Dwalen en verdwalen
Maandag 27 september
Activiteit: Venetië
Afgelegde auto kilometers: 0 km
Overnachting: Agricampeggio Da Scarpa, Punta Sabbioni, Italië
Zoals gewoon op deze camping haalt Johan om 8 uur de broodjes op voor het ontbijt. Omdat de broodjes eerder waren dan gedacht, kunnen we al een half uur eerder op weg naar de veerboot.
Daar ging het nog bijna mis. We stonden bij de verkeerde pier. Het is lastig om daar weer weg te komen. Johan lukte het door het kaartje over het poortje heen voor de automaat te houden. Zo ging het toch nog open. Wij waren overigens niet de enigen die verkeerd stonden. We merken dat er per pier meerdere boten vertrekken en dat het één en ander niet even duidelijk is aangegeven. Het gaat vandaag nog vaker fout. Uiteindelijk zitten we met vele anderen op de bomvolle boot. Het waren niet alleen toeristen, ook locals nemen deze boot om naar hun werk in Venetië te gaan.
Ook vandaag is het mistig en kunnen we weinig zien onderweg. Omdat je op een overvolle boot zit, zie je zo wie zo niet zo veel.
Als we aankomen bij de pier in Venetië is Ineke even in de war. Ze had gedacht dat we direct vanaf de pier landinwaarts konden lopen om dan op het San Marco plein uit te komen. We lopen dus een straatje in en komen in een erg rustig gebied waar we alleen locals tegenkomen. Ineke weet hier nog wel een niet geplande Geocache te vinden, maar dan lopen we terug naar het San Marco plein.
Er staat al een file voor de San Marco basiliek, dus helaas wordt dat aansluiten. Op 10 over 10 sluiten we achter aan de rij van 100 meter aan. Na 20 minuten wachten in de rij wordt onze temperatuur gemeten, onze corona check app bekeken en ons paspoort gecontroleerd. Uiteindelijk zijn we gekeurd en goed bevonden en kunnen we naar binnen. Waar het aan ligt weten we niet, maar we vinden de Basiliek wat tegenvallen. Ineke had gedacht 1 uur nodig te hebben om deze Basiliek te bekijken, maar we staan na 15 minuten alweer buiten. We vinden het ook vervelend dat je voor de entree 3 euro moet betalen en dan voor een ander deel weer 5 euro en weer voor een ander deel 7 euro. Het was druk en donker in de kerk. Om kort te gaan het viel allemaal wat tegen. Maar dat zal wel aan ons hebben gelegen.
Ineke had gepland om aansluitend het Doge paleis te bezoeken, maar dat hebben we niet gedaan. We zijn eerst maar eens aan de wandel gegaan. We lopen over het rustige San Marco plein en al zigzaggend naar het kleine straatje waar we de spiraaltrap van het Scala Contarini del Bovolo kunnen bewonderen. Een mooi bouwwerk. Voor het uitzicht dat je bovenaan zou hebben hoeven we dit gebouw niet te gebruiken. Voor vanmiddag 3 uur heeft Ineke een plekje gereserveerd voor de 360 graden view op het dak van het winkelcentrum T Fondaco dei Tedeschi . Onderhand heeft Ineke behoefte aan koffie. We hadden verwacht overal restaurantjes te vinden, maar nu dus even niet. De eerste restaurantjes vinden we op het Campo Santo Stefano, waar we heerlijk koffie drinken. Zonder iets lekkers, want straks willen we ergens gaan lunchen.
Na deze rust, koffie en toilet pauze gaan we verder wandelen. Met als eerste doel de Traghetto San Toma, die vaart tussen San Toma en Sant’ Angelo. Er zijn enkele publieke gondels, die je voor slechts 2 euro van de ene naar de andere kant van het Grande Canal brengen. Via Geoaching had Ineke een aantal opstappunten voor de Traghetto gevonden. Op deze manier kunnen we ervaren hoe het is om te varen in een gondel. Ineke gebruikt Googlemaps om de kortste route naar San Toma te vinden. Want je loopt snel hele einden te scharrelen door de straatjes die soms ook nog eens doodlopen voor een kanaal. Bij San Toma zien we de Traghetto aan de overkant van het kanaal onze kant op varen. Een gondel voor de gewone man, die niet 80 euro wil betalen. We waren helaas niet alleen, er was nog een derde passagier. We waren natuurlijk al snel aan de overkant, maar toch even leuk.
Daarna lopen we al scharrelend door de straatjes om uiteindelijk uit te komen bij de Rialto brug. Inderdaad leuk om te zien en overheen te lopen. Het is al druk, maar ik denk dat het andere maanden en ander jaren veel drukker is. We besluiten door te lopen via allerlei straatjes naar de Joodse wijk Cannaregio om daar te lunchen. Maar waar begint de Joodse wijk? Dus lopen we gewoon in de richting van het noord-oosten om uiteindelijk te lunchen bij Pasqualigo aan de Strada Nova. Niet echt een super pizza, maar volgens Johan nog altijd beter dan in Nederland.
