Zaterdag 1 februari
Afgelegde route: Santa Elena => Tarcoles (110 km)
Activiteiten: Wandeling bij Finca Ecologica San Luis
Overnachting: Cerro Lodge (Tarcoles)
Vroeg opstaan loont hier niet altijd. Vanochtend wilden we de 600 meter lange trail lopen bij de lodge. Maar we hebben geen zin om door de regen te lopen.
Na het ontbijt, we starten al om half 7, is het nog steeds niet droog.
Na het ontbijt gaan we eerst maar eens rijden. Misschien wordt het straks beter. Bij de twee Miradors (uitkijkpunten) ga ik alleen even de auto uit voor een foto van de mist. De zee is niet te zien.
We rijden door naar Finca Ecologica San Luis, in de 4×4. De laatste 2 km zijn erg smal. Echt een single track road. Gelukkig komen we niemand tegen. Dat wordt wat op de terugweg. Aangekomen bij de farm, gaan we eerst maar onderdak, kijken bij de voederplaats. Misschien wordt het nog droog. Vogels houden klaarblijkelijk van regen, want het is een af -en aanvliegen van vogels. Omdat het nog te nat is voor een wandeling, maken we een praatje met waarschijnlijk de eigenaar?
Om 9 uur gaan we toch maar beginnen met wandelen.
De regen valt eigenlijk best mee. Al snel doe ik mijn capuchon af. Die belemmerd mij in het zicht. Ik heb een honkbal pet op tegen de regen. Dat voldoet prima. De regencape belemmerd mij ook in mijn bewegingen. De wind komt eronder, en dan kan ik niet goed zien waar ik mijn voeten neer zet. Toch wel belangrijk. Vandaar dat ik mijn heuptasje op de rug heb gedraaid en de voorkant van de poncho onder de riem van het tasje heb gedaan. Dat beviel veel beter.
Het pad is van een geheel ander kaliber dan alle voorgangers. Dit is een onbekend en nieuw ontwikkeld privé gebied. De paden staan nog niet op de wandelkaart van Alltrails. Ik had een trail gedownload. Maar die persoon heeft grotendeels een andere route gelopen. Wel had ik een kaart uitgeprint bij me. Die kaart hing ook bij de receptie, waar ik voor de zekerheid een foto van had gemaakt. Ondanks de kaart en de foto was het soms moeilijk te bepalen waar we waren. Zeker als er nog zijpaden zijn, die niet op de kaart staan. Daarnaast was het pad net zo bush als de omgeving. Veel modder en gladde dalingen en stijgingen. We lopen dus erg langzaam.
Hier volgt de routebeschrijving: vanuit het restaurant lopen we direct naar de tilapia vijver en de overkapping voor een vogel feeder. Deze feeder is meer bedoeld voor de grotere vogels. We lopen door op pad 3 (Bromelias). Aan het eind slaan we rechts af naar pad 6. Vanaf dit pad nemen we twee maal een detour. Eerst naar de “Jacuzzi” (of te wel de stroomversnelling) en daarna naar Rio Bruja.
Johan loopt voorop, zodat hij zijn eigen tempo kan bepalen en foto’s kan maken. Maar hij heeft ook vaak op mij moeten wachten. Eenmaal toen hij weer eens ver voor mij uit liep, hoorde ik een krakende tak vlakbij. Net of er een boom omviel. Toen schrok ik wel even en heb Johan geroepen. Het was een tak. Johan had hem zien vallen.
We lopen helemaal door tot aan pad 1, waar we twee maal kort achter elkaar naar rechts gaan: dit is pad 4.
Het mooie aan deze wandeling is dat het landschap wat opener is. Je hebt mooie doorkijkjes. Bij de oude schuur, waar we foto’s nemen, gaan we door de schuur naar pad nr 2. Op de kaart was niet te zien of we hier langs konden. Uiteindelijk komt dit pad uit op pad 1. Op deze kruising gaan we rechts en direct weer links om pad 1 langs de rivier te volgen. Het eerste viewpoint is bij een aardverschuiving. Waar je nu wel mooi uitzicht hebt. De mirador is vervallen. Het groen is ook zo hoog dat je niets meer ziet. Aan het eind van het pad maken we een detour naar het laatste viewpoint. Dan lopen we via het bananenbomenbos terug naar de parkeerplaats.
Kortom een leuke wandeling. We zijn nat van het zweet, want we hadden nog steeds onze vesten aan. Bij de overdekte receptie trekken we de vesten en poncho’s uit. Hier zijn inmiddels al weer nieuwe wandelaars aangekomen.
Dan gaan we op weg naar onze volgende plek: Cerro Lodge, bij Tarcoles. Gelukkig heb ik de route in mijn hoofd, want toen ik Waze aanzette, hadden we al geen internet meer. Ik had het bij de receptie moeten doen, waar wel internet was. Gelukkig hebben we ook Google maps, met de gedownloade kaarten. Maar google maps is hier niet zo betrouwbaar. We rijden eerst de 2 km terug naar de doorgaande weg. Daar slaan we links af naar San Lui. In San Lui, leidt Google maps ons naar links naar route 606. Zo’n 7 km.
Een prima dirtroad. Goed geschaafd, maar super glad. We zagen ook een meisje dat uitgegleden was met de scooter. Er was al hulp bij, en ze lachte. 20 meter verder zag ik de scooter staan met een gebaksdoos met een grote taart. De deksel lag er naast. Kortom een glibberige weg. Gelukkig heeft Johan ons in laag tempo veilig naar de asfaltweg gebracht. Achteraf bleek dat Waze ons exact dezelfde route had laten rijden. Deze weg, route 606, is breder en heeft minder gaten dan de weg die we een paar dagen geleden naar boven zijn gevolgd. Natuurlijk slingert deze weg ook, maar het rijden is een stuk relaxter.
Via route 1, 23, 27 en 34 rijden we naar onze lodge. Onderweg in Puntarenas kopen we wat drinken en snacks en vullen we de benzine tank bij.
We gaan lunchen bij El Jardin Orotina, een soort buffet restaurant. Je kiest zelf uit wat je wilt hebben en zij scheppen het op. Ik had vis met salade en heerlijk pasta pesto met blokjes geitenkaas. Johan had vis met salade en rijst met bonen. Het eten is er prima. Wel is het een gehorige sfeerloze zaak.
Het is inmiddels bijna 3 uur, als we aankomen bij Cerro Lodge in Tarcoles. Eerst douchen: van 16 graden in de bergen zijn we aangeland in 33 graden.
We hebben een simpele 4 onder 1 kap kamer. Wel met een bankje ervoor, waar we op zitten.
Ik zoek verkoeling in het zwembad. Daar koel je meer van af dan van een douche.
We hebben geen koelkast, vandaar dat Johan probeert te koelen in een washandje met water. Zo deden we dat vroeger in Botswana ook al, maar dan met een rijdende auto, dat werkt veel beter. De rest van de dag genieten we van ons mooie plekje.