Woensdag 5 februari
Afgelegde route: nvt
Activiteiten: Corcocado NP
Overnachting: Finca Mersia (Drake Bay)
Voor de wekker zijn we wakker en maken ons klaar voor ons dagprogramma. De waterflessen worden gevuld, want je mag in Costa Rica geen PET flessen water meenemen naar een National Park. Je moet je eigen herbruikbare fles meenemen gevuld met water. Stokken en schoenen worden uit de auto gehaald. Mijn brillenglazen plak ik vast met 8 stukjes plakband. Ik wil het risico niet lopen dat de glazen eruit vallen.
Om half 6 wordt ons ontbijt geserveerd, waarna we vrijwel direct naar het strand worden gereden door Johny, één van de eigenaren van de lodge. Op het strand is het een drukte van belang. Allemaal mensen die met de boot naar Corcovado gaan. Johnny zoekt onze gids, Vincent: goed geregeld. Het is vloed. Om op de boot te komen, moet je een klein stukje door het water lopen om achter op de boot te kunnen stappen. Zwemvest aan en gaan. Het is een echte speedboot, die supersnel over de golven gaat.
Binnen 1 uur staan we bij de opstapplaats van de rangerstation Sirena. Daar gaat iedereen van boord, weer door het water wadend en trekt zijn wandelschoenen aan. Onze sandalen kunnen we hier achterlaten. We smeren DEET op de niet bedekte lichaamsdelen en maken gebruik van het hier aanwezige toilet. Als ik klaar ben, zijn Johan en Vincent in geen velden of wegen te bekennen. Overigens bestaat onze groep, de groep van Vincent, uit 8 personen. 4 Fransen, 2 Japanners en wij. Uit navraag bij één van de vele andere gidsen bleek de groep al op pad gegaan te zijn, omdat er aan het strand in een riviertje een Tapir was gespot. Nauwelijks zichtbaar, maar we hebben er één gezien. Hij sliep nog niet, want zijn witte oortjes bewogen.
Daarna begint de echte wandeling. Pas na enige tijd zien we wat vogels en dieren. Bv een Trogon, een krokodil en nog een Tapir, alleen dan wat groter. Ook nu zien we alleen een slapend log lichaam.
Dan wordt het interessanter. We zien een miereneter, die zelfs naar ons afdaalt en dus helemaal niet bang is voor ons, en drie soorten apen: de Brulaap (howler monkey), de ??? en de Slingeraap (spider monkey).
Dan is het onderhand lunchtijd en lopen we naar de rangerstation. Op de rangerstation Sirena is het een drukte van belang. Iedereen moet hier zijn schoenen uitrekken. We hebben hier heerlijk gepauzeerd en gegeten. Daar was ik wel aan toe. Het is een buffetvorm, zoals we wel vaker hebben gezien. Wij kozen beide voor rijst en bonen en varkensvlees, dat hebben we nog niet vaak gehad, met salade en een glas drinken.
Gelukkig hoeven we na deze pauze niet meer zo ver te lopen. Eigenlijk lopen we via de kortste route naar de boot.
Ik ben inmiddels bekaf. Bij de opstapplaats verwisselen we van schoenen en smeer ik me in met zonnebrand en doe mijn hoed op, met het koord vast onder mijn nek, om te voorkomen dat hij wegwaait. Als je pech hebt kun je op de boot aardig in de zon zitten. Om op de boot te komen is nog een geheel ander verhaal. Het is inmiddels eb en we moeten een behoorlijk eind over de rotsen banjeren, die deels onder water staan. Ik ben dan ook het laatst aan boord. Op zich prima te doen, maar het kost mij net gewoon wat meer tijd. Tenslotte wil je hier niet vallen, zoals een andere vrouw op onze boot wel was overkomen. Ze had de arm in een mitella. De terugreis verloopt prima. Ik merk dat ik zelfs geen last heb van zeeziekte. Het is natuurlijk ook de Stille Oceaan waar we over varen. Johan maakt nog een foto van mij als ik net van de boot kom. De gids zei tegen Johan: “je wil zeker doorgeven aan het thuisfront dat ze weer veilig aan land is”. De andere eigenaar van de lodge, Emilio staat ons op te wachten.
Ons dagprogramma zit er wel weer op. Doodmoe, maar voldaan en schoon gedoucht rust ik uit in de hangmat. Het is inmiddels kwart voor 3.
We hebben zelfs de mooie tuin nog niet bekeken. Ik doe een wasje en slaap af en toe op bed of in de hangmat. Terwijl ik de laatste woorden van dit verslag schrijf, 5 uur, begint het te regenen. Zo’n buitje waar de boel van opfrist. Het ruikt ook lekker. Het heeft hier zeker al een paar dagen niet geregend. De wandelpaden in het park waren keurig droog.
’s Avonds eten met de gehele groep weer op het terras van de lodge.