Zondag 19 januari
Afgelegde route: Puerto Viejo de Talamanca – Manzanillo (12 km * 2)
Activiteiten: wandeling Manzanillo
Overnachting: Azania Bungalows, Puerto Viejo de Talamanca
We worden rond 6 uur gewekt door brulapen. Overigens zijn die al snel weer stil. Maar wij zijn weer fris en fruitig. Na een douche, ga ik mij aan het huishouden wijden. Even een wasje doen. Johan maakt een waslijn op ons balkon. Zien hoe snel dit droog is. Het is prachtig weer. En zo’n 27 graden. Sinds ons vertrek uit Tortuguero nog geen druppel regen gehad. Met een licht zeebriesje moet de was toch wel droog worden. We zitten zo’n 100 meter van de Caraïbische zee, die we vaag kunnen horen.
Vanaf nu gaan we zelf op pad. Na het ontbijt rijden we zo’n 10 km naar het zuiden naar Manzanillo. Omdat het zondag is, zijn we niet alleen. Ook de Costaricanen wandelen op dit pad. Gelukkig is er een betaalde parkeerplaats. Ze vragen 3000 colones. Ik betaal met 4000 colonnes, o.a. met het 2000 colonnes biljet van Jonathan (onze zoon). Dat biljet wil ze niet accepteren. Te oud! We mogen parkeren voor 2000 Colonnes. Nog steeds erg veel: iets minder dan 4 euro.
Ik wist dat het modderig kon zijn, maar Johan geeft toch de voorkeur aan sandalen. Ik doe dat ook maar, wat achteraf gezien, niet zo handig was. Het eerste deel van het pad, nadat we de brug over zijn gegaan, is mooi. Gewoon zand. We kijken af en toe omhoog. Johan had vlak bij de auto al een luiaard hoog in de boom gezien. We lopen naar de mirador (Spaans voor uitzichtpunt). Dat zou eigenlijk het eindpunt van onze wandeling zijn, maar Ineke ziet op de kaart een lus staan. Dus die willen we nog even meepakken.
Onze eerste pauze is vlak na de mirador, waar we zittend op een boomstam naar de golven kijken. En naar de andere mensen, want ook hier zijn we niet alleen. We lopen nog even door. Want jaja, hier zou ergens een geocache moeten liggen. Jullie snappen het al: die hebben we niet gevonden. Ondertussen is het pad in moeilijkheidsgraad verviervoudigt. Steile hellingen en zeer modderig. Een soort klei die erg glibberig is. Heel langzaam loop ik verder. Af en toe steunend op een balustrade. Aan het eind van dit modderige stuk gaan we uitrusten op een boomstam langs de kust. We hebben geen haast. Het is tenslotte vakantie. Daarna lopen we via een alternatieve route terug. Dwars door het oerwoud. Dit stuk is iets eenvoudiger. Maar minder heuvelachtig. Daar is het ineens ook een stuk rustiger. We zijn maar 1 ander koppel tegengekomen. Daar waren we wel blij mee, want die waren druk bezig met het bekijken van een luiaard. Het is maar de vraag of wij die ook zelf hadden gespot.
Een luiaard is, zo geeft de naam al aan, intens lui. Maar eens per week komt hij naar beneden om zich van zijn ontlasting te ontdoen, dat hij dan begraaft. Wij hebben het geluk dat hij net weer omhoog klimt. We zien hem dus zelfs bewegen. Nadat we hem naar boven hebben zien gaan, vervolgen wij onze weg, om uiteindelijk weer op het standaard pad te komen. Het was dus een goede keus geweest om deze route te lopen. Dat kun ja natuurlijk alleen doen als je goede kaarten hebt. Tijdens de wandeling gebruikte ik zowel Alltrails op de smartphone als de route op de GPS. Verkeerd lopen is er niet bij. Bijna aan het eind pauzeren we nogmaals op een bankje bij een strandje waar de Costa Ricanen genieten van hun vrije dag.
Dit klinkt allemaal als een zware lange tocht. Niets is minder waar. Ik denk dat we niet meer dan 3 km hebben gelopen. Na ons wandel avontuur lopen we op sandalen de zee in om een poging te wagen de modder van de sandalen te spoelen. Wat slechts ten dele lukt. Onderweg ben ik een dop kwijt geraakt van een wandelstok. Waarschijnlijk omdat ik de stok soms hardhandig uit de modder moest trekken. Gelukkig heb ik nog twee reserve doppen. Details van deze wandeling: Manzanillo. Uiteindelijk een wandeling van 3,3 km met een hoogteverschil van 68 meter.
Daarna gaan we samen naar de supermarkt. We kopen brood om thuis te lunchen. Ook nu weer kan Johan de auto niet op slot krijgen. Thuis gaat hij dan ook de handleiding downloaden. Volgens hem moet er een nieuwe batterij in de contactsleutel. Morgen maar even kopen. Voor nu blijven we bij de lodge. Ik heb de rest van de was gedaan, want het droogt prima. In tegenstelling tot de verhalen die ik had gehoord. Even profiteren van deze droge dag. Na deze tweede huishoudelijke actie is het tijd om het zwembad uit te proberen. Daar fris je van op. Opgefrist gaan we samen een korte wandeling maken naar het strand. Een leuk ommetje. Het is er druk met locals en toeristen. Op de terugweg nemen we een kijkje bij de soda aan het begin van de weg. Een soda is een lokaal restaurant. Daar is het eten ook niet zo duur. We besluiten daar straks te eten. Thuisgekomen ben ik al weer zodanig opgewarmd dat ik maar weer het zwembad op zoek om af te koelen. Daarna rust ik uit in de hangmat op ons balkon.
‘s Avonds gaan we uit eten bij de soda, zo’n 50 meter van onze lodge. Standaard is een Costa Ricaanse maaltijd rijst met bonen gecombineerd met groente en vlees. Johan had kip, ik kip reepjes. Het smaakte heerlijk. Ik had vers geperst ananassap. Daarna zijn we toch vrij snel gaan slapen. Vermoeiend zo’n vakantie.