Zondag 20 juli
Einddoel: wildkamperen op een parkeerplaats langs de Aurlandsvegen (weg 50)
Afstand: ± 130 km
Vandaag is een reisdag, met als einddoel een kampeerplek vlak in de buurt van de wandeling van morgen. Over het algemeen proberen we steeds weer nieuwe wegen te vinden, maar delen van de route van vandaag hebben we eerder gedaan (2005), maar dan wel in omgekeerde richting: weg 7. Langs de weg koffie gedronken: in de caravan, want het was koud en nat. Voor Geilo hoopten we nog even de berg te zien die we 3 jaar geleden hadden beklommen en die toen bedekt was met sneeuw. Nu was het zelfs zo mistig dat je de berg niet eens kon zien. Vandaar ook dat we van deze dag geen foto’s hebben. In Geilo nog even wat boodschappen gedaan. We hadden er al op gerekend dat hier de winkel open zouden zijn op zondag. Daarna verder via Hol de Aurlandsvegen op. Hier hebben we naast de weg gekampeerd aan de Strandavatn. Erg lawaaierig. Leuk om eens geprobeerd te hebben, maar niet voor herhaling vatbaar. Men rijdt nl. de gehele nacht door. De noren maken (ook in hun uitgaan) optimaal gebruik van de lange dagen. We zijn nauwelijks de caravan uit geweest, zo slecht was het weer. Dus veel gelezen.
=============================================================
Maandag 21 juli
Einddoel: wildkamperen op de Snowvegen ten noorden van Aurland
Afstand: ± 75 km
Vandaag staat een zware wandeling op het programma. De rondwandeling door het Aurlandsdalen die begint bij Østerbø. Zie wandelgids Noorwegen (wandeling nr. 27). ook te vinden op Wikiloc: Rondwandeling Aurlandsdalen vanaf Østerbø. Volgens sommigen één van de mooiste wandelingen van Noorwegen. Inderdaad een mooie wandeling maar voor Ineke eigenlijk net te zwaar. We hebben de route ingekort. De spelonk hebben we overgeslagen. Volgens de beschrijving was dit geen route voor mensen met hoogtevrees. Klopt: In het bijzonder de afdaling van de Bjørnstigvarden was doodeng. Maar het is slechts een heel klein stukje van het grote geheel. Dus laat dit je niet afschrikken. Zeker niet als slechts één van de wandelaars hoogtevrees heeft. Johan gaf duidelijk advies hoe Ineke (die last van hoogtevrees heeft) de afdaling moest nemen. Het was een erg zware maar mooie tocht. Veel water gedronken dat we elke keer uit bergstroompjes tapten. Helder en fris water, dat we dus op deze manier niet de gehele route met ons mee hoefden te dragen. We hadden anders veel te weinig drinken bij ons gehad.
De tocht werd waarschijnlijk ook verzwaard omdat het weer ineens is omgeslagen. Bij de start van de wandeling was het nog koud, en we gaan nog steeds uit van regen. Vandaar lange broeken, dikke truien en regenjassen mee. Maar het werd erg warm die dag. Op het eind van de tocht maken we kennis met een typisch Noors tafereel: Als de temperatuur wat hoger wordt zien we mannen wandelend met ontbloot bovenlijf en vrouwen wandelend in slechts een BH, van jong tot bejaard. Deze wandeling is wel erg druk bezocht. Je komt de nodige mensen tegen, of eigenlijk, ze halen je in. Men loopt nl. wel allemaal dezelfde richting uit en de Noren lopen harder dan wij. Wij hebben er 6 uur en 30 min. over gedaan.
Na de wandeling doorgereden naar Aurland. Dit keer willen we niet door de tunnel maar via de oude bergweg (Snøvegen) rijden. Inderdaad een nauwe weg, met de nodige haarspeldbochten, maar met onze kleine caravan is het net te doen. We willen bovenaan een overnachtingplaats vinden zodat we morgen naar een uitzichtpunt kunnen lopen. Hierdoor rijden we het beroemde uitzichtpunt voorbij. We vinden wel een mooie kampeerplek op een net nieuw aangelegde parkeerplaats. Vanaf deze parkeerplaats kun je omhoog klimmen voor een mooi uitzicht op de Sognefjord. Voor het eerst kunnen we ‘s avonds buiten eten.
