Donderdag 24 juli
Einddoel: wildkamperen bij Bygdin
Afstand: ± 15 km
Vandaag staat een wandeling op het programma. Omdat het inmiddels warm is, beginnen we vroeg. Eerst nog een 10 tal km rijden naar het startpunt: de Bygdinhytta. Om half negen beginnen we te lopen nadat we ons eerst flink hebben ingesmeerd met zonnebrandolie. Dit bleek geen overbodige luxe. Voor details zie Rother wandelgidsen Noorwegen, wandeling 32: Synshorn en Heimre Fagerdalshøi.
Omdat in de beschrijving staat dat er geen duidelijk pad is, maken we naast de wandelgids ook gebruik van de GPS (om onze hoogte te bepalen) en van de Turkart 1:50.000 Beitostølen, die Ineke de dag daarvoor in Beitostølen had aangeschaft. Eerst wandel je naar een hoogtepunt, maar als je daar denkt te zijn blijkt het volgende punt (waar geen pad naar toe loopt) toch weer hoger te zijn. Boven op de top staat een kastje, met een gastenboek, waarin je je naam en adres kunt opschrijven. Het was een fantastische tocht.
Een aanrader! Maar de extra wandelkaart en de GPS zorgden er wel voor dat we zeker wisten, ook de goede kant op te lopen. Op een gegeven moment komen we zelfs nog een sneeuwveld tegen. Johan loopt er omheen, maar Ineke vindt het wandelen op sneeuwvelden veel te leuk. Die neemt de kortste route over het sneeuwveld. Als je eenmaal boven op de top bent, loop je eigenlijk van top naar top. Dat gaat best eenvoudig. Je kunt goed zien waar je het beste de volgende top kunt nemen. Bij de laatste top (Heimre Fagerdalshøi) gaat het wat moeilijker: loop hier vanaf het meertje rechts om de top heen. Beklim de top pas als je helemaal om de top heen bent gelopen. Daar is de helling niet zo stijl. We hebben de tocht in 5,5 uur gelopen (4,5 uur volgens de beschrijving in de wandelgids). De temperaturen waren inmiddels hoog.
Bij de startplaats van de wandeling, aan het meer achter de Bygdinhytta, zagen we ‘s morgens al veel mensen kamperen. Dat hebben wij dus ook gedaan. We vonden een mooi plekje zo ver mogelijk van alle anderen vandaan. Op een steenstrand zo dicht mogelijk bij het water. Dus ‘s middags en ‘s avonds nog lekker onder de parasol aan het water gezeten. Johan heeft zelfs nog gezwommen in het steenkoude water.
=============================================================
Vrijdag 25 juli
Einddoel: wildkamperen aan de Stådalsvegen
Afstand: ± 95km
We staan ‘s morgens om 6:30 uur op om vroeg te kunnen beginnen aan de wandeling Leirungsdalen. In Oost-Jotunheimen bij de Besseggen, langs en ten zuiden van het Gjendemeer. Een wandeling die we hadden gevonden op de site tweevoeter.nl.
Om 7:30 uur maken we ons gereed om weg te rijden. Laten we het anders zeggen: Johan probeert weg te rijden. Dit lukt niet. De voorwielen graven zich in de grindbodem. Na een laatste poging om uit het gat te komen geeft Johan nog even een flinke dot gas. Dan maakt de auto een vreselijke herrie en het rechtervoorwiel beweegt niet. Dat ziet er niet goed uit. Johan denkt dat de verbinding tussen motor en wielen is gebroken. Uiteindelijk maar de leasemaatschappij gebeld. Dat ging op zich prima, maar we kregen hen niet uitgelegd waar we waren. Terwijl Bygdin zelfs op de routekaart van de ANWB vermeldt staat en we hen de exacte GPS coördinaten konden geven. Plaatsen als Beitostølen waren ook niet bekend. Uiteindelijk gaf men aan dat we binnen enkele uren teruggebeld zouden worden. Dat was ook het geval. We werden een uur later opgebeld door het ANWB knooppunt Scandinavië in Zweden. Die meldde ons dat er een auto vanuit Fagerness naar ons toe zou komen. Later belde de garage. Ze verwachtten ons te moeten slepen. Zij wisten wel waar wij waren. Afgesproken dat de chauffeur ons zou bellen als hij in de buurt was, wat nog wel weer een uur kon duren. Tegen die tijd is Ineke met telefoon richting de weg gelopen. We stonden namelijk wel een km van de weg af. En ja, ze zag hem aankomen rijden. Hij heeft niet eens hoeven te bellen. De laatste halve km heeft Ineke nog even meegereden in de truck, die geschikt was om de auto mee te nemen naar Fagerness als dat nodig zou moeten zijn. Maar dat was niet nodig. Binnen 5 minuten wist de monteur wat er aan de hand was en had hij het euvel verholpen. Er was een steen (grootte ongeveer 10 cm) in de motor terecht gekomen. Die heeft hij er even uitgehaald. Daarna wist hij door de auto afwisselend voor- en achteruit te rijden deze uit het gat te krijgen en konden we weer op pad. Dat viel uiteindelijk nog erg mee. Om 11 uur zijn we weggereden.
