Vrijdag 24 januari
Activiteit: boottocht Rio San Carlos; wandeling Maquenque Ecolodge
Overnachting: Maquenque Ecolodge, Boca Tapada
Vannacht heeft het weer veel geregend. Dat maakt een flinke herrie op het golfplaten dak. Toch kunnen we er goed om slapen. Ook als we op willen staan regent het nog steeds. Omdat we rustig willen ontbijten en om half 9 een boot tour hebben, gaan we toch maar naar beneden. Met de regencapes en paraplu. We hebben een 1ste rang plek bij het ontbijt. Vlak bij de voederplek. Je komt bijna niet aan eten toe. Zo mooi. We genieten van een heerlijk zeer luxe ontbijt en nemen de tijd.
De boottocht neemt de hele ochtend in beslag. We varen in een boot met dak, wat erg prettig is, want het regent af en toe. We zien vogels, leguanen en krokodillen. We varen door een prachtig landschap met veel kleine boerenbedrijven. We varen door tot de grens van Nicaragua. Daar waar de grensrivier San Juan samen komt met de Rio San Carlos ligt het dorpje Boca San Carlos. Daar gaan we aan land en wandelen een stukje door het piepkleine dorp. We lopen langs een kerk zonder ramen en muren met alleen wat houten banken. Ook passeren we een basisschool en een middelbare school. Er zijn 5 klaslokalen en minder dan 60 kinderen op de middelbare school. Costa Rica kent een leerplicht tot 18 jaar. We hebben de middelbare school van binnen bekeken.
Vanwege de vakantie zijn er geen kinderen en er is alleen een bewaker. We leggen uit dat we zelf ook leraren zijn geweest: physica en mathmatica. Ja, onze kennis van het Spaans komt goed van pas. Bij een restaurantje, met toilet, krijgen we bananenchips, om te proeven. Onze boot is hier ondertussen ook aangemeerd, en wij stappen hier weer op de boot. De opstap van deze boot is iets te hoog voor mij. Ik klim op de boot door op de rand van de boot te gaan zitten en mijn benen over de rand te gooien.
Als we weer bij de lodge zijn, lopen we via een andere route terug naar onze boomhut, voor lunch en om uit te rusten. Onze lunch bestaat uit noedels. We hoeven aan het bakje alleen heet water toe te voegen. Erg handig. Dat gaan we deze vakantie vaker doen. We hadden lepels mee genomen, maar die zijn niet gebruikt. In de bakjes noedels zit zelfs een lepel.
’s Middags luieren we wat. Ik ben liggend op bed een luisterboek aan het “lezen”, maar ben waarschijnlijk in slaap gevallen. Aan het eind van de middag om een uur of 4, ga ik een wandeling over het terrein van de lodge maken. Met aan het eind een bezoek aan het zwembad om af te koeken. Toch nog 2,5 km gelopen. Als ik weer in de boomhut terug ben, neem ik nog snel een douche, om fris en fruitig naar het restaurant te gaan. We hebben weer heerlijk gegeten. Aan het eind van de maaltijd, begint het weer enorm te hozen. Delen van het restaurant worden zelfs ontruimd. Wij gaan in de leeshoek zitten wachten tot het weer wat droger wordt. Als het droog is lopen we met twee zaklantaarn, verstrekt door de lodge, door het donker weer naar huis. Een afstand van 700 meter. Als we op zo’n 50 meter van onze boomhut zijn, hoort Johan geknor net naast het pad. Daar staan notabene 2 Tapirs, een moeder met een jong. Ik vind het maar eng. We lopen snel door. Ik heb alleen 1 kop van een Tapir gezien. We hebben vanaf veilige hoogte geprobeerd het gebied te beschijnen met de zaklamp, maar dat levert niets op.