Maandag 3 februari
Afgelegde route: Tarcoles – Rafiki Beach camp => 126 km
Activiteiten: wandeling Carara NP
Overnachting: Rafiki Beach camp (Playa Matapalo)
We zitten nu in een heuse tent. Maar wel een luxe tent. Het badkamer gedeelte is van steen. Op een prachtplek, zo’n 100 meter van de kustlijn.
Maar laat ik eens beginnen bij vanochtend. Om 10 voor 6 zijn we beide wakker: tijd om op te staan. We pakken onze spullen in, maken een foto van onze mooie badkamer, met tuin, en gaan, met volledige bepakking naar het ontbijt in Cerro Lodge. Scheelt weer een keer lopen. We zien niet veel vogels tijdens het ontbijt. Desondanks genieten wij van het eten.
Ons dagprogramma begint met een wandeling in het NP Carara. Op de parkeerplaats struikel ik bijna over een leguaan. Door zijn schutkleuren zie je hem bijna niet tussen het beton.
Wederom een prachtige wandeling. Veel opener. De zonnestralen komen soms op ons pad. We spuiten ons wel in met DEET, want je wordt opgevreten door de vliegjes. Mijn benen zitten inmiddels vol met rode plekjes. Het is een eenvoudige wandeling, zonder hoogteverschil en met droge paden. We doen om die reden de gehele trail, in tegenstelling tot de planning. In totaal 5 km en 115 meter hoogte verschil. We beginnen om half 8 te lopen en rond 10 uur zijn we weer bij de auto.
Onderweg hebben we een hertje gezien, leguanen en een Agouti. Groter dan we aan de oost kust een paar keer hebben gezien. Kortom een heerlijke ochtendwandeling.
Omdat je af en toe best wel dicht bij de hoofdweg wandelt, hoor je het geluid van voorbij rijdende auto’s. Maar al snel nemen de vogelgeluiden het over. In dit bos horen we veel meer vogels, maar we zien ze niet.
We rijden verder naar het zuiden en tanken onderweg. We komen zelfs in een file te staan. We staan wel een half uur stil. Dit kwam deels door wegwerkzaamheden. Een weg helft was gewoon afgesloten, maar dat alleen kan het nooit geweest zijn. We zagen ook politie en ambulance. Na een half uurtje konden we langzaam verder.
We pauzeren bij de Mirador Jaco. Maar zien daar eigenlijk alleen de stad Jaco. We hadden 100 meter door moeten rijden, maar ach. We hebben wat foto’s gemaakt.
De volgende stop is voor een vroege lunch bij restaurant Vida Hermosa, een restaurant aan het strand. Een prima tussenstop, maar het was er moeilijk parkeren. Het was druk in het kleine restaurant. Gelukkig vonden we een plekje, iets verder langs de kant van de weg.
We lopen eerst even het water in alvorens te lunchen. Het eten en de smoothie waren heerlijk. Maar we hebben er bijna een uur op moeten wachten. Uiteindelijk hebben we gevraagd of het nog kwam. Toen was het er snel. Mijn maaltje was koud. Dus dat had niet zolang hoeven duren. Volgens ons waren ze ons vergeten. Johan had kip in teryakisaus en ik gemarineerde tonijn.
Na de lunch rijden we in één keer naar Rafiki beach camp. Iets ten noorden van Dominical, waar we lekker vroeg, rond 2 uur, aankomen. Ruim voldoende om nog een paar uur heerlijk genieten. We zitten hier maar 1 nacht. We hadden veel problemen met het boeken van accommodaties in dit gebied. Maar uiteindelijk vonden we dit plekje. Niet mis.
Ik ben na aankomst gaan afkoelen in het warme water van het zwembad. Alvorens samen met Johan de zee in te gaan. Niet te ver, want er wordt gewaarschuwd voor sterke stroming. Deze twee kleine kleutertjes hebben heerlijk gebadderd in de zee. Op de rug, of zijwaarts door de golven: heerlijk. Nu zitten deze twee oude mensen op hun schommelstoel met een drankje voor de tent. Af en toe vliegt een vlucht pelikanen over. Ze vliegen allemaal naar het noorden. Waarom weet ik niet. Ik ben steeds te laat voor een foto.
Uiteindelijk lukt het om een foto te maken van een groep overvliegende pelikanen. Vlak voor zonsondergang gaan we een stukje lopen langs het strand. Het wordt vloed, de zee is nu vlakbij. We hebben geluk. Een mooie zonsondergang. Met vogels die over de branding scheren.
Na zonsondergang, ga ik nogmaals in het water. 1 keer echt kopje onder. Je voelt de sterke stroming. Bij het huisje is een kraan, waar we onze voeten kunnen schoonmaken. Erg handig. Een lekkere douche genomen. Maar na 2 minuten lopen de straaltjes zweet alweer langs mijn gezicht. We eten vanavond simpel.
Voor het thuisfront houd ik polarstep bij. Dat later als basis gebruikt wordt voor deze site. Nu had ik die al gepubliceerd, maar wilde proberen om foto’s van de camera bij te voegen. Daarvoor ga ik meestal op bed zitten, zodat ik beide apparaten bij elkaar heb om goed contact tussen die twee te faciliteren. Ik had mijn bril afgedaan, om de foto’s beter te kunnen zien. Toen zag ik dat de tentdeur openstond en wilde die dichtdoen. Je snapt het al: ik ben bovenop mijn bril gaan zitten. Montuur verbogen en glas eruit. Gelukkig heeft Johan het juiste gereedschap bij zich. Hij weet het glas er weer in te zetten. Met de bril loop ik naar de badkamer om de glazen schoon te maken. Tijdens het afdrogen valt het glas er uit op de beton vloer. Helemaal kapot. Einde verhaal voor deze bril.
Nu had ik ook mijn nieuwe bril bij me, waar het glas steeds uitvalt. Johan zet ook daar het glas weer in. Dus voor nu zijn de problemen de wereld uit en kan ik de wereld om mij heen weer zien, maar ik maak me wel zorgen. Ik maak de glazen voorzichtig schoon en hoop dat dat goed blijft gaan. Misschien plak ik het glas nog wel vast met plakband of ducktape. Lijkt natuurlijk niet, maar beter dan niets zien.