Donderdag 30 januari
Afgelegde route: Bijagua => Santa Helena (155 km)
Activiteiten: Wandeling Heliconia trail, Waterval Catarata Llanos de Cortés
Overnachting: Cala Lodge in Santa Elena
Vanochtend zaten we al voor 7 uur aan het ontbijt. Vannacht heb ik erg slecht geslapen. Vanwege de vele koffie, maar ook vanwege veel jeukende bulten. Waarschijnlijk ongemerkt opgelopen bij de koffietour.
We willen vroeg aan de wandel. We lopen vandaag de Heliconia trail. Een trail over 3 hangbruggen, door het oerwoud en de mist. We zijn heerlijk alleen. Een super wandeling. Dit is een wandeling op privé terrein. Je betaald er wel wat voor, maar dan heb je ook echt het oerwoud voor je alleen. We kregen uitleg bij de receptie hoe te lopen. Maar eigenlijk wilde ik de route omgekeerd lopen. Afdalen vind ik moeilijk. Vandaar dat ik graag de steile stukken omhoog loop. Bij toeval lukte dat, omdat wij direct verkeerd liepen. Blij dat we het zo gedaan hebben. We hebben geen beesten gezien, wel gehoord. Het waait hard. Hopen dat er geen boom boven op ons valt. We zien slechts enkele mensen onderweg. 1 medewerker, die notabene het pad bladvrij aan het maken was met een bladblazer: pest herrie in het oerwoud, hoe verzin je het. En een echtpaar met een gids.
Na de wandeling maken we nog een foto van het uitzicht op het dorp, diep in het dal. Daarna rijden we de korte route terug naar ons hotel. Douchen en nu genieten van koffie op het balkon. Kijken wat we nu weer gaan zien.
Het is vandaag een reisdag. De koffers staan al gepakt om na de koffie op pad te gaan. Ik had twee mogelijke routes: een plattelandsroute met af en toe een stuk onverharde weg of de snelle route via de hoofdwegen, met een detour naar een waterval. Johan is niet zo van de water vallen, maar toch kiest hij deze route.
Het eerste deel naar de waterval Catarata Llanos de Cortés, is een makkie. Via route 6 slingeren we via prima asfalt door het platteland. Het is moeilijk om te stoppen voor een foto en als we moeten stoppen voor een boom die over de weg is gewaaid en die men bezig is te verwijderen, hebben we net geen mooi uitzicht. Als we bij route 1 komen rijden we 20 km richting de kust. Wat een ander landschap. Kaal, lage bomen en struiken: lang zo mooi niet als weg 6. Een vierbaans weg waar je af en toe 90 km/u mag rijden. We rijden de afslag naar de watervallen voorbij en maken een eindje verder een U turn naar de andere kant van de weg om terug te rijden naar de afslag van de waterval. De parkeerplaats van de waterval ziet er zo kaal, warm en droog uit: het lijkt Botswana wel. Als oudjes hoeven wij slechts 4 dollar pp. te betalen. Zwemkleding en handdoek mee, want je begrijpt het wel: ik wil het water in. Na de steile afdaling naar de waterval vinden we inderdaad een prachtige waterval. We zoeken een plekje op de rotsen in de schaduw. Daar probeer ik mij zo discreet mogelijk in mijn badpak te hijsen. Het water is niet eens echt koud. Dat valt dus mee. Ik probeer nog een beetje te zwemmen, maar dat lukt niet echt. Je mag ook niet te dicht bij de waterval komen, want dan wordt door de bewaking op een fluitje geblazen. Na de fotoshoot ga ik snel weer aan land. Toch lekker even afgekoeld. Overigens is het onder de bomen prima vertoeven. We hebben voor het eerst de selfie stick uitgeprobeerd. Er zijn veel gezinnen met kinderen. Het is nog steeds zomervakantie.
Deel 2 van de reis is nog eenvoudiger. Via highway 1 zo’n 40 km naar restaurant Mi Finca, waar we lunchen. Met twee heerlijke ananas smoothies. Onderwijl de Ara’s die hier rondvliegen in de gaten houdend. Wat zijn dat een grote vogels. En wat brutaal.
Tja en dan. Dan volgt het laatste en moeilijkste deel. Via route 1, route 145 en route 606. volgens Waze, gaan we met een snelheid van minder dan 10 km per uur omhoog langs een smalle weg waar we veel tegenliggers tegen komen. Zowel auto’s als brommers. De weg is voor het grootste deel geasfalteerd, maar er zitten veel gaten in de weg. En een deel is niet geasfalteerd. Ook daar zitten veel gaten in. Bovendien is de weg erg smal. Wel rijden we door een adembenemend mooi landschap. Er ligt een geocache op iemand zijn terrein, die ik natuurlijk ga zoeken en vinden. Daar zie zelfs het Arenal meer.
We arriveren pas na 4 uur bij de lodge: Cala Lodge in Santa Elena. Wat een tocht om hier te komen. En dat was nog de goede route. Bij het plannen van de route probeer ik te voorkomen dat we een stuk twee maal rijden. Maar misschien was het beter geweest om via route 1, route 605 en 606 te rijden. Maar in de reisbeschrijving van Witropa stond de door ons gereden route vermeld.
We hebben “a room with a view”: kamer 6. Volgens de receptioniste de kamer met het mooiste uitzicht. Het stormt buiten, dus we gaan niet meer op ons terras zitten. We blijven hier 2 nachten, dus ik hoop dat het morgen lukt om op ons terras te zitten. Het is hier ook een stuk koeler. Onderweg zagen we de thermometer dalen van boven de 30, tot zo’n 20 graden hier boven in de bergen. Het heeft hier al 4 dagen niet geregend. We hopen dat dat nog even zo blijft.
De rest van de dag blijven we binnen. Eten een noodle soepje en gaan vroeg op bed.