We wilden nu toch zo snel mogelijk van het steenstrand weg. Het had geen zin meer om nog te beginnen met de wandeling. Dus hebben we alleen nog even bij Gjendesheim gekeken. Wat een drukte.
Toen doorgereden naar het noorden. Het viel ons op dat hier op elke parkeerplek vermeldt stond dat je er niet mocht kamperen. Er waren overigens ook voldoende campings.
In Vågåmo getankt, gepind, boodschappen gedaan en ja hoor: wijn gekocht. Hier was een Vinmonopolet. Volgende keer gaan we een lijst meenemen met plaatsen waar een Vinmonopolet te vinden is. Johan vindt ‘s avonds een glaasje wijn toch wel erg lekker.
Daarna richting Lesja via de Stådalsvegen. Dit is een tolweg. Zodra we een mooi plekje vinden gaan we daar overnachten. Onze campingplek is op ongeveer 200 m afstand van een snel stromend riviertje, waar we het afwaswater uit betrekken. Dat scheelt weer in het verbruik van het “kraan” water. We hebben gemerkt dat we eens in de 4 dagen naar een camping moeten om bij te tanken. ‘s Avonds gaat Johan zijn energie nog benutten om een gigantisch steenmannetje te verbouwen.
=============================================================
Zaterdag 26 juli
Einddoel: wildkamperen aan het Høvringsvatnet
Afstand: ± 85 km
Vlak bij onze kampeerplek is een berg die we even gaan beklimmen. Nou ja, we proberen het dus. Want in de bergen gebeurt het wel vaker dat je denkt de top te naderen, maar als je dan aankomt bij die “top” blijkt er enkele honderden meters verderop weer een hoger punt te zijn. We klimmen ongeveer een uur, totdat we uiteindelijk besluiten om niet verder te gaan. Er komt geen einde aan de hoogste punten. We keren ongeveer op dezelfde route terug. Een mooie ochtendwandeling.
Een eind verderop langs de Stådalsvegen gaan we koffie drinken. Een erg mooi landschap en een mooie route. Omdat we bang zijn dat we wegrijden met de caravan terwijl bv. het dak nog niet naar beneden is, hebben we een checklist die we elke keer aflopen voor het wegrijden. Maar toch gaat er dit keer iets fout. Op de checklist staat niet het krukje vermeldt dat voor de deur staat. Na de koffiepauze zijn we dat vergeten. Dus ergens langs deze zeer fraaie weg staat nu een plastic opstapje. Schade 5 Euro. Het krukje is nu aan de checklist toegevoegd.
Via weg 136 gaan we verder richting Dombås. Een klein dorp dat vergeven is met toeristen. Na de boodschappen zijn we hier dus snel weer weg. Ons plan is om de wandeling te maken bij Fokstumyra (beroemd vogelreservaat in Dovrefjell). Enkele kms richting het noorden aan de E6. Maar daar aangekomen vinden we het te heet om deze wandeling te maken. Dus maar terug en verder op de E6 naar het zuiden.
Naar Høvringen, waar we morgen een wandeling willen gaan maken. In de wandelgids staat halverwege de wandelroute een parkeerplaats vermeldt aan een meer. Hier rijden we naar toe. Het is daar redelijk druk met auto’s en zelfs een bus, maar het zijn allemaal of wandelaars, die in de loop van de middag terug komen en vertrekken, of dagjesmensen, die ook vertrekken.
Aan het eind van de dag blijven we alleen over. Het is vreemd weer. Je kunt niet in de zon zitten, want dat is veel te heet. Maar in de schaduw is het weer te koud. Het waait behoorlijk. Dat maakt dat we vaak gaan verzitten. ‘s Avonds weer lekker gebarbequed.