Woensdag 15 januari
Reisdag: Vlucht KL 759
Overnachting: Hotel Colonial, San José
Zoals de titel al aangeeft gaan we vandaag de nodige hordes nemen. De 1ste twee kunnen we al afvinken: We zijn keurig op tijd van huis vertrokken en naar het station gebracht door onze tijdelijke huurder en de trein is op tijd.
Tijdens het wachten heen en weer gelopen op het perron om warm te blijven. We zijn gekleed op een vakantie in de tropen.
Onze eerste extra hindernis inmiddels kunnen toevoegen aan de lijst met hordes: op Schiphol zijn veel vliegtuigen met vertraging vanwege de mist. Inderdaad zien we niets van het omliggende landschap waar we doorheen rijden. De trein rijdt dit keer op tijd.
Gelukkig denkt Johan aan alle zaken die ik vergeet. Zo zorgt hij ervoor dat ik niet vergeet uit te checken op station Schiphol airport.
We hebben voldoende tijd voor nog een kopje koffie voordat we de bagage afgeven. Natuurlijk wordt bij security mijn bagage eruit gevist, omdat ik alle batterijen en elektronica keurig had verpakt in 1 tasje. Maar wel even weer een horde afgetikt.
Nu is het wachten tot we om 13:40 uur mogen vliegen. We overbruggen de tijd met het oplossen van puzzeltjes en het pinnen van dollars. Ook daar denkt Johan aan: mijn verstand staat duidelijk al op vakantie-modus. Johan is ook degene die mij eraan herinnert dat we naar de gate mogen.
We vliegen dit keer eens luxe: premium comfort. We hebben brede stoelen, een goede voetensteun en het eten is van een iets betere kwaliteit: we krijgen zelfs ijs als dessert. Premium comfort is een soort tussenvorm tussen economy en business class. En dat is ons erg goed bevallen: die houden we er in voor een volgende reis. De mist is inmiddels niet meer zo erg dat ons vliegtuig er last van heeft. Die horde viel dus mee.
Ondanks de luxe stoelen blijft het een lange vlucht. Niet echt geslapen. Af en toe de ogen gesloten, maar slapen ho maar.
Na een goede vlucht landt het vliegtuig niet helemaal volgens het boekje denken wij, maar de harde landing kan er ook mee te maken hebben dat de landingsbaan kort is maar uiteindelijk staan we stil op het vliegveld van San José, waar het inmiddels 18:30 uur is: pikkie donker. Weer een horde genomen.
De eerste activiteit op Costa Ricaans grondgebied is het pinnen van colones. Dat was een hele hoge horde. De eerste pin automaat gaf geen geld en klungelende mensen, die geen idee van de wisselkoers hebben. Bij de tweede heel lang in de rij moeten staan. Geld pinnen gaat heel erg traag. Het is ook wel intimiderend om een getal van 6 cijfers in te voeren, waarbij niet duidelijk is of de komma een decimale scheider is of een duizendtalscheider. Maar na lang wachten hadden we geld.
Ondertussen had Johan onze koffers al te pakken. Gelukkig: dat scheelt weer een zorg. Morgen wel de koffers herschikken, want ik had alle kleding verdeeld over twee koffers. Ik zoek contact met het wifi netwerk van de luchthaven om contact te leggen met ons hotel: hotel Colonial. In Costa Rica wordt veelvuldig gecommuniceerd met WhatsApp. Thuis had ik het nummer van het hotel al in de telefoon gezet. Ze reageerden bijna direct. Maar toen we op zoek gingen naar de locatie waar we elkaar zouden treffen, bleek dat toch iets lastiger. Bij de derde voetgangers brug zou een taxichauffeur op ons wachten. Al heen en weer lopend en op de bordjes kijkend, zie ik nergens onze naam staan. Ik wist dat ze boekingen op naam van Witropa konden staan. Maar ook die zag ik niet. Andere taxi chauffeurs vroegen naar welk hotel we gingen. Volgens mij heeft 1 van hen toen contact gehad met onze chauffeur of het hotel, want al snel hoorden we dat hij er aan kwam. Hij liet ons het bordje zien met de naam Witropa. Ik had die niet gezien. Johan had niet begrepen dat het ook Witropa kon zijn. Maar goed, die horde is ook genomen.
De laatste horde was een makkie. De taxi bracht ons keurig naar ons hotel. Nu kan de vakantie echt beginnen.
Het was onderhand half 9 lokale tijd, maar voor ons gevoel half 3 ’s nachts (7 uur later). We zijn direct naar bed gegaan.