Dinsdag 4 februari
Afgelegde route: => Rafiki Beach camp => Drake Bay (187 km)
Activiteiten: reisdag
Overnachting: Finca Maresia (Drake Bay)
Om 6 uur zijn we opgestaan en ben ik de zee in gegaan, zonder bril. Maar dat is toch niet zo prettig.
Na het ontbijt – we doen rustig aan – vertrekken we naar Drake Bay. Omdat niet helemaal duidelijk is hoe lang we er over gaan doen, slaan we de geplande ochtendwandeling bij Hacienda Baru over. Na zo’n 8 km stoppen we voor een eenvoudig te vinden geocache en karren door naar het zuiden. Het is een rit van 187 km. 153 km over prima asfalt en prima brede wegen. Alleen de laatste 33 km is dirtroad. Volgens Waze, doen we dik 1,5 uur over deze laatste 33 km. En dat klopte. Op de asfaltwegen was het tussen de 60 en 80 km/uur. Onderweg af en toe file omdat dan 1 weghelft is afgesloten vanwege wegwerkzaamheden. Eenmaal omdat men een boom langs de weg had gekapt.
Al met al was het zwaar voor Johan, maar de weg was beter dan bij Cano Negro. Onderweg pauzeren we slechts eenmaal.
We zijn na 1,5 uur rijden gewoon een zijweg ingeslagen. Daar hebben we de auto neergezet onder de palmbomen. We stonden bij een palmboom plantage. Johan reed de volgende pauzeplek, vlak voor het begin van de dirtroad voorbij. Die nemen we wel op de terugweg. We lassen nog wel twee fotostops in. Het is niet druk op de laatste 33 km.
De rit valt achteraf best wel mee. Ook in de laatste 33 km zitten stukjes asfalt op plaatsen waar de weg erg stijl naar beneden of naar boven gaat. Maar dat is elke keer helaas van korte duur.
Om half 1 arriveren we bij onze volgende overnachtingsplek: Finca Maresia. Een voortreffelijke score bij booking.com. Onze verwachtingen zijn hoog gespannen. Voor ons is dit niet eens een upgrade. Hier blijven we 4 nachten. Niet om uit te rusten, maar om allerlei activiteiten te ondernemen.
Bij de lodge krijgen we eerst uitleg hoe het hier werkt. Van ons wordt verwacht dat we voor 16 uur aangeven wat we willen eten bij het diner. Voor zowel het voorgerecht, hoofdgerecht als dessert zijn meerdere keuzes. En dat elke dag opnieuw. En hoe het geregeld is met de drankjes. Bier etc. staat in de koelkast. Als je er 1 van neemt, zet je dat op je kaart. Johan heeft zich direct na de lunch getrakteerd op een koud biertje. We hebben hier geen koelkast. Nadat ze ons huisje hebben laten zien, haalt Johan de auto op. Door de borden te volgen waren we bij de ingang gekomen, die nu geen ingang meer is. Iemand van het hotel brengt onze koffers naar ons huisje. Wij hebben hier vol pension en kregen direct een lunch aangeboden. We kozen beide voor chicken casado: rijst, bonen, salade en kip: heerlijk! Daarna lopen we weer onder de mooie tunnel van hibiscus naar ons huisje, waar we de rest van de dag luieren in onze hangmat. Wel doe ik nog een wasje. Het heeft weer een aantal dagen om te drogen. Tijdens de lunch zitten we te praten met Amerikanen. Die waren met de boot hier gekomen. Dat kan ook en was vroeger de meest gebruikte methode. Zij dachten dat als je met de auto komt, je door de rivier moest rijden. Maar sinds enige jaren is er een keurige brug.
Ook ’s avonds beleven we van alles. Om 7 uur is hier het diner. Om 6 uur is het al pikkedonker. Toen het al donker was stond ik in de deuropening van ons huisje en vroeg Johan, die op het terras zat, wat hij op de reling had gezet. Bleek het een uiltje te zijn, dat op 1 meter afstand van Johan op de reling zat. Hij was helemaal niet bang. We hebben hem wel een kwartier kunnen fotograferen. Wel met de mobiel, want onze camera lag nog in de auto.
Voor het diner hadden vanmiddag al onze keuze doorgegeven. Je eet hier allemaal aan één grote tafel. Dat noemen ze hier “family style”. Kun je leuk ervaringen delen. Er zijn vanavond vier Nederlanders, 6 Belgen en 2 Amerikanen. Erg gezellig. Nadeel is wel dat je pas om kwart voor 9 terug bent op je kamer. We gaan direct slapen, want morgen gaat de wekker om 5 uur.