en zijn we kleddernat en op zoek naar koffie. Omdat we naar een stad gaan hebben we zelf geen koffie meegenomen. We wilden in het Red Lion Hotel in de haven koffie gaan drinken, maar die was helaas nog niet open. We kijken wat rond in het haventje, waar de bootjes nog karakteristiek op het droge liggen en lopen langzaam naar boven. Een leuk straatje waar de bewoners, tegen de verwachting in, een tuintje hebben. Dat geeft het geheel wel heel veel charme. Alle straten zijn geplaveid met grote kiezelstenen, die je ook op het strand vind. Glad dus: voorzichtig lopen. Transport gaat met sledes over deze wegen. Gelukkig is er halverwege de helling een restaurant waar we lekker koffie met iets lekkers kunnen drinken en eten en kunnen opdrogen. We hebben het hele restaurant voor ons alleen. Als we uitgerust zijn gaan we verder door het straatje naar boven, waar we onze wandelroute weer oppikken. Het wordt langzamerhand drukker. We zien veel auto’s aan komen rijden.
Dit was dus Clovelly without and before the crowds. Het blijft een aanrader om vroeg te beginnen. Ondertussen is het al wel wat droger geworden, maar het gras is nog behoorlijk nat en een groot deel van de terugreis is door weilanden. Zo’n karakteristieke alpen weide waar Ineke het niet kan laten om Edelweiss te gaan zingen. Volgens de beschrijving zouden we zeker fazanten tegenkomen onderweg. Nou dat klopt. Honderden. Maar je kunt moeilijk een goede foto maken, want ze zijn erg schuw. Overal vind je in het bos voederbakken voor deze fazanten. Dus geen natuur maar pluimvee. Een erg leuke en afwisselende wandeling. Echt een aanrader om zo een stadje te bezoeken. Onze route: Wikiloc Clovelly without the crowds. Een wandeling van 10,6 km met een hoogteverschil van 377 meter. Wij hebben deze wandeling gedaan in dik 4,5 uur. Dat is inclusief het zoeken naar een aantal geocaches en het bezoek aan Clovelly. Wij zijn zoals valt te lezen niet echt stadjes mensen. Na een half uurtje in zo een stadje is het voor ons al mooi genoeg. We gaan niet zo snel winkeltjes bekijken.
Om op plekjes zoals Brownsham te komen, plant Ineke altijd een route die zoveel mogelijk op grote wegen blijft. Zodat Johan zo min mogelijk op de kleine single track roads, zonder uitwijkmogelijkheden hoeft te rijden. Waar het toch altijd mogelijk is dat je een tegenligger tegen komt. Meestal gaat het goed en gaat één van beide partijen een stukje terug naar een wegverbreding. Maar op de terugweg naar de campsite gaat dit voor de verandering eens niet goed. We hebben een tegenligger die niet mee wil werken. Daardoor moet Johan wel een kilometer achteruit rijden. De automobilist is niet echt aardig. Als Johan een meter achteruitgaat, gaat hij snel een meter vooruit. Echt erg onprettig. Volgens ons ook erg on-Engels. Als we eindelijk een kilometer teruggereden zijn en de andere automobilist ons passeert, zien we dat hij maar enkele meters terug had hoeven te rijden om te kunnen parkeren in een inhaalstrook. TIP: kijk onderweg waar je de inhaalstroken tegenkomt.
Gelukkig is dit slechts eenmaal voorgekomen. Vaak is het juist andersom en gaan de Engelsen heel aardig voor ons terugrijden.
Op de campsite aangekomen, we hadden de caravan gewoon zo laten staan, pakken we in en vertrekken. Het terrein is zo immens groot dat er nog niemand ons plekje nodig had. Niet echt een campsite waar je naartoe gaat voor de schoonheid van het landschap, maar het voldeed wel.
We rijden in één keer door naar de volgende camping, net ten zuiden van Lynton: Lynmouth Holiday Retreat. Je leest wel eens verhalen dat het lastig rijden is in Exmoor. Maar onze aanrijroute was ideaal. We hadden totaal geen problemen. Hooguit de laatste helling naar de campsite, die overigens gewoon aan de A39 ligt. Tussen de campsite en Lynton is wel een erg steile weg.
Die we herhaaldelijk hebben gereden, maar toch liever niet met de caravan. Maar dat staat ook duidelijk aangegeven. Zoals op alle campsites tot nog toe wees men ons een plek. Achteraf had ik toch bij deze campsite even zelf willen zoeken naar een plekje. Zeker omdat er nog genoeg vrije plekken zijn. Er waren erg mooie plekjes waar je nog lang zon hebt ’s avonds of over een deel van het dal kan uitkijken, maar waar je dan wel veel meer wind zou hebben gehad. Maar daarover later meer. Een prima campsite met wel wat kleine standplaatsen. Zeker ook omdat iedereen heel ongezellig zijn auto voor of naast de tent/caravan zet. Dat lijkt toch direct weer heel anders. Een voordeel van deze campsite is het internet en het restaurant/pub en winkeltje, waar we wel eens gebruik van hebben gemaakt om brood te kopen. Zo ook de eerste dag. We hadden geen brood en geen zin om met de auto er op uit te gaan. Dus maar wit brood gekocht op de campsite. Tja, helaas hebben de Engelsen iets met wit brood. We hebben vaak wit brood gegeten tijdens deze vakantie, omdat dat het enige was wat we konden kopen of omdat we te lui zijn om hiervoor een goede winkel op te zoeken. Bj de campsite is ook een geocaching trail die Ineke die avond nog heeft gelopen. Eigenlijk een must (de wandeling) voor elke bezoeker van deze campsite. Met een fenomenaal uitzicht vanaf de route op Lynton en de kust. Helaas had Ineke geen fototoestel bij zich en heeft ze vergeten om een foto te maken met haar smartphone. De route die Ineke heeft gelopen is te vinden op: Wikiloc West Lyn.
Het leuke van Wikiloc is dat er ook foto’s van anderen worden getoond op en nabij de gelopen of gefietste routes. Helaas is dat nog niet het geval bij deze route, maar misschien komen die nog. Anders staan er foto’s bij de geocaches op deze route. Zoals bv. West Lyn. Een wandeling van 3,4 km met een hoogteverschil van 156 meter. De laatste geocaches die langs het pad omhoog lagen heeft Ineke niet kunnen vinden. Waarschijnlijk was ze al te moe om goed te kunnen zoeken.