Woensdag 15 maart
Activiteiten: Redwoods to Huka Falls Trail; Aratiatia rapids lookout walk; Hotpool langs Waiotapu loop road; Waikite Valley hotpools
Temperatuur: 23°
Afgelegde afstand met de camper: 61 km (50 minuten)
Overnachting: Waikite Valley hotpools campsite
Vandaag een druk programma. Wel hebben besloten om vanaf nu om 7 uur op te staan, omdat het toch erg donker is ‘s morgens.
Na het ontbijt gaan we aan de wandel. Maar eerst iets over de voorgeschiedenis. Gistermiddag maakte Ineke een ommetje over de camping en kwam in gesprek met een ouder Nieuw Zeelands echtpaar, dat zich afvroeg of je ook naar de Huka falls kunt lopen. Ineke gaf aan dat dat inderdaad mogelijk is en dat wij dat oorspronkelijk ook op de planning hadden staan. Ze liet hun zien in de Alltrails app dat het een wandeling van 5,4 km is met een hoogteverschil van 84 meter. Terug bij de camper realiseert Ineke zich dat ze dat nu wel kan lopen. Dus gaat ze nogmaals de details in Alltrails over deze wandeling bekijken. Wel zouden wij er nog 1 km bij op moeten tellen voor het rondje bij de Falls. Toen Ineke verder keek bij de reviews las ze dat het pad onbegaanbaar was geworden door cycloon Gabriëlla. Er lagen allemaal boomstammen over het pad, want veel bomen waren omgewaaid. We kunnen deze wandeling dus niet lopen om een geheel andere reden. Johan gelooft die verhalen niet. Toen Ineke de camper aan het opruimen was, is hij gaan kijken wat de status van het pad is. Volgens Johan zijn alle boomstammen weg. Volgens Johan kunnen we deze wandeling prima doen.
Zo gezegd zo gedaan. Inderdaad zijn er veel bomen omgewaaid en is het pad weer vrij gemaakt door alle bomen over het pad door te zagen en die stukken weg te halen. Met name in het begin en eind van de wandeling had de cycloon een grote ravage aangericht.
Weer een prachtige wandeling door een bos met hele hoge bomen: Redwoods oftewel Sequoia. Aan het eind dreigt het bijna nog mis te gaan. Er liggen nog gigantische bomen over het pad. Maar als we dichter bij komen, zien we dat men er een pad omheen heeft aangelegd. En dat niet bij één boom maar bij meerdere. We zien ook dat onze voetstappen de eerste zijn in het mulle zand. En dan horen we gezaag. Zijn ze misschien nog bezig en kunnen we er alsnog niet langs? Maar gelukkig was de vrijwilliger alleen nog wat aan het snoeien. Het pad was inmiddels geheel begaanbaar. In de hotpools hoorde Ineke later op de dag van een mevrouw die daar woonde, dat gister een grote groep vrijwilligers dat pad had schoongemaakt. Overigens zagen wij het bordje “closed” nog wel staan bij de start van het wandelpad (voor ons het eind). Ook het wandelpad aan de andere kant van de rivier was nog gesloten. Maar goed, wij waren bij de Huka falls aangekomen en hebben daar de Falls bekeken. Eigenlijk een zeer kleine waterval voorafgegaan door een woeste stroomversnelling.
Het water is erg onstuimig, al dat water moet bij de Huka falls door een nauwe spleet worden geperst. Huka betekend in het Maori schuim. Het is één bruisende stroom water. In de bomen zien we zelfs nog een Tui. Details van deze wandeling van 4,4 km met een hoogteverschil van 70 meter: Redwoods to Huka Falls Trail.
We besluiten dat Ineke achter blijft op de parkeerplaats van de Huka falls en dat Johan via het fietspad naast de hoofdweg terug gaat lopen naar de camper. Met de camper rijdt hij terug te rijden naar de parkeerplaats, waar Ineke op hem wacht. Hij denkt om 11 uur wel weer terug te zijn. Hemelsbreed is het 1,8 km. Hij heeft zich aan zijn woord gehouden. Precies om 11 uur rijdt hij de parkeerplaats op. Ineke had inmiddels een mooie picknicktafel gevonden in de schaduw, waar we koffie hebben gedronken.
Daarna rijden we door naar de Aratiatia rapids, wat niet zo ver weg is. Ze doen hier om 10 uur, 12 uur, 14 uur en 16 uur een stuw open en dan stroomt de rivier ineens volop, langs de waterkrachtcentrale, door het dal. Waarom ze het doen is ons niet helemaal duidelijk geworden. Sowieso kan niet al het water door de turbines. Er is altijd een overflow. Om bij een uitzichtpunt te komen om het spektakel te bekijken moet je eerst nog 5 min of 10 min lopen. Voor Ineke is dat natuurlijk iets meer, vandaar dat we ons hebben opgesplitst. Ineke is naar het eerste viewpoint gelopen en Johan naar het hoogste. Maar de route naar het eerste viewpoint was erg lastig. Aan het eind was het bijna klimmen over rotsen.
