Maandag 20 januari
Afgelegde route: Puerto Viejo de Talamanca – Cahuita NP (40 km*2)
Activiteit: wandeling Cahuita NP
Overnachting: Azania Lodge, Puerto Viejo de Talamanca
Het heeft vannacht geregend. Ik heb er niets van gemerkt, maar de broek die ik over de reling had gehangen was te klam om aan te trekken. Net als mijn badpak.
Na het ontbijt van groente omelet, toast en pancakes, met fruit, koffie en een heerlijk sapje, gaan we naar Cahuita National Park. We gaan hier een 8,3 km lange trail lopen. Langs de kust en door het oerwoud. Maar we beginnen al met problemen. Wederom lukt het niet om de auto af te sluiten. Johan had gisteren de handleiding al bestudeert en we zouden na de wandeling een nieuwe batterij kopen voor de afstandsbediening. Ook mijn batterijen in de GPS zijn leeg. Ik heb er 4 bij me, allemaal thuis opgeladen en nu leeg. Dus verlaten we onze mooie parkeerplek en gaan naar de supermarkt, waar Johan 2 soorten batterijen koopt. Met behulp van deze batterijen kan de auto op slot en werkt de GPS.
We vinden een nieuwe parkeerplaats slechts 50 meter verder verwijdert van het National Park, dat valt dus nog mee. Het is inmiddels half 10 en het wordt steeds drukker. In het National Park staan we in de rij om ons te registreren. Daarna kunnen we eindelijk op pad. We gaan zonder gids, dan kun je tenminste lekker doorwandelen. Ondanks dat zien we toch nog het nodige wild. Gewoon door te kijken waar iedereen naar kijkt.
Een mooie wandeling. Tijdens de 1ste kilometers zijn er nog veel mensen en bankjes, daarna geen bankjes meer en veel minder mensen. Dit deel is af en toe wat modderig, maar lang niet zo erg als gister. Na zo’n anderhalf uur lopen (3,5 km) pauzeren we op een boomstam langs de kust. Als we op de helft van de wandeling zijn, begint het wat te regenen, maar zeker geen tropische regenbui. Wel doen wij onze regencapes aan. Op de tweede helft van de route is het pad minder goed. En ook minder door het oerwoud. Af en toe moet Johan mij helpen om af te dalen naar het strand.
Als we nog zo’n 2 a 3 km moeten gaan, slaat de vermoeidheid toe. Gelukkig zien we dan al snel een bankje, waar ik kan uitrusten. De laatste 2,5 km zijn voor mij erg zwaar. Gelukkig lopen we door een dicht oerwoud en regent het niet meer. Een boardwalk van 2,5 km. Ideaal voor rolstoel gebruikers. Voor mij superzwaar, omdat ik hier de stokken niet kan gebruiken. Ik neem kleine stapjes. Dus ons tempo is erg laag. Ik heb nog even geprobeerd met de stokken, maar al snel komt één stok vast te zitten tussen de planken. De dop kan Johan er nog net uittrekken. Natuurlijk is er een reling waar ik me aan kan vasthouden, maar die is te hoog om goed op te steunen. Maar we halen het eind. Ik ben zeer tevreden met mezelf. Nog niet eerder had ik 8 km gelopen met stokken.
Nog even terugkomend op het wild dat we hebben gespot. Wederom een luiaard op slechts enkele meters bij ons vandaan. Meerdere Kapucijnaapjes en een wasbeer. Die zijn we zelfs 3 keer tegengekomen. En ook heel dicht bij. De laatste keer liep hij op het pad en zijn we even netjes voor hem aan de kant gegaan.
Op de parkeerplaats zien we helaas geen taxi. We besluiten even uit te rusten. Om daarna naar de weg te lopen. Dat is nog maar 300 meter (maar dat wisten we toen nog niet). Toevallig kwamen we bij het eind een jong Nederlands stel tegen. Zij hebben voor ons een taxi geregeld. Hij komt zelfs even teruglopen om dat te melden. Wat hebben wij weer een geluk. Opnieuw jonge Nederlanders die ons helpen. Echt lief.
Helaas heb ik geen details van mijn GPS. Details van deze wandeling zijn te vinden op: Punta Cahuita trail. Een wandeling van 8,4 km met een hoogteverschil van 121 meter. Hierbij moet je nog de afstand naar je parkeerplek bij optellen en niet te vergeten: de afstand van het eind van de trail naar de weg, of de entrance van het Nationaal Park.
En ja hoor: binnen een minuut verschijnt er een taxi. We waren iets te vroeg gestopt. Na 100 meter was de ingang van het park. Ik denk dat taxi’s niet verder mogen.
Na nogmaals 100 meter was een restaurant. Daar hadden we ook kunnen wachten op een taxi.
Voor 5000 colonnes wilde hij ons wel naar Cahuita brengen. Het bedrag typte de chauffeur keurig in zijn telefoon, zodat we dat konden lezen. Hij bracht ons keurig bij onze auto. Het was wel een gammele taxi: tijdens de rit gaf zijn snelheidsmeter 0 m/s aan.
Vlak bij de parkeerplek zien we een restaurant. We waren al van plan om nu te eten. Dus nemen we direct plaats in dit restaurant. We hebben heerlijk gegeten: salade, reepjes rundvlees met patat. Met twee overheerlijke smoothies. Johan van banaan en ik van mango.
Via een geocache, die we wel vinden, rijden we terug naar onze lodge. Daar komen we om ongeveer om kwart over drie aan. Met de gedachte om niets meer te doen de rest van de dag. Dat liep even anders. Er kwam net een auto van het terrein van de lodge rijden. Het is hier allemaal heel smal. Dus die mensen gingen achteruit, zodat wij naar binnen konden rijden. Dat ging dus prima. Alleen moest Johan nog even achteruit rijden om de auto goed te kunnen parkeren. Daar ging het fout. Johan reed tegen het hek aan. Helaas is hierdoor de rode cover van het linker achterlicht kapot gegaan. We hebben alle stukjes rood plastic opgeraapt en hebben de stukjes met tape weer vast gezet. We hebben gelukkig een welgevulde reparatieset (net als naar Botswana) mee.
Dan kunnen we eindelijk uitrusten. Het is erg koel vanmiddag. Ik heb nog wel even gezwommen, maar dat was niet nodig om af te koelen. We hebben eindelijk contact met het verhuurbedrijf, na bemiddeling van Witropa. Samen met hen van alles geprobeerd op afstand, maar niets werkt. Zinloze acties als: ”Haal de batterij er uit en stop hem weer terug”. Morgen komen we langs Guápiles, waar we de auto in ontvangst hebben genomen. Daar ontmoeten we hen en krijgen we een nieuwe wifibox.