Dit is volgens ons pas het begin van de Joodse wijk, dus scharrelen we na de lunch gewoon door. Inderdaad een leuke wijk, waar het ook niet zo druk is, behalve op de hoofdstraat. Zodra je daar weg van bent, is het weer rustig. Johan schiet de nodige foto’s. Ook ziet Ineke het plekje waar ze gedacht had te lunchen. Het was inderdaad leuker geweest om aan een gracht te lunchen, maar die tafeltjes waren allemaal vol. Eigenlijk was de afstand niet eens zo groot.
Daarna lopen we langzaam terug naar het Canal Grande, waar we bij Campo San Marcuola de veerboot terug te nemen naar de Rialto brug. Handig dat we een kaart hebben voor onbeperkt gebruik van het openbaar vervoer.
Bij de Rialto brug stappen uit en lopen langzaam naar de ingang van het winkelcentrum T Fondaco dei Tedeschi, waar Ineke geboekt heeft om 3 uur. Eerst met de roltrap omhoog en de laatste etage met de trap. We zijn eigenlijk een kwartier te vroeg en de support verteld ons om over een kwartier terug te komen, maar we gaan toch alvast naar de wachtruimte. Je moet de mail elektronisch laten zien waar de tijd in staat. Om klokslag kwart voor drie gaat de deur van het balkon open, om de mensen die geboekt hebben om kwart voor drie toegang te verlenen tot het balkon. Maar uiteindelijk laat ze ons ook toe, als we zeggen dat we te vroeg zijn en pas geboekt hebben om 3 uur. Dat is dus mooi geregeld. Waarschijnlijk zijn er minder mensen op komen dagen dan het aantal dat heeft geboekt. Ze telt namelijk wel het aantal mensen dat ze doorlaat.
Boven kunnen we genieten van het prachtige uitzicht. Maar goed dat we dit pas voor de middag hebben geboekt. Inmiddels is het helder geworden. We hebben een prachtig zicht op Venetië. Wat opvalt is hoe klein de San Marco Baseliek eigenlijk is. Erg leuk om alles zo te kunnen overzien. Echt een aanrader.
Als we weer beneden zijn, Johan met de trap en Ineke met de lift, gaan we met de veerboot naar het San Marco plein om daar in de iets kortere rij te gaan staan voor het Palazzo Ducale (Dogepaleis). Ook hier strenge controles, vergelijkbaar met de Basiliek, maar uiteindelijk mogen we naar binnen. In tegenstelling tot de kerk, vinden we dit wel erg mooi en het is erg rustig, we kunnen alles goed bekijken. Het Dogepaleis was het bestuurlijke centrum van de stadstaat Venetië.
Echt een mannen bolwerk. In tegenstelling tot het kasteel dat we in Ptuj hebben bezocht vindt je hier geen portretten van vrouwen. Hier zijn we behoorlijk lang gebleven. Je kronkelt wat door alle kamers met prachtige plafondschilderingen en loopt over de brug der zuchten naar de gevangenis. Uiteindelijk kom je dan weer over de brug terug in het paleis.
Daarna houden we het voor gezien en lopen terug naar de pier om de boot terug naar de camping te nemen. We moeten bij pier AB zijn. Dus nog even wat verder van het San Marco plein af. Als we daar aankomen zien we dat de boot net wil vertrekken. Net als anderen hollen we even om de boot toch te halen. Dat lukt, maar als we eindelijk zitten en genieten van het uitzicht, merken we dat de boot niet naar het Lido gaat maar een andere kant op vaart. Na enkele haltes besluiten we om uit te stappen. We hebben lijn 2 genomen in plaats van lijn 14. Tja, hadden we ook maar niet zo snel op de boot moeten stappen. Wij dus eerst even goed kijken waar we zijn, om te constateren dat we gewoon terug moeten. We letten even niet op de boten die komen en gaan. Op het moment dat we weer naar de pier lopen, zien we de boot vertrekken die we hadden moeten nemen om terug te komen bij het San Marco plein. Dat wordt een half uur wachten. Uiteindelijk komen we weer aan op de pier bij het San Marco plein en lopen naar pier B, waar we zien dat onze boot net is vertrokken. Weer een half uur wachten. Uiteindelijk lukt het om de juiste boot te nemen naar Punto Sabbioni. Doodop komen we om 19:00 uur weer thuis. We eten eenvoudig wat restjes en doen het ‘s avonds heel rustig aan. Een leuke maar drukke en vermoeiende dag. Voor ons doen hebben we het lang uitgehouden in een stad.