Maar er zaten al mensen, en Ineke kreeg van alle kanten hulp aangeboden. Iemand ging zelfs verkassen, zodat zij op haar plaats kon zitten. Dan voel je je wat bezwaard, dus Ineke is niet meer van die plek weggegaan. Je wordt door sirenes gewaarschuwd dat het gaat beginnen. Maar eigenlijk wisten we niet precies wat er zou gebeuren. Toen de sluisdeuren omhoog gingen, gebeurde er nog niet veel. Het duurt erg lang voordat het water uiteindelijk de rivier door stroomt. Eerst worden de laagste plekken gevuld. Een mooi gezicht. Ineke heeft veel foto’s gemaakt en Johan nog een filmpje. Vanaf Inekes viewpoint had je, volgens Johan, het beste zicht op de loop van de rivier. We hebben hier geen recording van vastgelegd. Vandaar een recording van een ander, alleen naar het eerste viewpoint, een wandeling van 0,7 km met een hoogteverschil van 39 meter: Aratiatia Rapids Lookout Walk.
We rijden verder naar een mooie picknickplek (S 38° 34.082′ E 176° 13.510′). Door de geocaches die hier liggen weten iets meer over dit landschap. Het is nog niet zo lang geleden aangelegd en dat is te zien. Zo’n 25 jaar geleden was het allemaal bos. Door subsidie van de regering is men er veeteelt gaan bedrijven. Alle boerderijen hebben een mooie oprit met ingang. Alles is kaal met gras en er zijn houtwallen van bomen aangelegd als windvangers. Eigenlijk een heel saai gebied. Bij de picknick plek heeft men nu wetlands aangelegd, maar die moeten nog tot ontwikkeling komen.
We komen nu in het gebied waar overal stoom uit de grond komt en heet water door de rivier kan stromen: hotpools. Normaal gesproken zouden we naar zo’n natuurlijke hotpool zijn gegaan. Maar dat is nu even niet zo handig, Ineke komt niet eens de rivier in. Vandaar dat we straks naar een commerciële hotpool gaan. Ineke heeft daar om 3 uur afgesproken, dus we hebben nog even de tijd voor een kleine hotpool die niet zo bekend is. Er ligt een Hotpool in Waiotapu Thermal Stream.
Daar gaan we even een kijkje nemen. We komen uit bij een brug waar je op 4 plekken met een trap het water in kunt. Er zijn al 4 mensen die in het water zitten. Waarschijnlijk komt hier een warme stroom samen met een koude stroom. Je moet dus zelf een goed plekje uitzoeken om te gaan zitten. Dat doen wij niet, voor de earthcache gaat Ineke de temperatuur van het water meten. Ze heeft 2 metingen gedaan. Eén van 36 graden en één van 41 graden. Dan houden we het voor gezien en gaan op weg naar onze zeer speciale overnachtingsplek. Ineke had een camping gevonden, bij een hotpool: Waikite Valley hotpools campsite.
Echt een super locatie. Bij het boeken moet je al opgeven op welke plek je wilt staan. We hadden plaats 9, een prima keuze. Als je gebruik maakt van de camping, mag je gratis gebruik maken van de hotpools. Ook de volgende dag, voordat de dag gasten komen, mogen de camping gasten van de hotpools gebruik maken.
Nadat we onze camper hebben neergezet gaat de badkleding aan en gaat Ineke de pools testen. Er zijn meerdere pools. Maar de mooiste vind Ineke wel de infinity pool.
Deze hotpools hebben een rijke historie. Ze zijn in het begin van de 19de eeuw aangelegd door de bewoners van het gebied. Dat bad is nog steeds in gebruik en heeft de naam Settlers pool. Het lijkt meer op een zwembad inclusief een ondiep deel voor kinderen. Ineke heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt door in dit bad even wat been oefeningen te doen. Aan het eind van de middag gaan we samen badderen, waarna we het ons gemakkelijk maken door Fish en chips te bestellen. Je krijgt er niet eens mes en vork bij, maar, tot Johans verbazing, wel mayonaise. Na het badderen gaan we ons douchen, want er zit bicarbonaat in het water, wat zeepachtig aanvoelt. Er zit ook arsenicum in het water. Om die reden mag je eigenlijk niet met je hoofd onderwater. Na dit badderen kunnen we prima slapen.