Zaterdag 11 augustus
Eindpunt van de dag: N//goabaca community campsite Divundu
Zo kort zijn we nog nooit op een campsite geweest. Om kwart voor 7 rijden we al weer weg. Ook vandaag is het een drukte van belang op en rondom de weg. Het is dan ook zaterdag. We hebben vandaag alle tijd, dus dat is niet zo erg. We kunnen eenvoudig de route die we voor gister hadden gepland erbij nemen. Wel zetten we vandaag de tijd een uur terug. In de Caprivi gebruikt men de tijd van Botswana.
Onderweg drinken we koffie met uitzicht op de Okavango rivier. Om 9:30 uur (Namibische tijd) komen we aan in Rundu. We controleren goed alle opbergvakken. Alles moet goed op slot zitten. We parkeren dit keer direct naast de Shoprite. Vorige keer (2009) zijn we hier een gasfles kwijt geraakt. In het winkelcomplex van de Shoprite zijn inmiddels veel meer winkels gekomen. We kijken nog naar de prijs van dekens. Het is ‘s nachts erg koud. We redden ons net en vinden de dekens te duur.
De eerste nachten sliepen we op het tweepersoons deel van het bed en gebruikten de deken. Na een paar nachten kiezen we er voor om gescheiden te slapen. Daar is ons beddengoed niet op berekend. We hebben wel een groot en een klein hoeslaken bij ons voor over het matras, maar we gebruiken een dubbele binnenslaapzak. Die is te gebruiken als we de slaapzakken opsplitsen in twee enkele slaapzakken.
Johan krijgt vaak de deken en Ineke gebruikt de dikke trui van Johan en/of de binnenslaapzak om nog net dat beetje warmte toe te voegen. Waar nodig doen we sokken aan. We redden het prima. Ineke vindt het tweepersoonsbed wat aan de krappe kant. We zijn de laatste jaren te veel verwend met onze ruime caravan.
Tip: slaap in de AHA canopy apart als je thuis ook een breed bed hebt. Pas je slaapzak e.d. daarop aan. Vraag in het winterseizoen om een extra deken van het verhuur bedrijf.
In Rundu tanken we en kopen een banaantje van een straatverkoper. In de Shoprite hadden we al sinaasappels gekocht. Het is het seizoen van de sinaasappels en ze zijn ongelofelijk lekker en zacht van smaak.
Verder naar Divundu. Deze weg kennen we al van de vorige keer en we weten dat je hier niet zo veel dorpjes en huisjes meer tegenkomt. Waarschijnlijk omdat deze weg parallel loopt aan de weg langs de rivier waar alle dorpen aan liggen. We zijn lekker vroeg (om 1 uur=> dus 2 uur Botswaanse tijd) op de N//goabaca community campsite. Helaas is plaats 1 al bezet. Maar plaats 2 is ook prima. Het uitzicht is iets minder mooi, maar omdat de kampeerders van plaats 1 niet aanwezig zijn, neemt Ineke een kijkje op hun platform. De platen van het platform bij plaats 2 zijn erg slecht. Het ziet eruit of je er elk moment doorheen kunt zakken. Eigenlijk willen ze ook niet dat we er op gaan zitten, maar we doen heel voorzichtig. ’s Avonds als het donker is, zitten we gewoon naast de auto.
We hebben hier dezelfde combinatie en opbouw van het toilet, douche en wc als op veel andere community campsites. Maar het warme water van onze plek deed het niet meer. Gelukkig is plaats 3 niet bezet en ze maken daar warm water voor ons klaar. We hebben het gevoel dat de kwaliteit van de community campsites achteruit gaat. Nacobta, de overkoepelende organisatie van community campsites, bestaat niet meer. Misschien ligt het daar aan? Vaak werkt het warme water niet, en zoals nu, is het platform kapot. Men zegt dat er geen geld is. Vreemd vinden we ook dat we hier geen receipt krijgen. We kregen te horen, dat we ons daar geen zorgen over hoeven te maken. Misschien hadden we er toch om moeten vragen. Want zo is niet te zien hoeveel geld er binnen komt. Er zijn 4 plaatsen. Plaats 1, 2 en 4 zijn bezet. Alleen plaats 1 en 2 hebben een mooi uitzicht. Jammer dat men daar niet wat meer aandacht aan besteed. Even wat snoeien en je zou 4 mooie plaatsen hebben. We kopen een bundeltje hout voor 10 NAD. Het hout dat je koopt is van zeer goede kwaliteit volgens Johan. Je kunt er prima je eten op koken, wat we bijna elke avond doen. Een echte liefhebberij van Johan. We verblijven de rest van de dag op ons viewing deck. We zien nog iemand varen met een mokoro, maar het lukt ons niet om hier een foto van te maken omdat hij op het moment suprème achter de bosjes verdwijnt.
’s Middags, als Johan net onder de douche vandaan komt, en dus net lekker schoon is, komt onze Duitse buurvrouw van plaats nr. 1 langs. Zij hebben een lekke band en tijdens het opkrikken is de auto gaan schuiven en had de krik de lak gekrast. Ze hadden een high jack gebruikt, die eigenlijk alleen bedoeld is voor een lekke band in diep zacht zand. Johan helpt de band te verwisselen met de kleine krik, die standaard in de Toyota Hilux aanwezig is. Sowieso hadden ze de high jack beter niet kunnen gebruiken, maar ze hadden ook geen stenen gelegd voor de voorwielen. De auto rolde weg toen de auto werd opgekrikt. Ze hadden geluk met zo’n handige buurman.
Ondertussen zet Ineke de tent op. Vaak doen we dat pas aan het eind van de dag, omdat het overdag veel te warm is. Wel zet Johan dan het karkas op. Dan kunnen we wel overal bij.
Op het moment dat Ineke een kijkje wil gaan nemen bij de buren om te zien hoever ze zijn, komt Johan al weer terug. De band is verwisseld. Hij heeft een lekkere fles wijn van hen gekregen voor de moeite. Nou dat is aan Johan wel besteed. Die heeft hij de volgende dag lekker opgedronken. Na het eten komt de buurman nogmaals langs voor hulp. Hij probeerde de band op te pompen met de compressor, maar netto komt er geen lucht bij, maar werd de bandenspanning steeds kleiner. Opnieuw lost Johan het probleem voor hen op.